ก

31 พฤษภาคม 2548 16:26 น. - comment id 85052

 ไม่ไกลกว่าเท่าที่คิดใจหรอกครับ  เขาตอบพลางยิ้ม 

..น่าจะไม่ไกลกว่าเท่าที่ใจคิด..น่ะ..

ใยไหม

31 พฤษภาคม 2548 17:35 น. - comment id 85053

เขาจะจำเพลงแรกของเราได้หรือเปล่าน่ะ

วลีฝัน

31 พฤษภาคม 2548 18:35 น. - comment id 85058

เยี่ยมปายเลยค่ะ
แต่งได้ดีทีเดียว
แล้วจะติดตามผลงานเรื่อยๆ นะจ๊ะ

ค้างคาวคืนคอน

31 พฤษภาคม 2548 18:40 น. - comment id 85059

....นิยายทุกเรื่องมีตอนแรกและถึงตอนจบ
อาจจะไม่ครบในความบริบูรณ์
แต่ทุกอย่างไม่มีการสิ้นสูญ
ความจริงย่อมเช่นกัน มีวันแรกและวันสุดท้าย
แต่ในระหว่างนั้นมีทั้งเศร้าและสุข
อยากให้คุณมีความสุขตลอดไป ...โดยไม่ขาดตอน...
..............................สวัสดีครับ.......................
                                   

น.นิรัติศัย

31 พฤษภาคม 2548 19:02 น. - comment id 85060

เยี่ยมเลยนะ อ่านแล้วชอบทุกบทเลยหละ ทุกตอนแต่ติดใจตรงเนี้ย 

 ถ้าผมจะชวนคุณยืนดูเส้นขอบฟ้าจรดน้ำ คุณจะไปกับผมไหมครับ 

คิดและอ่านเรื่อยๆแล้วชอบจัง 

มาเป็นกำลังใจให้คร๊าฟๆๆๆๆๆๆๆๆ มาเยี่ยมมาเยียน

อิ้ม

1 มิถุนายน 2548 04:10 น. - comment id 85064

บอกแล้วสองคนนี่ชอบกัน

rain..

1 มิถุนายน 2548 07:13 น. - comment id 85065

..  .. .. ..

           ...

           รายยย .. ร่า ..
   ซาแว้ปป ..

พระจันทร์เศร้าฯ

1 มิถุนายน 2548 07:41 น. - comment id 85067

อืมมม แวะมาดูลีลาเรื่องสั้นของเด็กดื้อ
น่าทึ่งมาก อัลมิตรา ชื่นชมจ้ะ

บินเดี่ยวหมื่นลี้

1 มิถุนายน 2548 08:03 น. - comment id 85068

ยอดเยี่ยม...อัลมิตรา....ว่าแต่ว่าเรื่องสั้นนี้จะยาวกว่านี้อีกไหม..เพราะเห็นใครบางคน(ข้างบน)รู้สึกจะอินกับเรื่องสั้นที่คุณแต่งก็เลยสรุปให้เรียบร้อยแล้ว...อิอิ..ไว้คุยกันหลังไมล์นะขี้เกียจออกอากาศ...HS 5 ETB..145.900 MHz...ไปหละอยู่นานไม่ได้เดี๋ยวโดนแขวะว่ามาแก้ต่างให้...อิอิ...

ขอโทษครับ...ผมเมา

1 มิถุนายน 2548 09:44 น. - comment id 85070

เพลงแรกของเรา  ขอโทษด้วยนะ ที่จำไม่ได้ เพราะฉันเมา...
แต่เพลงสุดท้ายของเรา ฉันจำได้เสมอ.....

วันนี้ยังรอเธออยู่...รอเธอกลับมาร้องเพลงของเราด้วยกันอีกครั้ง ...................

ตอนนี้ฉันได้แต่ร้องเพลงของฉัน  
**รักแท้ในคืนหลอกลวง **   

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

1 มิถุนายน 2548 11:09 น. - comment id 85072

อ่านแล้วอินจังนะคะ....พี่อิม

เขียนดีจังค่ะ

ชอบๆๆๆ

เออ พี่คะ ภาพทะเลนี่ มันที่ระยองแน่เหรอคะพี่ ทำไมวารู้สึกว่า ถ่ายออกมาสวยจัง

ถ่ายมุมไหนอ่ะคะ
อิอิ

พีพุด

1 มิถุนายน 2548 11:09 น. - comment id 85073

คนดี
พีพุดมาอ่านเอาอิ่มสุขใจไปด้วยกับรักนี้
ที่แสนงาม
และ
รู้สึกดื่มด่ำยินดีตามอย่างที่สุดแล้วค่ะ
หากเป็นจริงนะคะ
พี่พุดรักทั้งเรื่องทั้งภาพ
และมีภาพหนึ่งที่ซึ้งซาบมากเป็นพิเศษ
ภาพทะเลสีเงินค่ะ

เพราะนานมาแล้ว
พี่พุดบินไปสมุย
แล้วตื่นมาเดินเดียวดายริมฝั่งฝันลำพัง
ทันเห็นทะเล
ยามเช้าที่ราวกับเลื่อมวะวับวาว
งามพราวราวแพรเงินยวงผืนเดียว
ทั่วทั้งท้องน้ำ
แถมฟ้าก็เป็นสีเงินราวหมอกเหมยพอกัน
งามจนเกินบรรยายเลยค่ะ
งามจนคิดว่าแดนนิพพานเลยค่ะ
ว่างเวิ้งกระจ่างจรัสจรุงใจ
หาคำมาะรรณาที่แสนซึ้งสุขใจไม่ถูกดอกค่ะ

พี่พุดจึ่งถือโอกาศขอเวบภาพนะคะ
จะรจนางานย้อนความหลังแสนหวานค่ะ
นะคะ

ด้วยรักและดีใจมาก
เพี้ยง ขอให้นิยายเรื่องนี้แฮปปี้เอนดิ้งนะคะ

พระรอง

1 มิถุนายน 2548 14:03 น. - comment id 85076

นั่นคงเป็นพระเอก ที่ผมเคยถามคุณสิ
คงเป็นคนคนเดียวกันกับเรื่อง
 ตรงเส้นขอบฟ้า..สินะ
แล้วเรื่องนี้มีตัวโกงหรือยังครับ
จะได้พลิกบทบาท 
จะได้เข้าใกล้นางเอกได้อีกนิด

ร้อยฝัน

2 มิถุนายน 2548 03:44 น. - comment id 85086

เยี่ยมค่ะคุณอัลฯ  เยี่ยมจริง ๆ อ่านแล้งอึ้งเลย

โอชา

2 มิถุนายน 2548 03:55 น. - comment id 85088

เรื่องสั้นรักหวานซึ้ง แต่งได้ดีครับ แต่ตัวนางเอกนี่สิ หน้าตาไม่เอาไหนเลยนะครับ หน้าตาเหมือนกับเป็นแจ๋วมากเลย หรือว่าเป็น ความรักของแจ๋วเนี่ย

คนผ่านมา

2 มิถุนายน 2548 08:58 น. - comment id 85089

ภาคต่อเนื่องหรือครับ ผมกลับไปย้อนอ่านตรงเส้นขอบฟ้าอีกที ดีครับ เหมือนความรู้สึกยังซึ้งเกี่ยวพันกันอยู่ รักที่ไม่ขาดตอนคุณตั้งชื่อเรื่องได้โดนใจมาก ผมชอบเป็นพิเศษกับประโยคที่ว่า  ผมเต็มใจครับ และอยากให้คุณเป็นภาระสำหรับผมตลอดไป และรูปสุดท้ายที่เป็นมือประสาน รักเถอะครับ จงรักอย่างนิรันดร์หรือตราบสิ้นฟ้าของคุณ

นิดพา

2 มิถุนายน 2548 10:17 น. - comment id 85090

เราก็ว่าแต่งได้ดีนะ ชอบเลยล่ะ แต่เสียตรงเอารูป พระเอกนางเองขึ้เหร่มาลงนี่ล่ะ มันขัดๆยังไงไม่รู้ คือวาดภาพพระเอกนางเองสวยๆก็ไม่ได้ มาโดนรูปที่ลงไว้ทุกที เสียบรรยากาศตรงนี้ล่ะ

แก้วประเสริฐ

2 มิถุนายน 2548 12:13 น. - comment id 85091

  ผมได้ติดตามมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้  เก่งมากสามารถเขียนนวนิยายเรื่องสั้นหรือจะยาวก็ได้ครับ  ด้วยลักษณะลีลาสอดคล้องเสมอๆ  ทดลองส่งไปขายซิครับบางทีสร้างรายได้ให้แก่คุณได้น๊ะ แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

2 มิถุนายน 2548 12:16 น. - comment id 85092

 46%  ผมได้ติดตามมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้  เก่งมากสามารถเขียนนวนิยายเรื่องสั้นหรือจะยาวก็ได้ครับ  ด้วยลักษณะลีลาสอดคล้องเสมอๆ  ทดลองส่งไปขายซิครับบางทีสร้างรายได้ให้แก่คุณได้น๊ะ แก้วประเสริฐ.

The Saint

2 มิถุนายน 2548 12:36 น. - comment id 85093

 เห็นด้วยกะความเห็นที่ 17 นะ
แต่คนเขียนคงมีเหตุผลส่วนตัวในการลงรูปมั้ง..
ลงรูปอื่นอาจดูไม่ลึกซึ้ง กระมัง..

ซีซ่าส์

2 มิถุนายน 2548 12:47 น. - comment id 85095

เออ..อ่านแล้วคล้อยตามเลย
  ตอนจบ จะเป็นยังไงเนี่ย
  ผู้ชาย จะทำไงต่อ
  ผู้หญิงจะสมหวังรึไม่เนี่ย
  รักโปรโมทรึเปล่า..
  จะกลับมาอ่านอีก รอ รอ 
  request ตอนจบได้ไหม .

ลักษมณ์

2 มิถุนายน 2548 15:05 น. - comment id 85097

คงเป็นทริปที่ระยอง เข้ามามองดูรูปสวยๆครับ :]

สีน้ำฟ้า

3 มิถุนายน 2548 00:28 น. - comment id 85102

ชอบจังค่ะ คุณอิม

ลี่...ชวนมาเยือน

4 มิถุนายน 2548 12:50 น. - comment id 85113

อ่านแล้วน้ำตาแทบไหลด้วยความซาบซึ้งเลยนะคะ...คุณอัลมิตรา

เหมือนเวลาดูหนัง...ลี่มักไม่ค่อยร้องไห้เวลาฉากเศร้าๆ 

แต่จะร้องกับฉากที่ซาบซึ้งแบบนี้...
.........................................................................................................
ลี่...ผู้มาเยือน
.

จอมอสูร

6 มิถุนายน 2548 11:02 น. - comment id 85148

หวานจนน่าอิจฉา
พระเอก

อิอิ

แต่งเก่งจัง
ยังนึกอยุ่เลยว่า คุณ อัลฯ เล่นได้แต่บทโหด
เจอเรื่องสั้นเรื่องนี้
ต้องเปลี่ยนใจแล้วละ

หวาน และหวาน

เรไร

6 มิถุนายน 2548 13:34 น. - comment id 85158

ขอทางหน่อยครับ..... พระรอง ตัวประกอบทั้งหลาย... ขอทางหน่อยครับ
กว่าพระเอกจะฝ่าดงมดแดง เหล่าองครักษ์ เข้ามาได้ ....แทบตายเหมือนกัน

ก่อนอื่นผมต้องขอกล่าวขอบคุณ คุณอัลมิตราที่เขียนเรื่องสั้นชุดนี้เพื่อผม
ซึ่งเป็นภาคต่อเนื่องจากเรื่องตรงเส้นขอบฟ้า ซึ่งผมก็เขียนเรื่องสั้นสมทบด้วยเช่นกัน
คือเรื่องฟ้าจรดน้ำ และไม่เพียงแต่เท่านั้น หลายบทกลอนที่ผมเขียนให้คุณอัลมิตรา
เป็นการตอบแทนในน้ำใจที่คุณอัลมิตรา
มีต่อผม ใครจะล่วงรู้ได้ว่า สายวันหนึ่งบนเกาะกุฏี ที่ จ.ระยอง ชาววรรณศิลป์ 4 คน สนทนากันอย่างสบายอารมณ์ และทันใดนั้น คุณอัลมิตราก็กล่าวกับทุกๆคนว่า กลับจากการสำรวจเกาะ เธอจะเขียนอะไรบางอย่าง ที่เกี่ยวกับตรงเส้นขอบฟ้า
ผมก็เช่นกัน ก็ตอบกลับทันทีว่า ผมก็จะเขียน ฟ้าจรดน้ำ ในตอนนั้น ผมเองก็ยังนึกไม่ออกว่า 
ผมจะเขียนในรูปแบบไหน
ผมยอมรับว่าผมตันในความคิด 

จนกระทั่งอีกวันถัดมา หลังจากกลับจากเกาะกุฏี คุณอัลมิตราขึ้นเรื่องสั้น ตรงเส้นขอบฟ้า
และบทกลอนที่เป็นกลอนเจ็ดชื่อเดียวกัน ผมเองก็ได้พล๊อตเรื่องที่จะเขียนฟ้าจรดน้ำทันที
ไม่น่าเชื่อว่า เราสองคนสามารถจูนเรื่องราวที่เหมือนกับภาคต่อเนื่องในเรื่องเดียวกันได้
ดูราวกับว่าเราทั้งสองคนรับอารมณ์และความรู้สึกร่วมกัน 
ถ้าจะอธิบายให้ดูดี คงเหมือนกับว่า
เราผลัดกันเขียนไดอารี่ถึงกัน โดยอาศัยโลเกชั่น และบางมุม ที่เราทั้งคู่สัมผัสรับรู้กันได้
ผมไม่อาจบอกใคร ๆได้ว่า ผมดีใจมากับการที่เป็นพระเอกในเรื่องสั้นของคุณอัลมิตรา
แต่ผมอยากจะบอกใคร ๆ มากกว่านั้นว่า .. ผมดีใจกับมิตรภาพที่คุณอัลมิตราให้มา
ถึงแม้ว่า การเขียนเรื่องสั้นของคุณอัลมิตราจะฉีกแนวจากเดิม ซึ่งเธอเคยเขียนแต่บทความ และ เรื่องเล่า ทำให้รอบๆตัวเธอจะดูเหมือนว่าสงครามประสาทได้ก่อหวอดขึ้น และผมก็ต้องยอมรับนับถือน้ำใจเธออย่างยิ่ง

ส่วนหลายคำถามที่ตอนนี้ หลายคนอาจรอคำตอบ .. พระเอกและนางเอกในเรื่อง เกิดจากการนำเรื่องจริงมานำเสนอ พระเอกและนางเอก ในเรื่องอาจดูไม่หล่อเหลา ดั่งเทพบุตร หรืองดงามดั่งนามอัปสร  เพราะผมและคุณ อัลมิตรา ต่างเป็นคนธรรมดา  มิตรภาพมิได้เกิดจาก สองตาที่มองเห็นเพียงรูปกาย แต่ผมเชื่อว่า มิตรภาพของผมเกิดจากการรับรู้ด้วยใจมากกว่า
เพียงน้ำใจของเราที่มีให้กัน คือสิ่งที่งดงามในตัวของมันเองอยู่แล้ว
หลายคนคงสงสัยว่า เรื่องนี้บทอวสานจะเป็นเช่นไร อนาคตเรามิอาจหยั่งรู้ 
เรารู้เพียงว่า ณ เวลานี้
ความรู้สึกที่เรารับรู้ ที่ต่างมอบให้กัน 
จะงดงามอยู่ในใจตลอดกาล

มิใช่ภาะระ ...แต่คือพันธะแห่งใจ

หาใช่สิ่งที่สร้างความยุ่งยาก
ต้องลำบากวุ่นวายในชีวิต
อย่ากังวลหมองหม่นจนข้องจิต
ขออย่าคิดอะไรมากมายนัก

คงปากพล่อยไปบ้างอย่างเขาว่า
คำพูดจาบางทีมิตระหนัก
บางท่าทีอาจรู้สึกเหมือนยึกยัก
อย่าได้ปักใจเชื่อว่าเบื่อกัน

เราต่างมีสิ่งฝันอันแหนหวง
คนละดวงคนละใจใช่ไหมนั่น
แต่ด้วยมีเยื่อใยสายสัมพันธ์
คอยปลอบขวัญร่วมสร้างกำลังใจ

อย่าได้มองว่าเป็นเช่นภาระ
คือพันธะแห่งฤดีที่ยิ่งใหญ่
จากเนื้อแท้ความรู้สึกลึกข้างใน
มิเผลอไผลจะถนอมพร้อมดูแล

idaho

6 มิถุนายน 2548 14:24 น. - comment id 85160

อัลมิตรา

9 มิถุนายน 2548 10:58 น. - comment id 85189

คุณ ก.. ขอบคุณมากค่ะ อัลมิตราปรับคำแล้วค่ะ

ยัยไหม .. แน่นอน เขาจำได้

คุณวลีฝัน .. ขอบคุณมากค่ะ เริ่มจะเขียนยากแล้ว ชักจะหมดมุข

คุณค้างคาวคืนคอน .. ค่ะ หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น .. ไม่ขาดตอน

คุณ น.นิรัติศัย .. อัลมิตราก็ชอบนะ ประโยคนี้ นึกถึงคนที่กล่าวแล้วก็ยิ้มทุกทีค่ะ

คุณอึ้ม .. ระวังหลังให้ด้วยนะ คุณล่อน้ำกรดมาหาอัลมิตราแฮะ

น้องเรน .. หืมม

คุณพระจันทร์เศร้า .. ช่าย อัลมิตราดื้อจัง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไกล .. จะไปแม้ไกลกว่านั้น

คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อืมม ค่อนข้างหนักหนาเหมือนกันนะ กับภาวะกดดัน 
อัลมิตราแค่มือสมัครเล่น ไม่รู้จะเขียนเรื่องสั้นยังงัย 
อาศัยหยิบยืมตรงนั้นตรงนี้รอบข้างมาแปะ มาเสริม บางทีก็โดนแขวะมาเหมือนกัน
 แต่ก็ไม่เป็นไร แสดงว่าคนแขวะอ่านงานของอัลมิตรา ถือซะงั้น สบายใจค่ะ

นายเมา .. โธ่ พลาดไปเมื่อไหร่นี่

คุณถนนสายเก่า ฯ .. บางภาพเอาจากเวปค่ะ บางภาพเอาจากกล้องที่เก็บภาพไว้ 
ทะเลที่เป็นพื้นริ้วระรอก เอาจากเวปนะ

คุณพุดพัดชา .. 
นิยายเรื่องนี้ ตอนนี้กำลังเกี่ยงบทกันอยู่ว่า ใครจะตายดี ระหว่างนางเอกหรือพระเอก 
ผมไม่อยากให้คุณตาย .. ฉันก็ไม่อยากให้คุณตาย (ต่อรองกันมาหลายวันแล้วค่ะ )
หรือว่าจะจบแบบไหนดีหว่า แล้วจะตายดีมั๊ยเนี่ย เอ..หรือจะอยู่เป็นอมตะดีน๊า

คุณพระรอง .. ค่ะ คนเดียวกัน เพราะเป็นภาคต่อเนื่องกันค่ะ  แต่คนนั้นอาจมีตัวตน หรือไม่มีตัวตนก็ได้ค่ะ 
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของความรู้สึกระหว่างคนสองคน จะเป็นเช่นไร ต้องติดตามตอนต่อไปค่ะ

คุณโอชา .. ทำไมมองเห็นหน้านางเอกชัดเจนจังคะ อัลมิตราลงภาพเบลอไว้ นี่นา 
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ความรักมิได้กำหนดที่หน้าตา คนที่หน้าตาดี แต่ไม่สมหวังในรักก็มีถมเถค่ะ 
ถ้าหน้าตาอย่างแจ๋วแล้วมีคนสนใจ แสดงว่าเจ๋ง น๊า ต้องมีอะไรดีแน่ๆเลย ถึงมีพระเอกมารัก .. ฮา 

คุณคนผ่านมา .. ค่ะ คุณเข้าใจถูกแล้ว เป็นภาคต่อเนื่อง ประโยคที่คุณเน้นสีมา 
คือประโยคจริงที่ไม่ได้แต่งเติม ค่ะ :) คุณจับประโยคที่ดีที่สุดของเรื่องสั้นชุดนี้มา 
โอ.. แอบล้วงตับอัลมิตราหรือเปล่าคะ  .. ฮา

คุณนิดพา .. ค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่ติดตามอ่าน พระเอกน่ารักสำหรับนางเอกเสมอค่ะ  
ช๊อบ ชอบ ที่ใครจะเห็นเขาขี้เหร่  แต่ว่าขี้เหร่ แล้วติดอันดับเจ้าชู้ ติดได้งัยก็ไม่ทราบค่ะ ลำดับที่ ๔ ซะด้วย

คุณแก้วประเสริฐ ..  โห ขาย ขายให้แม่ค้าขายกล้วยแขก เอาไปทำถุงหรือคะ 
อัลมิตรายังไม่กล้าเท่าไหร่เลยเนี่ย เขียนแบบอาโนเนะ แบบนี้ ใครจะซื้อคะ

คุณThe Saint .. เหตุผลก็มีอยู่ว่า กล้องที่เก็บภาพไว้ ยังหารูปไม่ได้ดังใจเลยค่ะ 
รูปรวมที่ตอนนี้ส่งให้คุณดาวอังคารรวบรวม ยังไม่ได้ถูกส่งเป็นซีดีกลับมา 
ทำให้ภาพประกอบเรื่องสั้นไม่เข้าท่าไปสักหน่อย 
แต่ก็ถือว่า ถูกใจเจ้าของเรื่องสั้นนะคะ 
แบบว่า ถ้าไม่ตามใจตัวเองในกระทู้ของตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าจะใช้โอกาสไหนค่ะ

คุณซีซ่าส์ .. รักมีหลายอย่าง บางอย่างค่อยๆคืบคลานมา บางอย่างโจ่งแจ้ง 
บางทีมีเงื่อนงำบางประการซ่อนอยู่ 
แต่ใครเล่าจะรู้ดีไปกว่า เธอและเขา คะ .. 
ตอนจบอย่างให้เป็นเช่นไร ลองบอกพล๊อตมาได้ค่ะ

คุณลักษมณ์ .. มีคุณที่บอกว่า พอใจกับรูป ขอบคุณมากค่ะ :)

คุณสีน้ำฟ้า .. ชอบนางเอก หรือ พระเอกจ๊ะ

คุณลี่ฯ .. รักคือความงดงาม แม้รักจะอยู่ในเส้นทางที่มืดมนและถูกกดดัน 
แต่ด้วยรักนั้นจะเป็นกำแพงป้องกันคนทั้งสอง ค่ะ

จอมอสูร .. เป็นหลายบทนะ บทกวนโอ๊ย ก็เป็น แต่ตอนนี้เพลาๆลงบ้าง 
แบบว่า รอจังหวะหาเรื่องอยู่ เอ้ย..ไม่ใช่ แบบว่า เหนื่อยหน่ายกับโลกมายาจัง 
นี่..ถ้าใครมาวุ่นวายนัก ถ้าถอยได้ก็ถอย แต่ถ้ารุกจนเกินไป ก็สวนกลับซะที 
ทีเดียวแล้วก็เลิกรากันไป ไม่อยากให้ตะกอนมันเกาะใจมากกว่านี้ค่ะ วุ่นแท้ ๆ 

คุณเรไร .. ตั้งแต่บรรทัดแรกที่อัลมิตราเขียน เรื่องสั้น\"ตรงเส้นขอบฟ้า\"
อัลมิตราก็ตระหนักถึงภาระรับผิดชอบที่จะตามมา คือจะต้องเขียนให้จบ 
ความจริงแล้ว อัลมิตราไม่ค่อยยี่หระกับเสียงวิพากษ์รอบข้างสักเท่าใด 
เพราะไม่ว่าอย่างไร มันก็คงยากที่จะหลีกเลี่ยงที่จะรับผลสะท้อนกลับ
และอีกอย่าง เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ที่คนอยู่บนเวทีจะถูกผู้ชมจับตามองทุกฝีก้าว
ซึ่งครั้งนี้ เรื่องสั้นเป็นแนวที่ฉีกแนวเดิมอย่างสิ้นเชิง เรียกได้ว่า ต่างขั้วก็ได้
และมันคงยากที่จะอธิบายให้ผู้ที่ติดตามอ่าน เข้าใจถึงจุดประสงค์ของผู้เขียน
ดังนั้น เมื่อกล้าที่จะอยู่บนเวที อัลมิตราก็พร้อมรับทุกสถานการณ์ที่บังเกิด

ครั้งนี้อัลมิตราได้อะไรหลายอย่างจากเรื่องสั้นที่เขียนนะ
อั่นแน่..!  ป่าวหรอก อัลมิตราไม่ได้หัวใจใครมา อย่าเดากันไปเรื่อยเปื่อยนะ (เหมือนขู่)
อย่าสร้างกระแสนิยายให้เป็นเรื่องจริง เพราะอาจจะมีสาวร้องไห้ขี้มูกโป่ง อื้อเลย .. ฮา

ที่บอกว่าได้อะไรหลายอย่างนั้น หมายถึงอัลมิตราได้ลองทำอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่อัลมิตราไม่เคยแม้แต่จะคิดทำ และไม่เคยมั่นใจว่าจะทำได้
แต่ก็หลับหูหลับตามั่วไปได้สองภาคแล้วล่ะ  อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องดีนะ
เป็นสิ่งที่ดีที่อัลมิตรามอบให้เป็นของขวัญตัวเอง คือ 
อัลมิตราสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง (อืมม! เพิ่งจะรู้ตัวว่าเท่ห์..)
และงานอีกหลายอย่าง ที่อัลมิตรามัวแต่ละล้าละลัง โดยที่ไม่ลงมือทำเสียที
โอกาสงาม ๆ ที่เคยฉวัดเฉวียนผ่านหน้า ลอยผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่า นึก ๆแล้วเสียดายจัง
แต่ไม่แน่น๊า ..  อาจมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น พรุ่งนี้อาจมีบางอย่างเปลี่ยนไป 
 
ขอบคุณค่ะ สำหรับมิใช่ภาระแต่คือพันธะแห่งใจ .. โมเมว่า เขียนให้ ถึงแม้ว่า
คุณต้องไปแก้ตัวกับใครก็ตาม .. ฮา  เอาเป็นว่า แผลใครทำ คนนั้นใส่ยาเอง ดีมั๊ย


ไอซ์ .. ยิ้มอย่างเดียว เก็บค่าที่นะจ๊ะ

แก้วประเสริฐ

9 มิถุนายน 2548 11:26 น. - comment id 85190

    อ่านมาจนถึงบัดนี้  พึ่งจะถึงบางอ้อเองแหละ คนในเรื่องนี้คือ หนุ่มต่อ นามเรไรนั่นเอง    สมกันจริงๆนะ บอกตรงๆเขียนได้ซึ้งฝังใจจำเลยล่ะ ยอด แก้วประเสริฐ.

ทำ มะ ชาด

10 มิถุนายน 2548 08:05 น. - comment id 85203

..@...ล้านคำอธิบาย..บางที ..
...อาจจะไม่สามารถคลี่คลายสถานการณ์บางอย่างได้.. 
...แต่เพียงหนึ่งคนเข้าใจ ..
...แม้มิได้เอ่ยคำใด ..
... ก็สามารถรับรู้และสัมผัสกันได้ด้วยหัวใจ เท่านี้..ที่ต้องการ....@
     ชอบมากเลยค่ะ....ความรัก..กับเส้นขอบฟ้า....ไม่ไกล เราสัมผัสได้ด้วยใจส่งถึงใจน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ก้าวไปอย่างมั่นคงค่ะ

อัลมิตรา

10 มิถุนายน 2548 09:09 น. - comment id 85204

คุณแก้วประเสริฐ .. โธ่ถัง ! .. เป็นพ่อยกตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย เชียร์จัง

คุณทำมะชาด .. ค่ะ ตรงเส้นขอบฟ้า นิยายรักที่ไม่ขาดตอน .. เพียงแค่คนหนึ่งคนที่เข้าใจ คนที่อัลมิตราเขียนถึงค่ะ :)

ศศร

11 มิถุนายน 2548 11:50 น. - comment id 85219

น่าอ่าน มากเลยค่ะ  ชวนติดตามตอนต่อไป  
รูปสวยๆมากมาย กลอนก้อไพเราะ  ชอบค่ะ  

อัลมิตรา

12 มิถุนายน 2548 23:34 น. - comment id 85263

ขอบคุณมากค่ะ คุณศศร .. ภาคต่อไป เริ่มเขียนโครงไว้คร่าว ๆ แล้วค่ะ