๑๑๑...เราจะเดินไปด้วยกัน...๑๑๑

ฉางน้อย

                       เรื่องมันมีอยู่ว่า  ขณะที่พิกเล็ทเดินตามหมีพูห์ไปต้อย ๆ 
รอยเท้าคู่เล็ก ๆ ย่ำไปบนหิมะ เคียงข้างกับรอยเท้าของพูห์ไปตลอดทาง 
เป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง 
       ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควร และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย 
พิกเล็ทเลยต้อง"ขอเสียง"ด้วยการเรียก     "พูห์" 
เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า     "มีอะไรหรือพิกเล็ท" 
พิกเล็ทกลับเกาะมือพูห์ไว้ ก่อนตอบว่า 
"เปล่า ไม่มีอะไร แค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง" 
ภาพนี้ ถ้อยสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง 
สังเกตไหมว่าพูห์เดินนำหน้า 
ควรเป็นพูห์หรือเปล่าที่น่าจะเป็นฝ่าย"ขอเสียง"พิกเล็ท ว่ายังเดินตามตัวเองมาหรือไม่ 
นั่นหมายถึงว่า เป็นความกังวลในใจพิกเล็ทเอง 
ที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัวเล็กๆอย่างเขา 
ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี 
แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว 
วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป 
หันกลับมามองข้างหลังอีกทีอาจจะเศร้าใจ 
หากพบว่าคนที่เราไว้ใจ ไม่มีใครเดินตามเรามาอีกแล้ว 
....ไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ 
ไม่อยากตามหลังเช่นกัน กลัวตามไม่ทัน
 กลัวเธอทำฉันหล่นหาย อยากให้เราเดินเคียงกันไป 
อยากอุ่นใจมั่นใจ  ว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกล 
เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง เราจะเดินไปด้วยกันตลอดกาล....
                
                      ################
.......อ่านแล้ว มีความรู้สึกที่ดีๆเกิดขึ้นอีกเยอะคะ
อยากมีเพื่อนแบบนี้เยอะๆๆๆๆ