คนดี......
อย่านับว่ากี่ครั้งกับการไหลของน้ำตา...
เพราะนั้นคือสิ่งที่ธรรมชาติคิดค้นมาให้
เป็นทางออกให้สำหรับคนอ่อนแอ...หรือหมดหวัง
เวลาน้ำตารินออกมา ก็เหมือนการที่เราได้ระบาย
ความรู้ท้อแท้และสิ้นหวังออกมาด้วย.....
คนดี.....
อย่านับครั้งของการไม่เข้าใจกัน....
เพราะนั้นคือหนทางที่ทำให้เราเดินไปได้ไกลยิ่งขึ้น
หนทางที่ได้อธิบายความรู้สึกของกันและกัน อธบิยสิ่งที่ต้องการ
ก็ให้คิดว่าเวลาเราพูดไม่ตรงกัน..ยังดีที่เราได้มีโอกาสพูด
มีหลายคู่ที่เสียใจที่ไม่มีโอกาสได้อธิบาย ไม่มีโอกาสแม้จะเป็นผู้ฟัง
คนดี ....
ยามที่ต้องเขียนโดยไม่มีผู้อ่าน มันโหยเหงาน่ะ
ยามที่พูด แต่ไม่มีใครต้องการฟัง มันโหดร้ายน่ะ
ยามที่จะต้องนั่งถามว่ามีใครให้คิดถึง หรือคิดถึงใครหรือยัง มันเหว่ว้าเหลือเกิน
หรือยามที่เราอยากยิ้ม อยากหัวเราะ แต่ไม่มีใครเด้เห็นหรือได้ยิน มันเศร้าน่ะ
คนดี ....
วันนี้เมื่อรู้ตัวว่าค้นพบค้นหาเจอเกือบทุกๆ อย่างแล้ว
คนคนนั้นยังคิดจะทิ้งไปหรือ.....
คนดีช่วยคิดแทนหน่อยน่ะ
ตาทึบ

ตาทึบ 28 มี.ค. 2550 11:49 น. - ID 39092