30 พฤษภาคม 2545 20:57 น.
dokkoon
ถ้าเป็นไปได้
คะน้า
อยากหมุนเวลากลับไป
ให้ไปหยุดอยู่ตรงที่ได้แค่เริ่มรู้จัก
จะไม่มีอะไรเกินกว่าการทายทัก
จะหยุดไว้ตรงแค่รู้จักเท่านั้นพอ
ขีดเส้นใต้กับไมตรีเพียงแค่นั้น
จะไม่ขอผูกพันไม่สานต่อ
ฉันจะได้ไม่เจ็บปวดกับการเฝ้ารอ
และไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ท้อเหมือนที่เป็น
dokkoon
ไม่อยากให้เวลาหมุนกลับไปไหน
อยากให้เธอได้รู้จักความรักแบบที่เห็น
ได้สัมผัสทุกข์ท้อทรมานอย่างที่เป็น
ได้รู้จักความอัดอั้นอันลำเค็ญที่เป็นไป
ไม่ใช่อยากซ้ำเติมเธอหรอกนะ
แค่อยากจะให้เธอรู้สึกไว้
ความทดท้อกับการรอที่ท้อใจ
ความเหงาความหม่นไหม้แบบที่ใจฉันเป็นมา
30 พฤษภาคม 2545 20:40 น.
dokkoon
ขอแค่ได้รอ...
ละอองน้ำ
ไม่รู้จะรอเค้าได้นานแค่ไหน
เพราะชีวิตจะยืนยาวเพียงใดยังไม่รู้
แต่ทุกวันที่เห็นที่เป็นอยู่
ยังไม่คิดจะเคียงคู่อยู่กับใคร
ยังใช้เวลาว่างอยู่กับตัวเอง
ความเหงาก็ไม่เคยหวั่นเกรง หากไร้คนใกล้
ถึงเสียน้ำตา...ก็ไม่คิดหาคนมาปลอบใจ
และไม่รู้จะเป็นไปนานอีกเท่าไรเหมือนกัน
ถึงแม้ใครคนนั้นจะไม่กลับมา
และทำได้แค่ให้เวลาผ่านไปเท่านั้น
ฉันก็เป็นคนเดิม ที่เหมือนเดิมอยู่ทุกวัน
แค่อยากรอเท่านั้น...เท่านั้น...ก็พอ...
ขอโอกาสให้ตัวเอง
dokkoon
จะรอเขานานเพียงใดก็ไม่ว่า
หากหัวใจเธอร้องหาอยู่ละก้อ
ฉันจะคอยเป็นเพื่อนระหว่างรอ
จะเคียงข้างอย่างไม่ท้อแม้รอนาน
ทุกวันที่เห็นเธอเป็นไป
รู้ว่าใจของเธอนั้นมันถูกผลาญ
รอคอยอยู่ทั้งไม่รู้อีกกี่กาล
คนที่เธอคอยนั้นเขาจะมา
หากเขาไม่กลับมาอีก
หรือเขาหลีกไม่อยากมาพบหน้า
ร้องไห้เถอะ ปล่อยความเศร้า เคล้าน้ำตา
ปล่อยให้ความปวดปร่ามันออกมาจากหัวใจ
ขอโอกาสให้ตัวเธอเองบ้าง
หากเศร้าจางไปแล้วลองเริ่มใหม่
เธอยังมีค่ามากมายสำหรับใครใคร
เช่นคนใกล้คนนี้.มีเธออยู่ในใจ.มาเนิ่นนาน
30 พฤษภาคม 2545 17:24 น.
dokkoon
ทะเลช่างเริงร่า
สะท้อนแสงวาววับกว่ามณีฉาย
คลื่นหัวเราะระริกพลิกกาย
เมฆทั้งหลายคล้ายเคลื่อนเหมือนเต้นรำ
หมู่สนปะทะลมเสียงหวีดหวิว
ดูโน่นนกบินลิ่วโฉบลงน้ำ
ฝูงปลาโลดโดดขึ้นแล้วว่ายดำ
หาดทรายฉ่ำน้ำราบเนียน
ปูลมคลานปร๋อล้อหาดเล่น
รอยเท้าปูดูคล้ายเช่นจิตรกรเขียน
เสียงคลื่นกระทบฝั่งยังหมุนปนวนเวียน
สุขจนไม่อยากเปลี่ยนไปที่ใด
29 พฤษภาคม 2545 23:59 น.
dokkoon
สัญญาลูกผู้หญิง
ยังแคร์
http://www1.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15901
ที่รักเธอไม่ใช่ด้วยเหตุผล
แต่รักเพราะหัวใจมันทนเสียงร่ำร้องไม่ไหว
ที่รักเธอไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่มีใคร
แต่ที่รักเพราะรู้ว่าขาดเธอไม่ได้มันร้าวราน
ที่รักเธอเพราะว่าฉันเจอและรู้ว่าใช่
ตั้งแต่นี้ตลอดไปจึงขอสัญญากับหัวใจด้วยคำหวาน
ด้วยเกียรติของความเป็นผู้หญิงที่รักษามาเนิ่นนาน
ฉันจะรักเธอตลอดกาล...สัญญา
สารภาพจากลูกผู้ชาย
dokkoon
ที่สนใจเธอไม่ใช่ไร้เหตุผล
แต่สับสนเสียจนไม่อาจทนไม่เห็นหน้า
แม้เป็นคนที่กล้าแกร่งตลอดมา
แค่ผู้หญิงสบตาถึงกับละล้าละลัง
แบบนี้หละที่เรียกว่ารัก
หากไม่เห็นไม่ได้ทักสักครั้ง
คงอึดอัดจนใจใกล้จะพัง
แค่เหลียวหลังก็คิดถึงเสียแทบตาย
จึงขอสารภาพจากใจชายคนนี้
ทั้งสี่ห้องของใจทำตกหาย
ขอใจเธอสักครึ่งนึงนะทรามวัย
จะดูแลไม่ยอมให้หายไปไหนเลย
29 พฤษภาคม 2545 23:34 น.
dokkoon
ในวันเหงาเศร้า
ทบทวนเรื่องราวใต้ต้นสน
ริมทะเลที่มีลมพัดวน
ฟองคลื่นสับสนหม่นกับทราย
ลมทะเลพัดค่อยช่างหงอยเหงา
เกลียวคลื่นซึมเซาน่าใจหาย
ทรายขาวยังผ่าวเศร้าไม่คลาย
เมฆฝนยามบ่ายก็อึมครึม
ใจฉันยามเศร้าหมอง
ทำไมมองโลกเศร้าขรึม
แม้ทะเลที่ร่าเริงยังเศร้าซึม
เสียงทะเลที่กระหึ่มก็ไม่ปลื้มเหมือนเช่นเคย
หน้าส่วนตัว
645
