แจ้นเอง
ความทุกข์ร้อนผ่อนคลายหายหนักหน่วง
ทุกข์ทั้งปวงสลายไปใครรักษา
ร่มโพธิ์ใหญ่ที่ยืนต้นตลอดมา
คอยเยียวยาทุกข์ทั้งหลายในใจเรา
จากไปแล้วเหมือนดวงแก้วดับสนิท
เกือบขวบปีที่ดวงจิตลูกอับเฉา
คิดถึงพ่อคิดถึงแม่แอบอกเอา
อุ่นไอรักเมื่อทุกข์เร้ารุมรอบตัว
จะลุกนั่งเดินยืนสะอื้นไห้
ทั้งแม่พ่อจากไปแล้วทูนหัว
คอยยิ้มให้ปลอบขวัญมิหวั่นกลัว
เหลียวหาทั่วไม่เห็นเงาเฝ้าอ่อนใจ
หนึ่งปีแล้วที่แม่จากลำบากจิต
หนึ่งปีแล้วที่พ่อทิ้งลูกไปไหน
ได้แต่คร่ำครวญหาด้วยอาลัย
พ่อคลาไคลลาลับไม่กลับมา
อุทิศบุญส่งผลบุญนำไปให้
ได้รับแล้วหรือไม่แม่พ่อจ๋า
อุทิศกายอุทิศใจทุกครั้งครา
เกิดชาติหน้าฉันใดได้
2115
5
0
หน้าส่วนตัว
