ลุงอ้ายไม่ตาย

วชรกานท์

ลุงอ้ายไม่ตาย
...........ลุงอ้าย  เป็นบ้านหนองโสน  แกชอบบอกชอบบ้านว่าแกไม่มีทางตาย  ชาวบ้านจึงขนานนามแกว่า "ลุงอ้ายไม่ตาย"
...........ณ ป่าริมหมู่บ้าน มีพญางูเหลือมที่มีพิษร้ายแรงที่สุด  อย่าว่าแต่กัดคนหรือสัตว์เลย แม้แต่กัดรอยเท้าคนหรือสัตว์ผู้นั้นยังต้องตาย 
...........วันหนึ่ง ลุงอ้ายมาจากหาปูในนาเพื่อนำมาเป็นอาหาร แกเดินผ่านเข้าเขตที่งูเหลือมพอดี งูเหลือมจึงจ้วงกัดลุงอ้ายตายคาที่ แต่ปูที่อยู่ในพกลุงอ้ายยังดิ้นอยู่
...........ข่าวลุงอ้ายไม่ตายถูกงูเหลือมกัดได้แพร่ไปทั้งหมู่บ้านและนอกหมู่บ้าน ต่างคนต่างมาดูเพราะนานๆ จะมีคนถูกพญางูเหลือมกัดสักครั้งหนึ่ง เมื่อใครเดินทางไปดูศพต่างพูดว่า "ไปดูงูเหลือมกัดลุงอ้ายไม่ตาย" จนข่าวนี้แพร่ได้ยินไปถึงหู พญางูเหลือม จึงเกิดความน้อยใจ คิดว่าตนเองมีพิษมากที่สุดอยู่ตัวเดียวโดยที่งูอื่นๆ ไม่มีพิษ จึงบอกงูสิงว่า "เราจะคายพิษทิ้งให้หมด เพราะเรากัดลุงอ้ายไม่ตาย เอาพิษไว้ก้ไม่มีประโยชน์ เจ้าจงไปตามพวกงูทั้งหลายให้มารับพิษจากเรา"  เมื่องูสิงไปเที่ยวป่าวประกาศแล้ว  พญางูเหลือมก็คายพิษทั้งหมดใส่ใบ ลังตัง (พืชชนิดหนึ่งที่เมื่อถูกใบแล้วจะรู้สึกทั้งเจ็บและคัน) 
...........งูน้ำ(เดิมอยู่บนบกเหมือนงูทั่วไป) มาถึงก่อนแม้ตัวเล็กแต่ละโมบโลภมาก เอาพิษจนเกินตัว ทำให้ร้อนมาก เลยกระโดดลงน้ำ พิษเลยละลายไปในน้ำจนหมด ไปติดที่ปลาดุก และปลาที่มีพิษจนหมด ส่วนตนไม่เหลือพิษแม้แต่น้อย
...........ถัดมาเป็นงูจงอาง งูเห่า ฯลฯ  ต่างมารับพิษตามอัตภาพของตนเอง สุดท้าย เป็นงูกะปะ นอกจากนั้น เช่นงูสายพาน งูก้านมะพร้าว งูกินหนู รวมทั้งงูสิงที่ออกไปตามเพื่อนกลับมาไม่ทัน เลยไม่มีพิษมาจนถึงปัจจุบัน
............จากนั้นเป็นต้นมา งูเหลือมตั้งปฏิญาณตนว่า  "แม้ข้าจะไม่มีพิษ แต่ข้าจะรัดให้ตายและกลืนทั้งตัว ดูซิมันจะไม่ตายได้อย่างไร"