คนกุลา
..............
สบสายตาหน้าต่างว่างและเงียบ
ใจเย็นเฉียบเปรียบได้คล้ายหน่วงร้าว
สาดตะวันผันส่องสอดช่องยาว
เม็ดฝุ่นพราวราวแต่งลำแสงลอย
สาดแดดผ่องส่องคราฟ้าวันใหม่
ทักบางใจจมว่างกลางห้องน้อย
ส่งแสงมาคราใดสบใจคอย
ที่หม่นหงอยเหงาล้ำรุกย้ำเตือน
ท่ามวันคืนยืนยาวนานร้าวลึก
ในดื่นดึกดวงดาวก็ร้าวเหมือน
ปลอบบางใจไหวพรากจากแชเชือน
คิดถึงเรือนคนดีที่ใฝ่ปอง
ไม่อยากก่อรอเกิดจนเพริศแพร้ว
กลัวดวงแก้วแห่งศรัทธาจะพร่าหมอง
หวังคำเตือนติงมาน้ำตานอง
หากรักต้องหมองร้างคราวห่างไกล
ยิ้มแสนเหงาเงาแสงทะแยงลอด
คนเคยพรอดครานี้อยู่ที่ไหน
เก็บเพลาถ้าว่างเพื่อบางใคร
หากดวงใจจากจำแสนช้ำเกิ
935
23
0
หน้าส่วนตัว
