25 กรกฎาคม 2550 21:33 น.
White roses
ความรักได้สิ้นสุด
หัวใจหยุดอยู่กับที่
เจ็บช้ำนานนับปี
จึงหลบลี้หนีซมซาน
ดั่งนกถูกศรปัก
ปีกต้องหักเพราะมือพราน
เยียวยามาช้านาน
เดินงุ่นง่านกลางป่าไพร
หมดทางบินขึ้นฟ้า
ต้องก้มหน้าหลีกลี้ภัย
หนาวสั่นและเดียวดาย
ร้าวหัวใจแทบโรยรา
อยากเห็นม่านสายรุ้ง
ค่อยพยุงปีกขึ้นมา
กระพือจนอ่อนล้า
หมดปัญญาโผผินไป
วิมานในอากาศ
รอเธอวาดนะรู้ไหม
ช่วยฉุดดึงหัวใจ
อย่าปล่อยให้อยู่ดายเดียว
ชีวิตใกล้หมดหวัง
ขอพลังสักครึ่งเสี้ยว
หัวใจมีดวงเดียว
รักแน่นเหนียวมอบแด่เธอ...
23 กรกฎาคม 2550 08:41 น.
White roses
ดั่งเวลา..สิ้นสุด..หยุดแค่นั้น
ความสัมพันธ์..จึงสิ้นสุด..หยุดสงสัย
รักไม่เหลือ..ค่าพอ..ต่อสายใย
ด้วยหัวใจ..ดั้นด้น..คนละทิศ
จำตัดใจ..ให้สิ้นสุด..หยุดแค่นี้
ร้าวฤดี..เพราะหัวใจ..ไม่มีสิทธิ์
สิ้นสายใย..ถักทอ..ท้อชีวิต
ถูกหรือผิด..มีเธอฉัน..นั้นที่รู้...
19 กรกฎาคม 2550 16:58 น.
White roses
กุหลาบงาม..ดอกนี้..มีสีขาว
ผ่านเรื่องราว..คืนวัน..อันโหดร้าย
ทุกข์ถาโถม..กระหน่ำกลาง..หว่างหัวใจ
จึงสิ้นไร้..แรงเร่ง..เพื่อเบ่งบาน
ดินไร้ปุ๋ย..แตกระแหง..แสงแดดเผา
ไร้ร่มเงา..พิงพัก..โดนหักหาญ
ทั้งดอกใบ..เหี่ยวเฉา..เศร้าซมซาน
ยืนตระหง่าน..แห้งโรย..อยู่โดยเดียว
แมลงร้าย..หมายปอง..จ้องขบกัด
ไร้แรงปัด..ปกป้องตน..ทนเปล่าเปลี่ยว
ทั่วลำต้น..ปวดปร่า..ล้าจริงเชียว
สายตาเหลียว..มองหาใคร..ล้วนไม่มี
ได้แต่รอ..บางใคร..ใจสงสาร
รดกิ่งก้าน..ด้วยน้ำใส..ให้ผ่องศรี
หมั่นดูแล..ใส่ปุ๋ยใจ..ด้วยไมตรี
เอื้ออารีย์..บดบังแสง..แห่งตะวัน
จะมีบ้าง..ไหมหนอ..หรือรอหาย
หรือสุดท้าย..ต้องดับดิ้น..สิ้นความฝัน
โปรดเมตตา.." กุหลาบขาว "..ผู้ร้าวราน
ให้เบ่งบาน..ชูช่องาม..ทุกยามเทอญ..
17 กรกฎาคม 2550 16:20 น.
White roses
มาเถิดหนา..พักลง..ที่ตรงนี้
อย่ารอรี..เชื่องช้า..คราหวั่นไหว
มีเงาร่ม..ธรรมชาติ..แผ่กิ่งใบ
ธารน้ำใส..สะอาดล้ำ..ชื่นฉ่ำทรวง
สายลมเอื่อย..เฉื่อยฉิว..ผ่านผิวแผ่ว
อาจไม่แพร้ว..เพริศเด่น..เช่นแดนสรวง
แต่เปี่ยมล้น..ความจริงใจ..ไม่หลอกลวง
ทุกข์หนักหน่วง..จงปลดวาง..หว่างกลางทาง
ม้านั่งไม้..ข้างข้างฉัน..นั้นว่างเปล่า
ยังรอฟัง..เรื่องราว..คราวหนหลัง
ยินดีปลอบ..มอบขวัญ..ปันพลัง
ตราปชีพยัง..ต้องทนสู้..กู้ตัวตน
หัวใจเธอ..อ่อนแอ..ด้วยแพ้พ่าย
อาจหวั่นไหว..เคว้งคว้าง..ในบางหน
หากเหนื่อยหนัก..พักก่อน..เพื่อผ่อนปรน
ค่อยดั้นด้น..เดินหน้า..อีกคราคราว
แม้หนทาง..ฝ่าฟัน..นั้นมืดมิด
จงอย่าหยุด..ความคิด..จะย่างก้าว
ทางข้างหน้า..อาจดำมืด..และยืดยาว
คงไม่ไกล..เกินเท้า..ก้าวด้นไป..
15 กรกฎาคม 2550 22:36 น.
White roses
กาลเวลา..ก่อนเก่า..ยังเฝ้าฝัน
สายสัมพันธ์..ตราตรึงอยู่..มิรู้หาย
สุรเสียง..ดุจดั่งมนต์..ดลหัวใจ
ยังจำได้..ใครคนนั้น..ที่ฝันรอ
อดีตกาล..ล่วงผ่าน..นานเพียงไหน
จิตสำนึก..ในจิตใจ..ไม่ย่นย่อ
ความคิดถึง..ตรึงกมล..จึงทนรอ
หวังเคล้าคลอ..เคียงข้าง..ไม่ห่างกาย
ยินข่าวดี..พี่พร้อมกลับ..มารับขวัญ
อ้อมแขนนั้น..ยังรอพี่..ไม่หนีหาย
สองแก้มนวล..เก็บถนอม..ออมแอบไว้
หนึ่งดวงใจ..มอบจอมขวัญ..วันกลับมา
ขอครองคู่..อยู่ชิด..สนิทแนบ
รักอิงแอบ..เพียงเธอ..พร่ำเพ้อหา
จวบชีพวาย..ขอเคียงอยู่..คู่ชีวา
มิโรยรา..จากความรัก..ความภักดิ์ดี..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1953
