9 ตุลาคม 2550 21:07 น.

คิดถึง....

แสงสุริยา..ลาลับ..ดับลงแล้ว
ทิ้งเศษแวว.ความอาลัย..ใจห่วงหา
ดั่งเหมือนพี่..ห่างหาย..ไกลสุดตา
มิรู้ว่า..อยู่แห่งหน..ตำบลใด

ความมืดมิด..สยายม่าน..ผ่านขอบฟ้า
หยาดน้ำตา..ไหลหลั่ง..นั่งร้องไห้
ความคิดถึง..ตรึงกมล..จนเดียวดาย
กลางฤทัย..คล้ายคมมีด..กรีดฝังรอย

แสนเหว่ว้า..เหลือดี..มีแต่เศร้า
ทุกข์รุมเร้า..สุดทน..จนเหงาหงอย
จมกับความ..ทดท้อ..และรอคอย
ใจดวงน้อย..เจียนจะขาด..พินาศลง

หนาวหัวใจ..ค่ำคืนนี้..พี่อยู่ไหน
โปรดอย่าได้..ลางเลือน..เหมือนสาปส่ง
เฝ้าคร่ำครวญ..ละเมอหา..พะว้าพะวง
ยังมั่นคง..คอยพี่..มิเสื่อมคลาย

อยากพักพิง..อิงซบ..ความอบอุ่น
ในอ้อมแขน..แสนละมุน..จะได้ไหม
อย่าปล่อยให้..ความรักฉัน..นั้นเดียวดาย
ห้องหัวใจ..ทุกห้องนี้..มีเพียงเธอ...

1734

love

comment

8 ตุลาคม 2550 15:12 น.

เจ็บแล้วจำ...

White roses

ยินลำนำ..พร่ำเพ้อ..ละเมอถ้อย
ใจดวงน้อย..ไหวระรัว..เนื้อตัวสั่น
ฝากอักษร..แทนใจ..ใฝ่สัมพันธ์
ล้วนคำหวาน..ผ่านเว็บไซท์..ในบ้านกลอน

แต่ละคำ..แต่ละถ้อย..ร้อยดวงจิต
คมดั่งมีด..กรีดทรวงใน..จนไหวอ่อน
มนต์ขุนแผน..ดลบันดาล..ใจสั่นคลอน
ให้สะท้อน..ห่วงหา..ทุกคราไป

ไม่กล้าเอ่ย..กล่าววาจา..คำว่ารัก
กลัวอกหัก..กลัดหนอง..นั่งร้องไห้
ได้แต่เก็บ..ความรู้สึก..ลึกภายใน
เคยถูกรัก..บ่อนทำลาย..ไม่เหลือดี

เจ็บแล้วจำ..จึงย้ำตรอง..ให้ถ่องแท้
ว่าแน่วแน่..และมั่นคง..ตรงวิถี
ไม่หลอกอำ..หยามชีวิต..อิสตรี
หญิงก็มี..หัวใจ..ใช่อิฐปูน

อย่าทำดั่ง..นายพราน..มาผลาญพร่า
ถือมีดพร้า..หวังทำร้าย..ให้สิ้นสูญ
โปรดวางมือ..เถิดหนา..หากการุณ
ผลบุญ..คงชี้ชัก..พบรักจริง...

2547

love

comment

4 ตุลาคม 2550 12:50 น.

ปรองดองไว้..ใช่อ้างสิทธิ์

White roses

คงเป็นชาย..ประเภท..ยึดอำนาจ
หญิงผิดพลาด..คอยเหยียบย่ำ..ซ้ำข่มเหง
ปฏิบัติการ..ก่อการร้าย..มิยำเกรง
ชอบอวดเบ่ง..เหยียดหยาม..ย่ำสตรี

ดีแล้วหรือ..หวังคิดครอง..แบบนองเลือด
หวังเฉือนเชือด..ทุกโมงยาม..หยามศักดิ์ศรี
มีบ้างไหม..ความเมตตา..และปราณี
หญิงใช่มี..สติเฃลา..เบาปัญญา

หากชายช่วย..หญิงคอยเสริม..ต่อเติมฝัน
คู่เคียงกัน..พร้อมฝ่าฟัน..แก้ปัญหา
ชีวิตคู่..คงมีสุฃ..อยู่ทุกครา
ใช่อ้างสิทธิ์..หรอกหนา..นะพี่ชาย

ขอสักนิด..โปรดเข้าใจ..ใช่โจษขาน
สมัครสมาน..ปรองดอง..ลองดูใหม่
อย่ามองหญิง..เพียงแต่..ในแง่ร้าย
ขอได้ไหม..เปลี่ยนมุมมอง..เปิดช่องทาง

ชายที่ดี..มีรักแน่..แท้คือพ่อ
เพน้าพนอ..ลูกนี้..ไม่หนีห่าง
คอยห่วงใย..ทุกนาที..มิจืดจาง
ลูกพลาดพลั้ง..อภัยโทษ..มิโกรธเคือง...

1853

love

comment

3 ตุลาคม 2550 20:25 น.

ชายดีที่น่าชม...

White roses






ผู้ชายแต่..ละคน..ต่างจิตใจ
บางคนร้าย..บางคนดี..นิสัยต่าง
บางคนเป็น..ผู้ชาย..ใจลายพราง
ชอบอวดอ้าง..อวดเบ่ง..ข่มเหงกัน

มองหญิงเป็น..ของเล่น..เห็นสนุก
ได้ทีรุก..ทำร้ายใจ..ให้ไหวหวั่น
มองเห็นเป็น..ฟุตบอล..อเมริกัน
เตะอวดกัน..กับข้างบ้าน..ให้ซานซม

แต่หากเจอ..ชายที่ดี..ก็วิเศษ
ดูแลเพศ..ตรงข้าม..อย่างงามสม
ให้เกียรติกัน..ดูแลกัน..ฉันขอชม
ว่าท่านสม..เป็นชาติชาย..นิสัยงาม...

( อาราธนาเณรน้อยมาประพรมน้ำมนต์ให้ค่ะ...มารับพรกันค่ะ..)555+..