เพียงความฝัน

เงาแสง

      ทุกอย่างกับสิ่งที่ผ่านพ้นมาในชีวิต  เหมือนเพียงจินตนาการที่ถูกแต่งเติมให้สวยงาม แต่แล้วความเป็นจริงกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ที่ทุกอย่างกับสลายไปกับความมืดมน เพียงเพราะความฝันที่วาดไว้สวยงามเกินกว่าความจริง 
       โลกมี่สวยงาม โลกที่สดใส มีผู้คนเคียงข้างมากมาย มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะให้กับคนรอบข้าง บางทีกลายเป็นเพียง
สิ่งรอบกายที่ยังไม่เคยเข้าไปชโลมจิตใจที่เงียบเหงา  ความผิดหวัง ความโศกเศร้าภายในยังคงตราตรึงไม่อาจลืมเลือน เหมือนรอวันที่
จะรอคนเข้ามาสมานความเจ็บปวด ความทุกข์ที่ยิ่งก่อตัวหนาขึ้นทุกวันในใจ หนาขึ้นทุกวันทุกวัน  วันที่เคยสวยงามกับจางหายไป
เหลือเพียงหยดน้ำตาที่หลั่งไหลเพียงลำพัง  ความฝันตอนนี้ยังคงดำเนินต่อไป เปลี่ยนจากฝันที่งดงาม กลายเป็นฝันที่เกิดจากการรอคอย
เธอคนนั้นเดินทางเข้ามาในชีวิตจริงๆ หรือเธอจะหายไปเมื่อเราลืมตามองฟ้ายามแสงอาทิตย์ขึ้น
	       หากความฝันยังคงเป็นเส้นขนานกับความจริง   เมื่อไรเราจะได้มาบรรจบกัน  หากความฝันเป็นเพียงภาพลวงตา
เธอคงจะจากเราไปกับสายลม เราเป็นเพียงคนที่เดินบนเส้นขนานไม่อาจเรียกร้องสิ่งใดๆ ไม่อาจเรียกร้องความเมตตาจากฝากฟ้า
ให้ส่งเธอลงมาเคียงข้างเรา  
	       เราควรยืนอยู่ที่ใด เพื่อรอเธอเข้ามากุมมือสองมือนี้ไว้ และอย่าทอดทิ้งมันไปอยู่นอกสายตา หากเส้นทางของเธอยังอยู่อีกแสนไกล
แต่เส้นทางของเรากับหนังสือที่รอคนเปิดอ่าน  หนังสือเล่มนี้จะยังรอเธอ รอที่จะให้เธอหวนกลับมามอง และลองพิจารณา เพื่อให้หนังสือเล่มนี้
เข้าไปอยู่ในใจของเธอ ให้เธอเป็นดังเส้นตัดระหว่างเส้นขนานสองเส้นให้มาบรรจบกัน  ผสานระหว่างความฝันและความจริง
     จะรอเธออยู่ในฝัน 
	รอวันที่เธอเดินเข้ามา 
	กุมมือคู่นี้ทุกเวลา
	ให้รักเธอเข้ามาประคองใจ
		     ต่อจากนี้จะขออยู่เคียงข้าง
	เธอที่รักคนนี้ไม่ไปไหน
	ขอแค่เธอคนนี้จงมั่นใจ
	ว่ารักเราจะกลายเป็นความจริง