กลอนอกหัก

ก็แค่ความบังเอิญ

yayee


ทบทวนดีแล้วนะ….
ที่เลือกจะ…ไปกับใครคนนั้น
สิ่งดีๆ ที่สองเราเคยร่วมฝัน
ขาดสะบั้น…อย่างหมดเยื่อขาดใย
ก็ตั้งตัวไม่ติด…
ไม่เคยคิดว่าเธอจะทำกันได้
กับทุกสิ่งที่เธอได้ทำลงไป
ฉันเจ็บร้าวที่ใจ…มากมายเหลือเกิน
ใจเธอทำด้วยอะไร…
รู้ร้อนหนาวบ้างไหม…ที่ใจฉันต้องยับเยิน
สุดท้าย….จบตรงแยกทางกันเดิน
จะคิดเสียว่าบังเอิญ...ผ่านมาพบกัน...

ให้เวลา...เพื่อลืมเธอ

yayee


ไม่รัก…ไม่เป็นไร
เริ่มทำใจ…ได้บ้างแล้ว
รักที่…บางดุจแก้ว
แตกร้าวแล้ว…ยากสานคืน
น้ำตา…ที่รินไหล
ก็ปล่อยไป…ไม่อยากฝืน
หวังเพียง…ผ่านวันคืน
ความขมขื่น…ทุเลาลง…
ไม่รั้ง...เธอเอาไว้
เพราะใจ…เธอไม่มั่นคง
รักแท้…ที่ยืนยง
เธอก็คง…ไม่เคยมี....

เพื่อนเท่านั้น...ฉันไม่เอา

แพรวา


ขอไม่รับ ได้ไหม
คำว่าเพื่อนที่เธอ จะให้ นับจากนี้
ขอบเขตของฉัน ได้แค่เพื่อนกัน คงไม่ดี
ไม่อยากรักษา ทุกความผูกพันที่มีระหว่างเรา
ดูเธอเห็นแก่ความอาทร
จึงอยากคงไว้ เพียงสักบทตอน ของวันเก่า
แต่สำหรับฉัน ในวันที่รักมันจางเบา
ไม่อยากทนเห็นแม้เพียงภาพเงา ของวานวัน
ขอไม่รู้ สึก จะได้ไหม
กลัวต่อไป เธอจะยังค้างในใจฉัน
กลัวพรุ่งนี้ จะเป็นฝันร้าย ทำลายกัน
ที่แม้แต่การเลิกพร่ำรำพัน
ฉันยังกลัวต้องต่อสู้กับมัน...จนขาดใจ

ยังดี..ที่มีน้ำตา

แพรวา


ฉันกับเธอมีชีวิตคนละที่
แต่ละวันของฉันคนนี้ มันอ่อนไหว
เธออยู่ได้ เพราะใครคนนั้น..เข้าใจ
ฉันก็ต้องอยู่ต่อไป ถึงจะขาดใครคอยดูแล
อย่างดี ก็ยังมี”น้ำตา”
คอยเป็นเพื่อน ในคราวอ่อนล้า และท้อแท้
อย่างน้อย ...มันก็แบ่งเบาฉันยามอ่อนแอ
ดีกว่าบางคนที่เคยแคร์... แล้วทำได้แค่ ซ้ำเติม

พายุใจ

กานต์..อันเป็นที่รัก


ท้องฟ้าคลื้มซึมเซาเปล่าเปลี่ยวจิต
ทั่วทุกทิศเมฆมัวมืดสลัว
สายฟ้าแลบแปบปรายมองน่ากลัว
ทรงกายตัวมองหน้าต่างที่ห่างไกล
ยืนเม่อลอยเงียบเหงาเศร้าลึกๆ
ทำไมนึกถึงเขาเหตุไฉน
เป็นแค่เพื่อนย้ำเตือนกับหัวใจ
อย่าเหลวไหลนะเจ้าเราเว้าวอน
เขาเป็นเพื่อน..เพื่อนๆแล้วก็..เพื่อน
ต้องคอยเตือนหัวใจเกินไถ่ถอน
ยิ่งบอกห้ามเหมือนตอกย้ำให้ร้าวรอน
แม้ยามนอนยังเพ้อรักเธอจัง
เพียงแค่นี้ยังเจ็บไม่พอหรือ
ยังดึงดื้อครุ่นคิดจนคลุ้มคลั่ง
เธอเพียงหลอกให้รักไม่จริงจัง
หลอกให้หวังให้รักแล้วจากลา
สายฝนสาดเข้ามาน้ำตาเอ่อ
ยืนละเมอเผลอใจคิดครวญหา
ขอสายฝนพร่างโพมโลมวิญญา
ล้างน้ำตาเป็นน้ำฝนปะปนกัน
พรุ่งนี้หนาฟ้าหลังฝนเป็นคนใหม่
จะไม่สนใครๆให้โศกสันต์
จะไม่เพ้อไม่รักเธอชั่วชีวัน
จะไม่ฝันไม่ครวญหาให้อาวรณ์../

ไปตามสายลม

duck


เพียงแต่คืนนี้มีเพียงดาวเป็นเพื่อน
คอยส่องแสงเรือง ๆ ให้หายเหงา
ในยามนี้คิดถึงเรื่องระหว่างสองเรา
ทำให้ยิ่งเหงาและแสนเศร้าในอุรา
ทำไม่ถึงมีเพียงฉันที่นั่งอยู่
คอยเฝ้าดูดาวงดาวที่สดใส
ทำไมถึงไม่มีเธอเคียงข้างกาย
หัวใจฉันแตกสลายลอยไปตามสายลม

เรื่องของวันนี้

ยังแคร์


ปล่อยเธอไปกับเขา
เพราะรู้ว่าเราไม่มีค่า
แค่เจ็บปวดมีน้ำตา
เท่านั้นแหล่ะที่จะกล้าให้มันเป็น
เปิดโอกาสให้เธอกับเขา
ปล่อยตัวเองให้เป็นเงาที่ซ่อนเร้น
มองเธออย่างเงียบๆอย่างที่เป็น
เก็บแววตาไม่ให้เห็นว่าห่วงใย
เก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึก
แล้วเล่นสนุกกับความรู้สึกที่หวั่นไหว
ทำร้ายตัวเองซักครั้งคงไม่เป็นไร
มันจะได้รู้ตัวว่าควรเป็นใครในสายตาเธอ

อยากให้....ได้อ่านแต่คงไม่มีทาง

ยังแคร์


วันนี้ไม่พบเธอ
แต่ใจก็ล้นเอ่อด้วยความปวดร้าว
ภาพเธอยังชัดเจนในเรื่องราว
ฉันจึงยังไม่อาจก้าวออกไป
วันนี้ฉันพบเขา
คนที่เธออยากเป็นเงาเอาใจใส่
คนที่ได้ความรักจากเธอไป
คนที่ฉันไม่มีสิทธิ์ใดจะได้เป็น
วันนี้ฉันพบตัวเอง
ในฐานะคนอวดเก่งที่ยังซ่อนเร้น
เก็บน้ำตาไว้ภายในความแกร่งกร้าที่ชาเย็น
แต่ในความจริงก็แค่คนตายทั้งเป็นที่ไร้ความสำคัญ

อกหัก......

นิติ


คงเพราะพื้นฐานเราไม่ใช่เพื่อนหรือน้อง
คิดแต่จะครองไม่ที่รากฐาน
ว่าเคยพูดเคยคุยลุยงาน
จึงไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐาน  .......   หัวใจเธอ

"อยู่อย่างนั้น"

ภีม


อยู่อย่างนั้นเหมือนดังครั้งเก่าก่อน
จะทุกข์ร้อนอย่างไรไม่แปรผัน
บางทรงจำอาจเลือนลับกับคืนวัน
แต่ตัวฉันยังเป็นเช่นทุกวัน
ไม่คิดโกรธโทษเธอที่เผลอไผล
มาเปลี่ยนไปห่างหายคลายจากฉัน
รู้ตัวดีไม่ตามติดคิดผูกพัน
ให้เลิกแล้วต่อกันสัมพันธ์ใจ
อยู่อย่างนั้นเหมือนครั้งยังมีเธอ
ฉันยังคงละเมอเพ้อหวั่นไหว
หากเป็นคนชาด้านกร้านหัวใจ
ก็คงไร้ฉันคนนี้ที่ระทม
อยู่อย่างนั้นได้อย่างไรหากใครถาม
อยู่กับความเงียบเหงาเศร้าขื่นขม
อดีตกาลวานวันอันโศกตรม
ปล่อยตัวจมลงปรักซากรักพัง
ตอบออกไปใจฉันมั่นคงรัก
แม้ประจักษ์ดวงจิตต้องผิดหวัง
อยู่อย่างนั้นกับรักที่หักพัง
ชีวิตสิ้นดินกลบฝังยังรักเธอ  ฯ

ส่วนลึกของใจ

yayee


…สำหรับเธอ…คนดี…ที่แสนรัก
ใจตระหนัก…ดีว่า…ไม่อาจฝัน
เราไกลกัน…เกินกว่า…จะผูกพัน
แล้วเราคง…จากกัน…อย่างเข้าใจ
… สำหรับเธอ…คนดี…ที่คิดถึง
ฉันจะเก็บ…ความคำนึง…นี้เอาไว้
ในส่วนลึก…ที่สุด…ของหัวใจ…
มีเธอไว้…แนบใน…นิจนิรันดร์…

ยังคงคิดถึง

yayee


เธอรู้มั๊ย ไม่ใช่ ว่าไม่รัก
ยังตระหนัก รักมั่น ไม่หวั่นไหว
แม้เวลา ผ่านพ้น นานเพียงใด
เสียงกระซิบ จากหัวใจ ยังย้ำเตือน
สารภาพ ตามตรง ยังคิดถึง
เธอคือหนึ่ง ในใจ หาใครเหมือน
แม้เธอคือ ความฝัน อันลางเลือน
เปรียบเสมือน โลกแห่งฝัน กับความจริง
จึงต้องหยุด ความฝัน ไว้เท่านี้
ทั้งทั้งที่ สองเรา รักกันยิ่ง
ความหวังดี ที่ให้ จากใจจริง
ฉันจึงทิ้ง ทุกสิ่ง  ก้าวออกมา…

เธอกับหัวใจสีดำ

เชอรี่


เธอเหม่อมองเหมือนฉันเป็นคนอื่น
เธอนั้นฝืนความรักที่ฉันให้
เธอไม่คิดถึงฉันเเละหัวใจ
เธอนั้นไม่สนใจไม่ใยดี
ฉันนั้นเฟ้าดูเเลเธอทุกหยาดเลือด
เเม้จะเหนื่อยฉันนั้นไม่หวั่นไหว
เเต่เธอนั้นมีสีดำครอบดวงใจ
เธอจากไปไม่เหลียวหันมามอง

คนไร้ค่า

กระถิน


เมื่อไม่เคยมีใจให้
ทำไมต้องทำเหมือนห่วงใยฉันอย่างนี้
ทำให้คิดทำไมว่าเธอเองก็มี
ความรู้สึกดีๆให้กันตลอดมา
วันนี้บอกว่าไม่คิดอะไร
เป็นฉันทั้งนั้นที่คิดไปเองมากกว่า
เท่านี้หน่ะหรือที่ใจเเธอต้องการตลอดมา
เท่านี้ใช่ไหมจะได้รู้ว่า
ที่ผ่านมาฉันไม่มีค่าอะไร

รัก...เท่านั้นเอง

ต้น


ยังไม่เข็ดหรอกนะกับความรัก
ก็แค่คนอกหัก..แต่ไม่นานก็หาย
เก็บไว้เป็นบทเรียน..จะได้จำไว้จนตาย
ว่าที่เคยเจ็บแบบที่เรียกว่าใจสลาย..สุดท้ายก็อยู่ได้ด้วยตัวเอง
ก็ยังคงมองหาใหม่กับความรัก
ยังอยากรู้จักมากขึ้นอีกกว่านี้
ยังหวังที่จะมีคนรักที่ดีดี
สุดท้ายนี้....ขออวยพรทุกคนที่มีรักดีในใจ

ลึกๆ ยังรอเธออยู่

ต้น


...แล้ววันหนึ่งเธอก็ทิ้งกันไป
ปล่อยให้อยู่เดียวดายอย่างทุกวันนี้
ไม่เคยสงสารกันบ้างเลยคนที่เคยดี
จนป่านนี้ยังไม่เคยคิดห่วงใย..
...ไม่มีแม้คำร่ำลา
นับแต่วันที่เธอเดินห่างหาย
ไม่มีแม้ความเอื้ออาทรในหัวใจ
ทั้งๆที่เคยบอกกันว่าห่วงใยแล้วทำไมไม่เคยคิดจะกลับมา
..(คืนดีกัน)..

ฉันไม่ได้รักเธอ

ปีกฟ้า


ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้
น้ำตาไหลเพราะบังเอิญโดนฝุ่นผง
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกบอกตรงตรง
นวลอนงค์เข้าใจผิดคิดอื่นไกล
เพราะเธอรักกับฉันแค่เพียงเพื่อน
คอยย้ำเตือนตัวเองอย่าหวั่นไหว
เพราะแอบดูรู้ว่าเธอรักกับใคร
คอยปลอบใจฉันไม่ได้ไปรักเธอ
อยากจะบอกความในใจก็ไม่กล้า
เกือบเกินกว่าจะหยุดยั้งใจพลั้งเผลอ
จนเหินห่างร้างไปไกลจากเธอ
เสียงพร่ำเพ้อก้องหัวใจทุกคืนวัน
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้
กอบเก็บไว้ในดวงใจแค่ความฝัน
ไม่กล้าบอกหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน
ความจริงนั้น.....ฉันรักเธอเสมอมา.....
หน้า / 9  
ทั้งหมด 153 กลอน