21 กันยายน 2548 16:29 น.
idaho
อย่าทำอย่างนี้กันได้ไหม
ภาพบาดตาเจ็บถึงใจสุดจะฝืน
สิ่งที่เป็นมันยากจะกล่ำกลืน
สู้หยัดยืนไม่หันหลังกลับไปมอง
ต่อหน้านั้นฉันปันยิ้มอย่างเพื่อน
แกล้งลืมเลือนลบร้างเรื่องระหอง
หัวเราะร่ากอดคอทำปรองดอง
เพื่อสนองอารมณ์ไร้หมองมัว
ความเป็นจริงฉันก็แค่แกล้งเสแสร้ง
นักแสดงมือใหม่ฝีมือชั่ว
ไม่เก่งกาจด้านบทบาทขอออกตัว
สุดท้ายกลัวบนเวทีไม่เหลือใคร
อยากหลบลี้หนีไปจนไกลลับ
ไม่ย้อนกลับขอเธอจงผลักไส
อย่าปราณีเลยหนาคนไร้ใจ
โปรดอย่าให้ฉันต้องคิดสิ่ง::เกินเลย::
เคยได้ฟังเพลงเกินเลย จากวิทยุ ก็ได้ฟังแค่ผ่านๆ ไม่รู้ด้วยว่าเพลงใครร้อง หรือชื่อเพลงอะไร แต่เพราะบางอย่าง ทำให้วันนี้จำชื่อ จำคนร้องได้ขึ้นใจ ::เกินเลย:: ในที่นี้ ไม่ได้มีแค่ความรู้สึกเดียวอย่างในเพลง แต่มันรู้สึกหลายอย่างกว่านั้น ปะปนกันแทบแยกแยะไม่ได้
20 กันยายน 2548 16:21 น.
idaho
ณ วันนี้มิอาจมีถ้อยคำใด
กลั่นออกมาจากใจเป็นอักษร
พร่ำรำพรรณร้อยเรียงเป็นบทกลอน
ไร้คำวอนออดอ้อนหมดแรงใจ
เพราะแล้งไร้เรื่องรักบันดาลฝัน
หมดสิ้นจันทร์ส่องแสงนวลงามใส
ไร้ตะวันอาบอุ่นแทรกทรวงนัย
ไม่มีใครกระซิบหวานยามค่ำคืน
เมื่อยามรักซึมแทรกในอารมณ์
ปรุงผสมความรู้สึกสุขสดชื่น
ทุกวันผ่านสร้างเรี่ยวแรงให้หยัดยืน
ในยามตื่นยามหลับฝันหวานละเมอ
ในอารมณ์ที่มีรักอยากวาดคำ
คอยจดจำเรื่องราวมาพร่ำเพ้อ
มีวิญญาณกวีสิงก็เพราะเธอ
ในอกเอ่อล้นด้วยคำคอยคร่ำครวญ
ทั้งอารมณ์ของคำว่าคิดถึง
ทั้งอารมณ์มึนตึงอยากไห้หวน
ทั้งอารมณ์วิตกอกแปรปรวน
เป็นกระบวนการแห่งรักสร้างลำนำ
11 กันยายน 2548 22:25 น.
idaho
พอดีกว่าสำหรับตอนนี้
คงไม่มีความหมายอะไรหนา
ยิ่งฝืนยิ่งทนเจ็บช้ำอุรา
ขอลาดีกว่ามันล้าเกินทน
เพราะสิ่งที่คงเหลืออยู่
ขอจงรับรู้ปลายทางเหตุผล
ยังยึดยังยื้อคอยเฝ้าเวียนวน
เพราะความเป็นคนไม่ชอบแพ้ใคร
หาใช่เพราะความรู้สึก
ได้โปรดอย่านึกอยากเก็บใจไว้
รักนั้นเพียงหลงพะวงเพ้อไป
เราเพียงคนไกลไร้คำว่ารอ
มาถึงตรงนี้ทางที่ยุติ
ขอโปรดอย่าริสร้างความทดท้อ
ส่งคืนของเธอน้ำตามิคลอ
ส่วนฉันก็ขอของฉันกลับมา
เดือนช่วง ดวงเด่น เป็นเช่นความหลัง
เหมือนมีมนต์ขลังดั่งเอกบุษบา
รหัสความลับของฉันมีค่า
โปรดยื่นคืนมาเจ้าของขอคืน
ทุกสิ่งจะจบพบความลงตัว
ไม่อยากเวียนหัวน้ำตาคอยรื้น
เป็นอยู่อย่างนี้มันยากจะกลืน
เดียวคิดเป็นอื่นเธอจะเสียใจ
11 กันยายน 2548 01:32 น.
idaho
เคยอยากเขียนกลอนฮักบทซาบซึ้ง
ให้ติดตรึงใจนางน้องถึงในฝัน
ให้ได้ยินให้ได้ยลกันและกัน
ให้ในฝันอุ่นกายหายหนาวหน่วง
อยากจะเว้าฟังเด้อเจ้าแสนฮักแพง
บ่ ได้แกล้งปดเท็จเกี้ยวกิดทวง
ปรารถนาเถิงถีบมิเคยลวง
จะขอควงดารากลอยใจจง
ไผผู่บุญควรได้ตัวเจ้านั้น
อกอ้ายช้ำลงลับโลกที่ดับลง
ค้อมลาไกล บ่ หวังแล้วใจขอปลง
คึดฮอดหลงเรื่องหลังคำปากแควน
มื้อนี้เฮาคง บ่ ซ้ำคูน
จึงสิ้นสูญ บ่ ได้ดอมอย่างแน่นแฟ้น
บัดนี้จักขอกล่าว บ่ ห่วงแหน
เคิกเวลาขอเก็บแขวนเพิ่นแจกยาย
คำพยามแปล
ฮักแพง =รักอย่งสนิทสนม
เกี้ยวกิดทวง = ขัดเคือง ??
เถิงถีบ = รีบเร่ง
คำปากแควน = ลำบากตรากตรำ ??
ซ้ำคูน = ช่วยเหลือ ,อุปการะ ??
เคิกเวลา = เสียเวลา
เพิ่นแจกยาย = แยกย้ายจากกัน
2 กันยายน 2548 23:17 น.
idaho
๏สายตามองตอบโต้............พบกัน
แรงเหนี่ยวนำพาพลัน........อยู่ใกล้
ใครหนอช่างเสกสรร...........ตักอุ่น
หวานอื่นรสแทบไร้-............ค่าแล้ว
๏กระหวัดแขนก่ายเนื้อ........นงคราญ
อิ่มอุ่นแสนสราญ..................สุขล้น
ครืนครืนคลื่นรักขาน............ภายค่ำ
เวียนว่ายใฝ่เฝ้าค้น...............สนิทน้องเคียงกัน
๏สุริยาล่วงพ้น.......................เมฆา
พลิกตื่นสบสายตา..................คนข้าง
ลมระเรื่อยผ่านกายา..............เย็นอยู่ เสมอแม่
ใจร่ำอย่าห่างร้าง....................แนบเนื้อนวลถนอม
หน้าส่วนตัว
940
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
