นิทานธรรมบทเบื้องต้น(พระเถระผู้เจริญมรีจิกัมมัฏฐาน)

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เรื่องที่  ๔๓  พระเถระผู้เจริญมรีจิกัมมัฏฐาน
	มีเรื่องเล่าว่า  พระเถระนั้นเรียนกัมมัฏฐานจากสำนักพระศาสดา  แล้วเข้าป่าทำสมณธรรมพากเพียรพยายามอยู่แต่ไม่สามารถบรรลุพระอรหันต์ได้  จึงกลับมายังสำนักพระศาสดาอีก   เพื่อจะให้พระศาสดาตรัสบอกกัมมัฏฐานให้ดีกว่านี้อีก  แต่พอมาถึงระหว่างทางเห็นพยับแดด  เจริญมรีจิกัมมัฏฐานว่า
	พยับแดดนี้  มีในฤดูร้อนย่อมปรากฏแก่คนผู้ยืนอยู่ในระยะไกลเหมือนมีรูปร่าง  แต่ว่าเมื่อคนเข้ามาใกล้กลับไม่เห็น  แม้อัตตภาพนี้ก็มีรูปร่างเหมือนอย่างนั้น  เพราะเกิดขึ้นและเสื่อมไป
	แล้วเดินมาเมื่อยล้าจึงลงอาบน้ำ  ในแม่น้ำอจิรวดีนั่งที่ร่มไม้ริมฝั่งแม่น้ำมีกระแสเชี่ยวแห่งหนึ่ง  เห็นฟองน้ำใหญ่ตั้งขึ้นด้วยกำลังน้ำกระทบกันแล้วแตกไป  จึงถือเอาเป็นอารมณ์ว่า  แม้อัตตภาพนี้ก็มีรูปอย่างนั้นเหมือนกัน  เพราะเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป
	ฝ่ายพระศาสดาประทับอยู่  ที่พระคันธกุฏีนั่นแลทอดพระเนตรเห็นพระเถระนั้นแล้วจึงตรัสว่า  ถูกแล้ว  ภิกษุอัตตภาพมีรูปอย่างนั้นแล  มีการเกิดขึ้นและแตกไปตามสภาพเหมือนฟองน้ำและพยับแดด  แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า
	ภิกษุรู้แจ้งกายนี้ว่า  มีฟองน้ำเป็นที่เปรียบ  รู้ชัดกายนี้ว่ามีพยับแดดเป็นธรรมดา  ตัดพวงดอกไม้ของมารเสียแล้วจึงถึงสถานที่มัจจุราชไม่เห็น  ในเวลาจบคาถาบรรลุพระอรหันต์  พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา  ชมเชยสรรเสริญถวายบังคมพระสรีระของพระศาสดาซึ่งมีพรรณดุจทองคำเหาะมาแล้ว
คติจากเรื่องนี้
คนเราเกิดแล้วก็ตาย  ไม่เห็นมีอะไรเป็นสาระแก่นสาร