พัชรพิงค์
ศาลาร้างข้างนาดอน
สนธยา ฟ้าหม่น ปนเมฆม่าน
ลมหนาวผ่าน แผ่วพลิ้ว หวิววาบไหว
ระริกริ้ว เรืองรอง รวงทองไทย
โน้มแรงไล้ โลมน้าว กอข้าวคลอน
วิหคเหิร เวหา ขอบฟ้าลับ
ปีกพยับ จับคู่ ดูสลอน
แมลงปอ ล้อลม ชมอัมพร
ตะวันรอน อ่อนแรง แสงรำไร
นั่งเหม่อมอง ท้องนา ณ ครานี้
ดวงฤดี โดดเดี่ยว เปลี่ยวไฉน
นกยังอยู่ คู่เคียง ร่วมเรียงไป
แต่ทำไม ไร้คู่ เราผู้เดียว
ศาลาร้าง ข้างนา หลังคาแห้ง
เพียงลมแล้ง ลอยมา หาแลเหลียว
เสมือนข้าว เหงาหงอย รอคอยเคียว
ให้เก็บเกี่ยว เหนี่ยวเกาะ ออเซาะทรวง
เย็นลมว่าว คราวใด ใจสะท้อน
มองนาดอน แดนดิน ถิ่นแหนหวง
ไก่คุ้ยเขี่ย ข้างเล้า เคล้าคู่ควง
แต่หาบ่วง
810
3
0
หน้าส่วนตัว
