11 มิถุนายน 2550 22:32 น.

เหตุผล

หลากหลายร้อย เหตุผล คนจะจาก
อาจไม่อยาก ให้ต้องช้ำ ระกำหมอง
อาจไม่อยาก ทำร้าย จิตใจน้อง
ด้วยพี่ต้อง สร้างฐานไว้ ให้มั่นคง

พี่ไม่อยาก ให้ตัวน้อง ต้องลำบาก
จึงไม่อาจ ครองคู่ได้ ดังประสงค์
ฝากไว้เพียง ใจรัก ภักดิ์ซื่อตรง
บุญเราคง ได้ครองเคียง เพียงแค่ใจ

อีกหลายหลาก วจี ที่พี่บอก
มันช้ำชอก ตอกย้ำ รู้บ้างไหม
เหตุผลเดียว ที่น้องรู้ อยู่แก่ใจ
เป็นเพราะพี่ มีคู่ใจ อยู่ใกล้กัน

ไม่ต้องบอก ว่าเป็นด้วย เหตุผลใด
น้องรู้เพียง พี่หมดใจ ก็เท่านั้น
ฟังเหตุผล พี่ที่บอก ก่อนจากกัน
บุญพี่นั้น ไม่ถึงน้อง ต้องลาไกล

723

love

comment

9 มิถุนายน 2550 08:44 น.

แน่ใจแล้ว..ว่าใช่

bananaleaf

ณ มุมหนึ่งของใจใครคนนั้น
บัดนี้ไม่มีฉันอาศัยอยู่
ขอหลบลี้หนีหน้าประสาครู
จะขออยู่กับนักเรียนหมั่นเพียรสอน

เอาหน้าที่บดบังความช้ำชอก
หลีกหนีความกลับกลอกที่ยอกย้อน
หลบมุมเลียแผลใจที่บ้านกลอน
ให้อักษรผ่อนคลายหายเศร้าซม

บัดนี้แน่แก่ใจว่าใช่แล้ว
ตัวพี่แก้วมีคู่ชิดสนิทสนม
อดสูนักด้วยหลงรักในคารม
ไม่ตริตรองจึงต้องตรมขมดวงมาลย์

ขอให้ใครคนนั้นพลันพบสุข
ขอให้ทุกข์ใดใดอย่าได้ผ่าน
ได้ครองคู่สู่สมกันนิรันดร์กาล
ตราบเนาว์นานสนิทน้องปองรักกัน

จะขอพลีกายใจให้ลูกศิษย์
เป็นมิ่งมิตรแม่แก้วของลูกขวัญ
เฝ้าถนอมกล่อมเกลาเจ้าทุกวัน
ช่วยผลักดันเป็นคนดีของสังคม

เห็นลูกน้อยคอยเรียนพากเพียรหมั่น
ก็พลอยละความโศกศัลย์อันขื่นขม
วิญญาณครูเข้าสิงสู่ในบัดดล
ที่เคยร้าวในกมลก็พ้นไป

ขอคุณงามความดีที่เคยสร้าง
ช่วยแนะนำหนทางสว่างไสว
ให้ทุกข์เศร้าเขลาขลาดมลาสไป
และขอให้ใจสงบลบความตรม

837

love

comment

7 มิถุนายน 2550 21:38 น.

ปล่อยมือ...ปล่อยใจ...ปล่อยวาง

bananaleaf

บางครั้งอาจหวั่นไหวด้วยใจเพ้อ
บางครั้งอาจพลั้งเผลอด้วยไหวหวั่น
บางครั้งอาจหมองใจด้วยไกลกัน
บางครั้งอาจต้องโศกศัลย์ด้วยหวั่นกลัว

มีหลายครั้งที่ร้องไห้เพราะใจเศร้า
มีหลายครั้งที่เงียบเหงาในเงาสลัว
มีหลายครั้งที่กล้าแกร่งมิหวาดกลัว
มีหลายครั้งใจสั่นระรัวด้วยกลัวใจ

ใจของเราเมื่อมันเศร้าเขาไม่รู้
แล้วจะยอมทุกข์ทนอยู่หรือไฉน
ปล่อยวางเสียเถิดหนาอย่าอาลัย
จะเศร้าโศกอยู่ใยนะใจตน

ใจของเราทำให้สุขสนุกสนาน
เรื่องร้ายร้ายให้พ้นผ่านอย่าสับสน
ได้เรียนรู้รสชาติความเป็นคน
จะมีจนหรือสุขทุกข์อยู่ที่ใจ

1509

love

comment

5 มิถุนายน 2550 11:02 น.

เรื่องราวของหนู...กับครูรพี

bananaleaf

หลับสบายใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น
แต่ต้องวุ่นตื่นขึ้นมาด้วยเสียงหลอน
เงียบหน่อยซิหญิงรพีแสนง่วงนอน
เลยเอามือทุบหมอนไปหลายที
เสียงเงียบลงแป๊ปเดียวก็ดังใหม่
ตัดสินใจต้องลุกตรวจอย่างถ้วนถี่
แต่ก่อนอื่นขอฉิ้งฉ่องก่อนหนึ่งที
ก็ปวดฉี่นี่นาอย่าว่ากัน
เสร็จธุระก็กลับมายังห้องนอน
เสียงยังหลอนอยู่ที่ใต้โซฟานั่น
เอาละวะ..วันนี้ เป็นไงเป็นกัน
ดึงโซฟาออกมาพลันเผื่อเป็นงู
กรี๊ด!!! ลูกหนู ตกลงมาจากบนฝ้า
ตายหละหว๋าฝ้าตรงนี้ที่มันผุ
เอากระดาษปิดแล้วยังทะลุ
ลูกหนูเลยล่วงดังปุ๊ทะลุมา
ทำไงดีหญิงรพีแสนกลัวหนู
ตัดสินใจยกหูโทรหาจีน่า
กลัวก็กลัวว่าเพื่อนบ้านจะระอา
ก็มันตีหนึ่งกว่ากว่าน่ะสิคุณ
ฟิลิปปินส์เพื่อนบ้านที่แสนดี
ได้ยินเสียงหญิงรพีร้องไห้วุ่น
เปิดประตูเข้ามาทีท่าลุ้น
แล้วแม่คุณก็ขำกลิ้งจนตัวงอ
Don't worry. It's only baby rat.
I will catch and bring out of your door.
ได้โปรดอย่ามัวพูดอยู่เลยหนอ
อย่ารีรอรีบออกไปให้ไกลเลย
นึกนึกไปก็สังเวชสลดใจ
เหตุเป็นเพราะไม่มีใครเคียงเขนย
เลยรบกวนเพื่อนบ้านเขาไปทั่วเลย
โอ้อกเอ๋ยเศร้าจริงจริงหญิงรพี
เสร็จแล้วก็รบกวนจีน่าต่อ
โปรดเถิดหนอช่วยปิดรูที่ฝ้าหน่อย
หญิงรพีกลัวจริงจริงใช่สำออย
แล้วจะคอยส่งอุปกรณ์ให้โดยพลัน
ซ่อมเสร็จแล้วรอหน่อยนะเพื่อนจ๋า
ขอตรวจตราทั่วห้องนอนก่อนกลับบ้าน
เกรงจะมีลูกหนูอยู่ใต้เตียงนั้น
อย่าเคืองกันเลยคนดีรพีกลัว
โอ้โห !!.. นั่นตีสองกว่าแล้วหรือนี่
มิน่าล่ะหญิงรพีถึงปวดหัว
พักผ่อนน้อยแถมยังเครียดเพราะความกลัว
เดินเข้าครัวหาน้ำดื่มและทานยา
เดินไปส่งจีน่าถึงหน้าบ้าน
แล้วกราบกรานซึ้งน้ำใจเป็นหนักหนา
หากไม่มีเพื่อนบ้านอย่างจีน่า
ฉันคงบ้าเพราะลูกหนูตัวเป็นเป็น