20 เมษายน 2550 15:17 น.
White roses
ประสบการณ์..ผ่านมา..พาใจหม่น
ปวดร้าวจน..หวั่นไหว..ใจฝืดฝืน
ทุกราตรี..ฉ่ำน้ำตา..ทุกคราคืน
ไร้จุดยืน..ไร้ความฝัน..แสนหวั่นกลัว
จะก้าวไป..ข้างหน้า..ทายท้าฝัน
แต่อีกใจ..กลับไหวสั่น..หวั่นไปทั่ว
จะถอยหลัง..ก็ขยาด..ด้วยหวาดกลัว
จึงหมองมัว..ในชีวิต..จิตร้าวราน
ขอบคุณพี่..ยิ่งนัก..มาทักปลอบ
ทุกคำขอบ..มีคุณค่า..มหาศาล
ดุจน้ำทิพย์..ชโลมใจ..ให้เบิกบาน
ไม่มีวัน..ที่ฉัน..จักเลือนลา
หากวันใด..วันหนึ่ง..ในวันนั้น
พรหมลิขิต..บันดาล..ได้พบหน้า
ได้ขุดคุ้ย..ความหมาย..จากสายตา
คงซึ้งค่า..แห่งไมตรี..มีให้กัน
ขอเวลา..สักหน่อย..ค่อยค่อยคิด
ให้ไตร่ตรอง..อีกสักนิด..นะยอดขวัญ
เรื่องหลายหลาก..ใช้ชีวิต..เป็นเดิมพัน
ขอพี่นั้น..จงครวญใคร่..คิดให้ดี..
19 เมษายน 2550 13:27 น.
White roses
***หนุ่มสายลม***
เสียงไก่ขัน…….บอกสัญญาณ….แห่งวันใหม่
ตื่นกันเถิด……..ทรามวัย.……..…ดวงใจพี่
แน๊!ดูสิ………….หลับตาพริ้ม…...เชียวคนดี
นับวันพี่………...นี้ยิ่งหลง…..……อนงค์นาง
ไปอาบน้ำ……...ก่อนพี่…..………นะที่รัก
เดี๋ยวพี่จัก……….ตามไป………..ในทีหลัง
ทั้งสบู่…………...ยาสีฟัน………..นั้นเรียงวาง
เตรียมไว้ให้…….น้องทุกอย่าง….แล้วคนดี
เดี๋ยวสักครู่……..พี่ต้องไป……….ทำงานก่อน
ขอกาแฟ………..ร้อนร้อน………….ก่อนเช้านี้
ก่อนจะไป……...ขอชื่นใจ……….นวลคนดี
มาซิจ๊ะ………..…มาให้พี่…………นี้ชื่นใจ
ดวงใจเอย………พี่ทั้งรัก…………และทั้งห่วง
ไม่อยากจาก……พุ่มพวง………...ไปแห่งไหน
แต่ต้องจำ………ไปทำงาน……….แล้วแก้วใจ
เพื่อหาเงิน……...เก็บไว้…………..ให้สองเรา
ไว้ตอนเย็น……..จะรีบมา…………หานวลหญิง
จะไม่ทิ้ง………...ให้แก้วตา………ว้าเหว่เหงา
พี่จะสร้าง………..ฐานะ……………ครอบครัวเรา
ไม่ให้เจ้า………..ต้องลำบาก…….หนักกายา
สร้างฐานะ……...ของเรา………….ให้เข้มแข็ง
เพื่อเจ้าหนู……...ตัวแดงแดง ………..วันข้างหน้า
ไปก่อนนะ……..ไปทำงาน…………แล้วแก้วตา
สายแล้วจ๊ะ……..จำต้องลา……….ไปทำงาน
***สาวฟ้าใส***
นี่ไงจ๊ะ..กาแฟ..แสนอร่อย
พี่ค่อยค่อย..ดื่มนะจ๊ะ..กำลังร้อน
กับขนมปัง..ไข่ดาว..เสริมเบค่อน
หรือจะให้..น้องป้อน..ไหมคนดี
ชุดเสื้อผ้า..น้องเตรียมให้..ไว้เป็นชุด
พี่รีบรุด..ใส่ก่อนหนา..อยู่ตรงนี้
เดี๋ยวถุงเท้า..น้องสวมให้..มาเถอะพี่
ไหนดูซิ..ขอตรวจหน่อย..เรียบร้อยยัง
ส่วนรองเท้า..น้องจัดวาง..ข้างประตูบ้าน
รีบทำงาน..ไปกลับ..ระวังหลัง
ขับรถไป..ซ้ายขวา..ควรระวัง
หมั่นดูบ้าง..ระวังภัย..ไม่ให้มี
น้องจะรอ..คนดี..อยู่ที่บ้าน
คอยเตรียมจัด..อาหาร..ไว้รอพี่
รีบไปแล้ว..รีบกลับมา..อย่ารอรี่
อย่าหลีกลี้..ห่างไปไหน..ให้ไกลตา
เอาจมูก..ออกไป..อย่ามาใกล้
คนอะไร..ชอบมาแกล้ง..ไปเถิดหนา
เดี๋ยวไปสาย..เพื่อนมากมาย..จักนินทา
เจ้านายว่า..ถูกตักเตือน..อย่าเชือนแช
เราต้องสร้าง..ฐานะ..อย่าเหลวไหล
อนาคต..ต่อไป..ยังไม่แน่
เราอาจมี..เจ้าหนู..คอยดูแล
อย่าท้อแท้..เร่งสร้างฝัน..แต่วันนี้..
***หนุ่มสายลม***
กลับมาแล้ว….…คนดี………….ที่รักจ๋า
พองานเสร็จ….…ก็รีบมา……….หามิ่งขวัญ
บึ่งขับรถ…………กลับมาจาก….ที่ทำงาน
ด้วยคิดถึง……….นงคราญ…..…สุดจะทน
พอได้เห็น………..คนดี………….ก็หายเหนื่อย
ความปวดเมื่อย….พลันหาย…....มลายสูญ
รักสองเรา………..นับวัน…………ยิ่งเพิ่มพูน
กรุ่นละมุน…….….ด้วยไอรัก…….ภักดีกัน
โห..น้องเตรียม….สำรับ…………กับข้าวพร้อม
จานช้อนส้อม……วางเรียง………เคียงอาหาร
งั้นมาจ๊ะ………..…เรามา…………ทานข้าวกัน
พี่ป้อนให้……......นวลมิ่งขวัญ....นะคนดี
อิ่มจากข้าว…….…เราพากัน……..ไปอาบน้ำ
ช่วยขัดถู…………ให้นงราม………งามผ่องศรี
พรมน้ำแร่………..แช่น้ำนม……….ให้คนดี
ให้โสภี…………...ผ่องฉวี…………ทุกวี่วัน
จะดูแล…………...รักเจ้า…………..อยู่อย่างนี้
จะไม่ทิ้ง…………..คนดี……………หรอกมิ่งขวัญ
สองเราจะ………..ร่วมเรียง………..เคียงรักกัน
ตราบจนชั่ว…….…นิจนิรันดร์……...ตลอดไป..
18 เมษายน 2550 20:31 น.
White roses
น้องยืนเหงา..เศร้าสร้อย..น้อยดวงจิต
ด้วยชีวิต..เกิดมา..ฟ้าข่มเหง
ใจดวงน้อย..เปลี่ยวเหงา..เศร้าวังเวง
จึงหวั่นเกรง..ทดท้อ..ต่อชะตา
ตัวน้องนั้น..วาสนา..แสนอาภัพ
นอนไม่หลับ..กระสับกระส่าย..พลิกซ้ายขวา
แสนวิโยค..โศกตรม..ทรมา
หยาดน้ำตา..หลั่งไหล..ไร้เรี่ยวแรง
พอมีรัก..ประจักษ์ใจ..หมายเคียงคู่
พ่อยอดชู้..กลับแปรผัน..คล้ายกลั่นแกล้ง
มีชีวิต..ไร้เสถียร..เพื่อเปลี่ยนแปลง
จึงหน่ายแหนง..ต่อลิขิต..จิตตรอมตรม
แผลหัวใจ..ที่บาดเจ็บ..ยังเจ็บหนัก
เพราะพิษรัก..แพร่ขยาย..ให้ขื่นขม
ไร้เยียวยา..กู้ซากรัก..ที่หักจม
ร้าวระบม..หวั่นไหว..ในเรื่องราว
ได้แต่รอ..ใครคนหนึ่ง..ซึ้งคุณค่า
สมานยา..รักษาแผล..อันปวดร้าว
คู่เคียงกัน..ประดุจเป็น..เช่นดังเงา
ยามโศกเศร้า..มีไหล่ซบ..กลบน้ำตา
จะมีไหม..ในวันนั้น..วันพ้นทุกข์
มีความสุข..ได้พบใคร..ที่ใฝ่หา
ลบเรื่องราว..อดีตเศร้า..เก่าก่อนมา
ซับน้ำตา..แห่งฝันร้าย..ให้เจือจาง...
17 เมษายน 2550 14:30 น.
White roses
ขอพิงไหล่..อิงซบ..ความอบอุ่น
ขอรับรัก..อันละมุน..จะได้ไหม
ขอยืนอยู่..คู่เคียงกัน..ตลอดไป
ขอสองใจ..แนบชิด..สนิทกัน
อยากมีรัก..จริงแท้..แน่สักหน
อยากพบคน..จริงใจ..ในความฝัน
อยากมีใคร..มอบรัก..ความผูกพัน
อยากมีใคร..ร่วมสร้างฝัน..อันวิไล
มีความรัก..จริงใจ..ใช่เสแสร้ง
มีภักดิ์ดี..ไม่เปลี่ยนแปลง..แบ่งปันให้
มีความฝัน..ร่วมสร้าง..ไม่ร้างไกล
มีหัวใจเพียง..หนึ่งเดียว..เกี่ยวสัมพัน
เพียงแค่นี้..ก็สุขใจ..หาใดเท่า
เพียงมีเรา..ร่วมทาง..อันสุขสันต์
เพียงเราสอง..มีความรัก..อันนิรันดร์
เพียงแค่นั้น..สุขเหลือล้ำ..ชื่นฉ่ำทรวง.
16 เมษายน 2550 09:21 น.
White roses
ฟ้ากำหนด..หรืออย่างไร..ให้พานพบ
จึงสยบ..ด้วยวลี..ที่หวานฉ่ำ
เธอเรียงร้อย..อรรสรถ..ทุกบทคำ
ช่างสุขล้ำ..หาใดเทียบ..มาเปรียบปาน
นั่งเพ้อฝัน..รำพึง..ถึงที่รัก
สุดจะหัก..ความอาลัย..เกินไขขาน
ไม่พบเธอ..วันใด..ให้ลนลาน
คิดฟุ้งซ่าน..ห่วงหา..ทุกนาที
ใจเจียนขาด..รอนรอน..ขอวอนเถิด
อย่าเตลิด..ลับหาย..คล้ายห่างหนี
ด้วยผูกพัน..โหยหา..ทุกราตรี
ใจดวงนี้..ขอมอบไว้..ให้แด่เธอ
แหงนมองฟ้า..คราใด..ใจเหน็บหนาว
ร้อยเรื่องราว..เรียบเรียงรัก..ฝากเสนอ
ส่งอาทร..ห่วงใย..ไปหาเธอ
หวังเพียงเจอ..สบตา..ให้ตราตรึง
ณ.วันหนึ่ง..วันไหน..ในวันหน้า
ปรารถนา..หลอมดวงใจ..ให้เป็นหนึ่ง
เร่งเวลา..รอคืนวัน..อันสุดซึ้ง
รักฝังตรึง..พิสวาท..มิคลาดครา
โอ้.ฤทธิ์รัก..ช่างยิ่งใหญ่..กระไรนี่
ทุกนาที..เพ้อลำนำ..คร่ำครวญหา
อยากให้รัก..เคียงคู่..อยู่ทุกครา
ตราปชีวา..ขอมอบรัก..ภักดิ์เพียงเธอ.
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1943
