แก้วประเสริฐ
๏ แสนรักสุดชัง ๏
๏ รำลึกซึ้งสุดสล้าง ไป่หวน จริงนอ
รัดบ่มซ่านพะนอ หวนซึ้ง
ระยิบสั่นเคล้าคลอ บ่งซ่าน นางนา
พึงพรากขาดยากขึ้ง เหลือไร้วิญญา.๚ะ๛
๏ งามสงวนรำลึกซึ้งคนึงเจ้า
บ่มคลอเคล้าสุดสล้างงามฉวี
ระยิบยลคละคลุ้งผ่านเทวี
ดุจมารศรีพราวพร่างสว่างภิรมย์ฯ
๏ พวยฟุ้งซ่านฝากไว้ในดวงจิต
หวนลิขิตซ้อนเร้นเด่นทางขม
นอกเนื้อในหอมหวนล้วนเชยชม
เหลือแต่ลมผ่านกายไร้แลมองฯ
๏ พินิจหนึ่งผ่านไปสะท้านห้วง
รอนลิดบ่วงเร้นรอบชอบสนอง
รำพึงคิดจิตตวัดประวัติครอง
เคยเรืองรองห้วงรักมาปักทรวงฯ
๏ แสนจะรักหมุนวนผ่านชนขอบ
เรียงรายรอบแสนสวาทพลาดสิ่งหวง
เร้นหลีกหนีหายลับเปล
หน้าส่วนตัว
1310
7
0
