ความรักกล่อมน้อมใจใครทั้งโลกด้วยประโยคดนตรีที่ขับขานด้วยแต่งแต้มสีสันอันตระการด้วยรจนากลอนกานท์หวานซึ้งใจด้วยเรียงร้อยถ้อยวจีที่ไพเราะด้วยเสนาะสำเนียงเสียงสดใสด้วยอุ่นอกอ้อมแขนแสนอุ่นไอด้วยพรใดที่อวยคำอำนวยพรจนหัวใจมากมายคลายโศกเศร้าคลายร้อนเร่าเฉาโรยระโหยอ่อนคลายความทุกข์กดดันที่บั่นทอนคลายเหน็บหนาวร้าวรอนจนผ่อนเพลาความรักนั้นจึงประเสริฐเลิศคุณค่าช่วยเยียวยาหัวใจที่ไฟเผามีตัวอย่างเด่นดีที่พวกเราควรบอกเล่ารักประเสริฐเกิดอย่างไรวันซึ่งมีประกาศิต * ชาว คริสต์ พุทธรักบริสุทธิ์ คือรักที่มีแต่ให้เสียสละ ประโยชน์ผล ส่วนตนไปเพื่อส่วนใหญ่ในสังคมได้ร่มเย็นเป็นตัวอย่าง สร้างตระหนัก รักมนุษย์เพื่อยั้งหยุดความทุกข์และยุคเข็ญคือรักที่สูงส่งตรงประเด็นตรงมาฆะ วันเพ็ญ วาเลนไทน์( * คำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์ )
ทุกครั้งที่อยู่ไกลใจโหยหาอยากให้มาเคียงคู่อยู่ใกล้ใกล้ด้วยเหตุผลพันเก้าก็เข้าใจว่าต้องไกลอย่างเคยเลยจำนนจำต้องปลอบตัวเองด้วยเพลงฝันว่าถึงวันพรุ่งนี้มีเริ่มต้นวันตะวันสีทองของสองคนจึงจำทนอย่างละห้อยคอยพรุ่งนี้ระหว่างการรอคอยร้อยสงสัยถามหัวใจหวั่นหวั่นทุกวันวี่หรือพรุ่งนี้มีหวังยังชีวีถ้าไม่มีก็ตายอย่างดายเดียวการรอคอยที่ผ่านถึงกาลจบพร้อมกับศพไร้ญาติขาดคนเหลียวพร้อมพันธะผูกพันที่ฟั่นเกลียวความข้องเกี่ยวเกลียวคลายสลายไปยิ้มเศร้าเศร้ากับตนปนเหงาเหงาโกรธหรือเปล่าทนคอยน้อยใจไหมตอบทีจริงทีเล่นไม่เป็นไรยกหัวใจให้ฟรีแถมชีวิตรู้ทั้งรู้พรุ่งนี้ไม่มีถึงคิดคำนึงทุกครั้งยังยึดติดจะอีกนานแค่ไหนจำใจอุทิศใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อรอคอย
เห็นแค่เพียงหนึ่งเลิฟเขาเสิร์ฟให้คนรับไว้ตกตะลึงซาบซึ้งยิ่งแต่ไม่รู้ความหมายผู้ให้จริงจึงยังนิ่งพินิจพิจารณาให้เลิฟคนหรือเลิฟกลอนย้อนทวนถามถ้าเลิฟคนคนงามก็ข้ามหน้าถ้าเลิฟกลอนค่อนข้างยังค้างคากติกาอันใดหรือไม่มีถ้าจะให้เลิฟกลอนค่อนข้างยากตัดสินใจลำบากยากเต็มที่ต้องชั่งดูสำนวนไหนใดเขียนดีต้องดูนั่น ดูนี่ ดีอย่างไรใครที่รู้ความหมายการให้เลิฟที่ใช้เสิร์ฟแบบมึนมึนขึ้นโต๊ะใหญ่บางคนนั่งรับประทานอาหารใจแต่บางใครนั่งโต๊ะเล็กยังเก๊กซิม*ถ้าให้เลิฟจากการมอง "คนล่องหน"จะอดทนมองหาจนหน้าทิ่มก็รางเลือนเหมือนคล้ายประพายประพิมไม่รู้ยิ้มหรือบึ้ง ซึ่งพิกลหรือเลิฟกลอนเลิฟคนบนความเชื่อซึ่งอยู่เหนือข้อสังเกตและเหตุผลหรือให้เลิฟเล่นเล่นเป็นคนคนใครได้เลิฟจนล้น...คนนั้นใคร( เราให้เลิฟทุกคนจนหมดใจ)* เป็นภาษาจีนแต้จิ๋วแปลว่า กลุ้มใจ
ก่อนจะสร้างทางฝันในวันหวังอาจต้องตั้งต้นที่การมีฐานแล้วลงมือสร้างฝันอันตระการอย่าลนลานสร้างเงื่อนฝันเลื่อนลอยเพราะถ้าหากฝันหวานไร้ฐานรากจะลำบากตรงจุดสูงสุดสอยเดินตามฝันอาจมึนเหมือนขึ้นดอยแต่มีขั้นให้ค่อยค่อยทยอยเดินเดินไปตามทางฝันอย่างมั่นอกดีกว่าสั่นงันงกระหกระเหินจะตั้งหวังก็ไม่ตั้งหวังจนเกินหากบังเอิญเดินสะดุดหวังหลุดมือยังจะมีโอกาสคาดหวังต่อเพียงไม่ท้อและกล้าไขว่คว้าถือความอดทนยืนหยัดพัดกระพือสักวันมืออาจถึงฝันในวันจริง
มิใช่เพียงเพราะพ่อก่อกำเนิดซึ่งควรเทิดทูนไว้ให้เหนือหัวเป็นพระคุณเบื้องต้นมิหม่นมัวอยู่ในความเลือนสลัวแห่งชั่วดีแต่ยังมีอีกข้อหนึ่งซึ่งสูงส่งพ่อย่อมทรงคุณค่าด้วยหน้าที่ความคงมั่นพันธะบุพการีทุกสิ่งพลีเพื่อบุตรสุดที่รักทุกการให้ของพ่อบริสุทธิ์ผู้เป็นบุตรทั้งมวลควรตระหนักพ่อให้หลักให้ฐานมานานนักแม้หลายปีดีดักรักทนทานก่อนถึงวันเป็นพ่อต้องหล่อหลอมเตรียมความพร้อมใจกายหลายสถานวันเป็นพ่อคือฤกษ์ที่เบิกบานเพราะมีลูก (อาจ)ผูกหลานคลานตามมาวันพ่อจึงสำคัญแต่วันเริ่มแล้วพูนเพิ่มตามบทบาทที่ปรารถนาด้วยดวงจินต์ยินดีและปรีดาด้วยเมตตาอดทนล้นหัวใจพ่อมิได้สำคัญเพียงวันพ่อเดือนที่ต่อปีเติมมาเวลาไหนพ่อคงความสำคัญทุกวันวัยสำหรับความเป็นไปในครอบครัว
หน้าส่วนตัว
1287
