4 เมษายน 2545 23:45 น.
dokkoon
หนทางยังคงแสนไกล
ท้ออะไรเวลานี้
มีเท้าก็ย่ำเข้าซี
อยู่ที่นี่มีอะไรดี
เดินหนีความยากไร้
แล้วทำไมจะอยู่กับที่
ไม่กล้าท้าความแปลกใหม่ก็พอดี
จนอยู่อย่างนี้ไม่มีรวย
วางทางชีวิตแล้ว
ถ้าไม่แจวใครจะช่วย
มีหรืออยู่นิ่งๆแล้วร่ำรวย
ชีวิตที่แสนสวย..จะ.มีได้ที่ปลายทาง
ลำบากก่อนแล้วสบาย
ยังไม่สายอย่าหมองหมาง
หากยังเดินในเส้นทาง
ยังไม่ร้าง...ยังเป็นไป
นักเดินทางแสวงโชค
ความหวังพัดโบกเย็นไสว
แม้กลางแดดร้อนเพียงใด
แต่ที่ใจแกร่งกล้าไว้....ใกล้ความจริง
4 เมษายน 2545 22:04 น.
dokkoon
ทะเลขวัญ พะงันพงศ์
รู้ไหมใครไหลหลงงานของขวัญ
เขียนงานได้มากมายวันต่อวัน
ช่างขยันงานอ่านเขียนเพียรเลิศเลอ
ทะเลขวัญ พะงันพงศ์
คงเป็นคนช่างฝันนะเธอ
อมเศร้าเคล้าความกล้าแกร่งที่พบเจอ
ในบทกลอนของเธอมากมายมี
ทะเลขวัญ พะงันพงศ์
ศรัทธายังคงเปี่ยมไปในใจนี้
ให้กำลังใจแก่เธอด้วยไมตรี
ให้เธอผู้นี้แกร่งกล้าไปด้วยใจจริง
4 เมษายน 2545 21:50 น.
dokkoon
ฉันไม่ว่า..เอาให้ฉันบ้าไปเลย
cool-hearted
เหมือนเธอไม่แคร์ฉันเลย
เหมือนเธอไม่เคยบอกว่าเป็นห่วงกัน
เหมือนเธอไม่แม้แต่รู้สึกว่า - - จะผูกพันธ์
เธอเปลี่ยนไป - - หรือ - - ฉัน คิดไปเอง
ทำไมเธอ - - เฉยชาได้ขนาดนี้
เธอทำไม - - บางทีก็ดูจะห่วงหา
คงเป็นเพราะตอนนี้เป็นทีของเธอแล้วนี่หน๊า
ฉันไม่ว่า เอาเลย ทำเลย ให้เจ็บ ให้ฉันเป็นบ้า
- - ฉันก็จะไม่ว่าเธอเลย - -
จะให้ทำยังไง
dokkoon
เธอเห็นฉันไม่แคร์เธอเลยหรือ
แล้วสายตา..กับสัญญาณมือ...เห็นบ้างมั๊ยเอ่ย
เธอคิดมาก คิดไปเอง คิดเกินเลย
ไม่อยากบอกอะไรเลยนะแก้วตา
เธอเห็นฉันเย็นชาขนาดไหน
แล้วทำไมคิดเลยไกลขนาดนั้นหนา
เคยรู้ไหม เคยเข้าใจ อะไรบ้างขวัญตา
ก็ถอนฟันมา..เจ็บเจียนบ้า ...แล้วจะให้ทำไงดี
4 เมษายน 2545 21:21 น.
dokkoon
ฟังฉันหน่อย
jasmine
รับฟังเหตุผลฉันบ้าง
แล้วถ้าเธอจะไกลห่างฉันก็ยอมเสมอ
แต่นี่เธอทำอะไรตามแต่ใจของเธอ
ปล่อยให้ฉันพร่ำเพ้อคิดว่าเธอให้อภัย
แต่จริงๆเธอกำลังไปจากฉัน
แล้วเหตุผลข้อนั้นเธอรับฟังหน่อยได้ไหม
เธอทำแบบนี้มันทำร้ายฉันเกินไป
ฟังฉันก่อนได้ไหมบางทีฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำ
รู้สึกสักหน่อย
dokkoon
เหตุผลของเธอฉันรอฟังอยู่
ฉันเองยังไม่รู้เหตุใดเธอหายไปหลายคืนค่ำ
เมื่อเธอจากไป....ใครใจร้าย...ใครใจดำ
เมื่อกลับมากลับทำ..เหมือนช้ำใจ...เพราะฉันทำร้ายเธอ
เธอไปกับใครก็ไม่รู้
แล้วกลับมาจู่ๆยังบอกว่ารักเสมอ
ฉันหายไปแบบนี้ดีไหม..เป็นไงเธอ
ให้หลงเพ้อเสียบ้าง...ให้รู้สึกสุดอ้างว้าง...แล้วบางทีว่างๆ จะให้อภัย
4 เมษายน 2545 21:07 น.
dokkoon
ลังเลเล่ห์ร้ายรุมเร้า
คร่อมเอาตรงกลางระหว่างสอง
ไม่เลือกทางใดว่าใจปอง
เสียทั้งสองไม่ต้องได้อะไรไป
เลือกเถอะเลือกเสียสักอย่าง
ยอมเสียบ้างได้บ้างยังแจ่มใส
จะครองสิ่งใดเลือกไปตามใจ
หากลังเลแล้วเมื่อได...จะไม่ได้อะไรเลย
หน้าส่วนตัว
776
