
คล้าย..คล้ายเส้นขนาน
รอนรานความรู้สึก
เจ็บร้าวอยู่ลึก..ลึก
กับความคิดนึกที่ต่างกัน
จะไกลก็ไม่ไกล
ให้หัวใจหายไหวหวั่น
ให้พบสบตาทุกวัน
แล้วห้ามฉันผูกพันทำไม
รู้ว่าเราแตกต่าง
ไม่มีสิทธิ์ร่วมทางกันเดินได้
เป็นได้แค่เส้นคู่ขนานกันไป
ที่ชิดใกล้ได้แค่.....สบตา

อบรักไว้ใน...ใจอุ่น
ให้คุณ คนเดียว ของฉัน
สักวันต้องมี กันและกัน
รักเรา...ไม่ใช่ฝัน อีกต่อไป
ในใจ..มีรัก..อุ่น..อุ่น
ความผูกพัน..ไม่ขุ่น..ไม่ใส
ความสุขกับความห่วงใย
มอบให้..คุณคนดี...คนเดียว

หากเธอไม่ใช่...สิ่งของ
ที่ฉันจะจับจองไว้ได้
เมื่อเธออยากจะไป...ก็ไป
ฉันไม่ต่อว่า....................
และเพราะฉันไม่ใช่...สิ่งของ
เมื่อต้องการก็สามารถซื้อหา
ฉันไม่ต้องการคำขอโทษเป็นค่า---ราคา
คืนหัวใจฉันมา....ก็พอ

จะมีไหม..ใครสักคน
มาปะปนในหัวใจ
มาปลอบโยน..มาห่วงใย
มาเป็นใคร..ให้อาทร
เงียบเหงาราวโลกร้าง
อ้างว้างมากัดกร่อน
หัวใจเลย..รอน..รอน
แอบซุกซ่อนหยาดน้ำตา
ยิ่งดึก..ความรู้สึกยิ่งเหว่ว้า
ไม่มีใคร..เดินผ่านมา
มอบความห่วงหา..ให้เลย

ใช่เหตุผลว่าไกลใกล้
ที่รักเธอไม่ได้อย่างที่หวัง
ใช่ว่าฉัน..ชิงชัง
ไม่รู้ความจริงจังที่เธอมี
เหตุผลเพราะ..หัวใจ
ฉันรัก..ใครคนนี้
คนที่เป็นความรู้สึกที่ดี
คนที่พลีหัวใจให้กัน
ขอบคุณ..สำหรับความรู้สึก
ลึก..ลึกที่มีให้ฉัน
ขอบคุณ..สำหรับความผูกพัน
และขอโทษ..ที่ฉัน
..ทำฝันเธอขาดรอน....