กรุณายืนยันการออกจากระบบ
ตอนเขียนเรื่องนี้ได้มาอยู่รัฐนี้ก็สองเดือนเต็มพอดี
หลากหลายเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย รวมทั้งหลากหลายความรู้สึกในแต่ละวัน
นานมากแล้วที่ไม่ได้เล่าเรื่องราวของตัวเราเอง
บางทีเศร้ามากมาย บางทีเหงาที่สุด ร้องไห้ตาบวมแป่ง
บางทีดีใจที่สุด ยิ้มจนแก้มแทบแตก
บางทีโกรธที่สุด ทำไมต้องเป็นกูว่ะ
ทำไมแมร่งเป็นคนแบบนี้ยัยคนนี้นิ อี่พายแหม่ะ กูก่าย กูเบื่อ ฯลฯ
ท้ายที่สุดก็คิดได้ นี่แหล่ะชีวิต นี่แหล่ะฉัน นี่แหล่ะอรวรรณ์!!
รอฟังเรื่องราวที่จะเล่าต่อไป..