13 กรกฎาคม 2550 18:59 น.
bananaleaf
@นั่งหน้าคอมก้มหน้า พากเพียร
ใจมุ่งต้องขีดเขียน โคลงร่าย
นักเรียนนั่งรอเรียน ก็ปล่อย ไปก่อน
ครูขอต่อกลอนอ้าย ที่รัก ก่อนเน้อ
@ปวงเด็กน้อยต่างก็ ดีใจ
พับจรวดพุ่งไป ทั่วห้อง
เสียงเอะอะชวนให้ คนอื่น รำคาญ
ครูไม่สนคอยจ้อง มุ่งหน้า โพสกลอน
@คราหนึ่ง ผอ. เยื้อง ย่างมา
หญิงรพีรีบเหลือกตา คว้าไม้
ชี้ที่คอบุญมา ถามว่า คืออะไร
เด็กตอบด้วยเสียงใส คอนั้น คือกะดว.....??
@ผอ. นั้นทำหน้า ตะลึง
รพีก็เลยขึง ตาให้
เอื้อนเอ่ยมาคำหนึ่ง มิใช่ เลยลูก
ภาษาอังกฤษไซร้ พูดว่า neck เอย
ใครตอบได้ว่าเด็กชายบุญมาตอบว่าคอคืออะไร
มารับรางวัลได้ที่คุณครูเกเรค่ะ....
12 กรกฎาคม 2550 17:24 น.
bananaleaf
ฟังคำใครหนึ่งนั้น คร่ำครวญ
หวังใจใคร่หนุนนวล ตักน้อง
น้ำคำดั่งเชิญชวน ครองคู่ แก่เฒ่า
ใจหนึ่งคิดอยู่พ้อง ชื่นชิด แอบอิง
หมายใจจักใฝ่รัก เพียงเงา
หวังแค่เพียงบรรเทา เจ็บช้ำ
ความปวดบ่ซบเซา จากจิต น้องนาง
นานกว่าสิบปีย้ำ เก็บไว้ ห่อนเลือน
ปรนเปรอฝากรักไว้ ในกลอน
ขอแค่ได้ถ่ายถอน กลืนกล้ำ
อยากจะอยู่ออดอ้อน หนุนตัก ถักฝัน
อิงอกอุ่นผ่อนช้ำ แค่นี้ คงพอ
ผิว่าตัวพี่นั้น อยู่เดียว
น้องอาจหมายใจเกี่ยว จิตด้วย
หวังให้พี่คอยเยียว ยาให้ คลายเศร้า
ฝากรักตราบชีพม้วย ชั่วนิจ นิรันดร์
11 กรกฎาคม 2550 16:19 น.
bananaleaf
สนุกสนานในงานกลอน...
มีเล่น มีสอน มีล้อ บ้าง..
อย่าจริงจังหรือหมองหมาง..
ผ่อนคลายทุกข์ได้บ้างก็เขียนกันไป......
ด้วยความเคารพทุกคนที่เอ่ยนามนะคะ...:)) หญิงรพีกราบขอโทษ
หนุ่มพิจิตรสิบเมียงามสามลูกสาว
คงจะเมากลอนมากไปใจป้ำเป๋อ
ทำมาอ้อนสาวอุทัยให้ละเมอ
ยากหน่อยเน้อ..ไม่เออออพ่อตัวดี
ประกาศก้องจะจับจองด้วยขันหมาก
คงจะยากสักหน่อยนะคุณพี่
มณีจันทร์มาแซวกันว่าโชคดี
แต่รพีว่าคราวนี้โดนผีอำ
อีกหนูศรรกมาเตือนใจให้กลัวซ้อ
ถึงฆาตหนอหากตัวพ่อนั้นถลำ
พิมญดามาร้องไห้คล้ายตอกย้ำ
หากรับคำคงต้องช้ำร่ำอกครวญ
ดอกไม้จ้าร่วมยิ้มร่ามาด้วยนั่น
อวยพรกันให้สุขสันต์สิ้นกำสรวล
พี่ดอกแก้วมาร่วมด้วยช่วยก่อกวน
คนบนเกาะมาร่วมก๊วนด้วยอีกคน
คุณผู้หญิงมือสองมาตรองไตร่
สงสารใจน้องใบตองคงหมองหม่น
รัสสะตะมาตัดพ้อสาวอุบล
หนุ่มพิจิตรไม่ไปสนจึงหม่นใจ
ลุงเบรฟฮาร์ทเข้ามาทักรักหวังแต่ง
หลานไม่แซงลุงหรอกจะบอกให้
ปล่อยปู่ก่องให้พร่ำเพ้อละเมอไป
แต่จะให้เป็นจริงหญิงขอลา
เมื่อคราวก่อนน้องเห็นกลอนลาก่อนรัก
ตอนนี้มาทำทึกทักรักออกหน้า
ช่างกลอกกลิ้งจริงหนอพ่อจรกา
สาวอุทัยใคร่เทศนาสักหนึ่งกัณฑ์
อันว่าเมียพี่ก็มีเป็นศรีศักดิ์
กลับไปรักภักดีแก่แม่จอมขวัญ
ช่วยประคองลูกน้อยค่อยฝ่าฟัน
และสร้างสรรค์พันธ์ผูกไว้ให้ยั่งยืน
จงยึดเอาคุณธรรมนำความคิด
อาจมีผิดเผลอไผลไปก็ให้ฝืน
เอาศีลข่มจิตตนนั้นทุกวันคืน
สุขสดชื่นด้วยมีธรรมนำชีวี
ปู่ก่องกิกแค่หยอกเย้ากระเซ้าแหย่
หวั่นแทบแย่กลัวชาวกลอนทำหน้ายี้
บอกให้ทราบกันทั่วไปใจรพี
ยังเหนียวแน่นเป็นสุขดีอยู่บนคาน
10 กรกฎาคม 2550 11:47 น.
bananaleaf
๏ ความ....รู้สึกสื่อได้.............ถึงกัน
รัก....เกิดขึ้นในเร็วพลัน......สุดห้าม
ซ่อน....ใจรักต่อกัน..............แสนยาก เกินข่ม
เร้น....หลีกหลบครั่นคร้าม....ห่อนรู้ ลืมเลือน
๏ ปอง....จิตคิดเกี่ยวคล้อง....เดียวดาย
หมาย....มั่นไว้กลับคลาย......จิตเศร้า
รัก....นี้เกิดเมื่อสาย.............จำหัก อาวรณ์
คุณ....มีคู่เคียงเคล้า.............อยู่แล้ว ขอไกล
๏ เงียบ....ห่างหายหลบลี้......อำลา
ไป....ซ่อนหยาดน้ำตา..........ท่วมท้น
คิด....ไปดั่งคนบ้า................หลงแค่ เงากลอน
ถึง....อยู่ไกลห่างโพ้น...........จิตนี้ คนึงครวญ
9 กรกฎาคม 2550 14:50 น.
bananaleaf
๏ ซาบซึ้งพระคุณเกื้อ...........การุณ
เหมือนเคยสั่งสมบุญ............ร่วมร้อย
จึงดลให้มาหนุน...................นำส่ง กันเอย
สอนสั่งให้ศิษย์น้อย..............มุ่งมั่น พากเพียร
๏ ศิษย์เติบใหญ่พรั่งพร้อม....วิชา
จึงมุ่งมั่นพัฒนา....................เด็กน้อย
สานต่ออุดมการณ์................สอนสั่ง เยาวชน
เป็นเพื่อการนอบน้อม..........ตอบท่าน แทนคุณ
๏ บัดนี้ศิษย์ซาบซึ้ง..............ดวงใจ
การที่ได้มีใคร.....................นบไหว้
ลูกศิษย์รักด้วยใจ................เหมือนดั่ง เป็นแม่
ใจจึ่งสัมผัสได้.....................เช่นนี้ เองหนอ
หน้าส่วนตัว
1132
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟbananaleaf
