สำนึก,,,,,,ผิดพลาด

เงาแสง

แต่ละวัน แต่ละคืน  ชีวิตหมุนเวียนเหมือนนาฬิกาที่ไม่หยุดหมุน  หลายครั้ง
ที่ลุกขึ้นจากเตียง  และยังจำได้กับอดีตที่ผ่านพ้น  หลายคนบอกว่าการเวลาไม่เคยรอใคร  แต่สำหรับบางคนกาลเวลาได้หยุดอยู่กับที่   ตอกย้ำวันวานที่เหนื่อยล้า
และเจ็บปวด  จะทำอย่างไรถ้าความทรงจำบางเรื่องไม่เคยลบเลือน
และเราไม่อาจจะพูดออกมา
เป็นเวลายาวนานที่เดินเพียงลำพัง     เรียนรู้บทเรียนของชีวิตที่แสนทรมาน
ทำไมกับบางคนความผิดที่เคยทำกับผู้อื่นกับเป็นเรื่องเล็กน้อย  แต่กับอีกคน
กลับกลายเป็นบาดแผลแค่ความผิดเพียงครั้ง    สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากความเจ็บปวด  คือความอดทน 
     อดทนต่ออะไร เราทุกคนต้องเดินไปข้างหน้าเหมือนคนอื่น  โดยที่ต้องเปลียน
พื้นหลังของบุคลิกเพื่อมุ่งมั่นต่อจุดมุ่งหมายข้างหน้า  ถ้าเราไม่สามารถยืนหยัดต่อหลายสิ่งที่มากระทบ เราคงถูกทำลายจากอดีตและอนาคต สิ่งที่อยากจะพูดถึงนี้
คือสิ่งที่เราควรจดจำว่า"อดีตไม่เคยนำพาเราเดินไปข้างอย่างเข้มแข็ง    
แต่ความเข้าใจในอดีตจะนำพาสู่สิ่งที่มุ่งหวังอย่างกล้าหาญ"   
   ผมเป็นอีกคนที่ไม่สามารถจะลืมสิ่งที่ตนเองผิดพลาด หลายครั้งเรารู้ว่าการแบก
ความทุกข์ไว้ไม่ใช้หนทางที่เราจะมีความสุข  เหมือนเราเป็นคนบ้า    คนส่วนมากมักบอกว่าเราต้องรู้จักทำชีวิตให้มีความสุข โดยการอย่าไตร่ตรองความทุกข์ที่เคยเกิดขึ้น  แต่ผมเป็นคนหนึ่งที่มองสวนทาง   ชีวิตผมอาจจะไม่ได้มีความสุข
แต่ผมไม่อาจโกหกตัวเอง สิ่งที่ทำคือการอยู่กับความทุกข์ให้ได้  เพราะสำหรับผม
ความทุกข์หรือความสุขต่างกันที่ใด  ในเมื่อเราก็หัวเราะได้เวลาทุกข์   และบาง
ครั้งดีใจก็ร้องไห้   แปลกที่คนเรากับยึดติดกับคำเหล่านี้     สุขหรือทุกข์   
    ตลอดเวลาที่ผ่านมาเป็นเวลาหลายปีที่ผมไม่ได้เขียนบทความ
ผมได้ค้นพบหลายอย่างที่ขาดหาย  ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า   ชีวิตไม่มีอะไรเลย
อดีตที่ทำผิดก็คือผิด  อย่างหลงลืมว่าเราผิดถึงจะเจ็บปวดเพราะนั้นคือชีวิต
ของเรา  รักษาและยืดหยัดในความเชื่อมั่นในตัวเอง     เชื่อว่าเราจะทำ
ความดีขึ้นมาใหม่  "หลายครั้งที่หลงทาง  ทุกด้านมืดสนิท  ลองหลับตาแล้วจะรู้ว่า
นี่แหละเรื่องธรรมดา   จงกล้าลืมตาและลุกจากเตียง"