เรไร

. . . . ผมนั่งมองทะเลอย่างคนใจเลื่อนลอย
มือถือคันเบ็ดตกปลา . . รอ . . รอเท่านั้น . . .
รอ. . . แม่คงคาปราณีดลบันดาลให้ปลาหน้าเซ่อๆ สักตัว ตัวไหนก็ได้ มากินเหยื่อสักที . . . .
. . . มองไปที่ปลายคันเบ็ดในขณะที่มือรับความรู้สึกที่ส่งผ่านจากปลายสายขึ้นมา . . .
เห็นท้องฟ้า . . . . เห็นมหาสมุทร . . . ที่กว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน. . . 				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน