หากว่าฉันพูดได้(แล้วอะไรพูดได้ ยากรูต้องติดตามจร้า)

ลูกหว้า

วันหนึ่ง หยดน้ำเ ดินบนทางเท้าริมถนนแห่งหนึ่งในกทม.หยดน้ำเกิดสะชดุดุดใจอย่างมาก จนทำให้ต้องหยุดการเดิน แล้วหยุดมองถังขยะใบหนึ่งอย่างพินิจพิเคราะห์หยดน้ำมีความคิดแปลกๆว่า ถ้าหากสิ่งของทั้งหลายหากเกิดพูดขึ้นได้ เขาจะพูดอย่างไร พอสิ้นความคิด ก็ราวกับว่าเจ้าถังขยะกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า "ขยะนอกถังคือความหวังของผม  โปรดช่วยให้ผมสมหวัง ด้วยการหยิบขยะใส่ถังเถิดครับ" "ฮ่า-ฮ่า! พูดได้ซะด้วย" หยดน้ำนึกในใจแล้วนึกต่อว่า "เจ้าถังขยะนี่ แม้ตัวจะมอมแมม แต่เขาก็สุภาพดีนะ"แล้วหยดน้ำก็เก็บขยะใส่ถังขยะที่แสนดีใบนั้น
       พอเก็บเสร็จหยดน้ำก็ต้องตกใจเพราะมีรถซิ่งเสียงแผดก้องแล่นด้วยความเร็วสูงคันหนึ่งแล้วมาจอดตรงหน้าหยดน้ำ หยดน้ำ ก็เกิดความคิดอีกว่า เอ ...เจ้ารถซิ่งคันนี้จะคิดยังไงนะ เจ้ารถซิ่งก็ตอบว่า"ที่จริงฉันชอบความเงียบความสงบ แต่เจ้าของของฉันเขาตกแต่งฉันจนเสียงดังมาก ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม ฉันรู้สึกอายมาก ฉันเคยเคยฉุนเจ้าของเหมือนกัน ที่ชอบขับเร็วๆแล้วบอกไปว่าขับช้าๆดีกว่าพี่ ขับช้าๆดีกว่าพี่ ดีกว่าคาที่ข้างทาง" เจ้ารถซิ่งวัยรุ่นตอบทิ้งท้ายด้วยความสะใจ  (*เหอๆอันนนี้หยดน้ำเห็นด้วยกับเจ้ารถซิ่งวัยรุ่นนะสิงห์นักซิ่ง
คุณจะขับรถช้าๆหรือคุณจะไป่ช้าอ่าเลือกเอา5555+)
    หยดน้ำเดินต่อไปอีกเพื่อจะซื้อของที่ร้านฝั่งตรงข้าม ซึ่งต้องข้ามถนนไป หยดน้ำกำลังเลนิดหนึ่งว่า จะขึ้นสะพานลอยดีไหมหรือจะข้ามตรงนี้ซะเลย ก็เลยถามเจ้าสะพานลอยดูว่า เขาจะว่าอย่างไร เจ้าสะพานลอยก็พูดว่า "ฉันภูมิใจที่ได้รับใช้ทุกคน ซึ่งหมายถึงความปลอยภัยของทุกชีวิต ที่มาใช้บริการ "หยดน้ำรู้สึกเขินนิดๆ แล้วเจ้าสะพานลอยก็พูดต่อว่า ช่วยขึ้นสะพานลอยเถอะครับ แม้ช้าสักนิดแต่ชีวิตก็ปลอดภัย" เจ้าสะพานลอยพูดตบท้ายด้วยความจริงใจ
      หยดน้ำนึกในใจว่า โอ้... แล้วคนที่ชอบใช้ผิดขนาดหรือใช้แล้วโยนๆ ขว้างๆ ไม่ถนุถนอมสิ่งของเหล่านั้น คงบ่นอุบเป็นแน่ ...
     จบซะเลยดีกว่า เดี๋ยวเขาจะว่าบ้า!!!