
อยากอยู่คนเดียวสักระยะ
ไม่อยากจะพบหน้าใครที่ไหน
เพราะร้าวรานเหลือเกินแล้วหัวใจ
เมื่อคนเคยเคียงใกล้กลับร้างลา
แต่ขอร้อง...........
อย่ามาทำห่วงใย
ห่าง...ห่าง...กันไปคงจะดีกว่า
อยากอยู่เงียบ...เงียบกับน้ำตา
แล้วใช้เวลา...ทำใจ

เอาใจเธอไม่ถูก
อ่านใจเธอไม่ออก
มีใจแล้วทำไมไม่บอก
ก็เห็นเป็นผู้ชายแท้...แท้
พูดแค่คำรักน่าจะไหว
ท่าทางเธอก็ออกจะมั่นใจ
หมั้นฉันไว้ด้วยใจก็ยังดี
วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ก็ปล่อยให้เวลามันชี้
เราอาจเข้ากันได้ดิบดี
รักฉันวันนี้เลย...เป็นไง

อย่าบอกว่า...เข้าใจ
หากทุกสิ่งที่เป็นไปมันสับสน
อย่าบอกว่าคิดถึงมากมายหลายล้น
ถ้าหากเธอเป็นคนหลงลืมอะไรง่ายเกินไป
อย่าบอกว่ารักฉัน
หากเธอไม่ได้เห็นความสำคัญตรงไหน
อย่าบอกว่าจริงใจ
หากเธอให้ไม่ได้จริง..จริง

ก็ยังอบอุ่นเหมือนเคย
แม้เธอจะชาเฉยไปบ้าง
แต่หัวใจที่ไม่เคยไกลห่าง
ทอดวางให้ใจเราใกล้กัน
เคยเหว่ว้าบางที
เมื่อคิดว่าคงไม่มีเธอวันนั้น
แต่เมื่อเราเข้าใจกัน
หัวใจฉันก็ยังอบอุ่นเหมือนเคย

เพียงความรักอย่างเดียว
จะเกี่ยวเราให้ผูกพันกันแค่ไหน
รักยังต้องการความเข้าใจ
ยอมรับในสิ่งเป็นไปของกันและกัน
ถ้ายังเป็นอยู่อย่างนี้
คงมีสักวันที่รักต้องเปลี่ยนผัน
ถึงจุดที่รอนร้าวไม่เข้าใจกัน
เธอ-ฉันต้องหันหลังจากลา
ยอมรับว่าฉันเป็นอย่างนี้ได้ไหม
เป็นคนมีความจริงใจห่วงหา
แม้บางครั้ง..บางทีที่เฉยชา
แต่ก็รัก..รักเธอมากนะ...มากกว่าใคร