30 พฤศจิกายน 2545 22:24 น.
idaho
สักวาเรียนมาน้อยจึงด้อยรู้
ที่มีอยู่แค่หางอึ่งจึงสงสัย
จะพากเพียรเขียนอ่านสักปานใด
ถึงจะได้ยกระดับความคิดตน
ก็บ้าใบพูดกับใครไม่รู้เรื่อง
ต้องชำเลืองทำตามดูสับสน
ทำอะไรไม่เข้าท่าพาใจจน
เห็นผู้คนเก่งกาจเราก็อาย
จะเดินเข้าสังคมที่ไฮโซ
เราก็แค่กะโปโลคงไม่ไหว
คิดจะคบคนเด่นก็อับใจ
เรามันไร้ดีกรีจะอวดนำ
จะปรับปรุงยกระดับและฐานะ
เพื่อว่าจะดูเลิศเฉิดหรูล้ำ
ยกระดับฐานะอยากจะทำ
กี่คำพูดคนจดจำเราได้เอย
30 พฤศจิกายน 2545 19:35 น.
idaho
แสงทองลับฟ้าเวลาพลบค่ำ
ต่างฝากถ้อยคำพร่ำว่ารักเธอ
ดวงจันทร์ทอแสงแห่งรักเลิศเลอ
ราตรีนี้เธองดงามซึ้งตรึงใจ
......................................The .end...
of love
ไม่อาจเอื้อมเอื้อมดาวมาชิดใกล้
ไม่อาจคว้าคว้าใจเป็นเจ้าของ
ไม่อาจคิดคิดกับเธอคู่เคียงครอง
ไม่อาจร้องร้องบอกความนัยใจ
ไม่กล้าสบสบตาคนที่รัก
ไม่กล้าจักจักจับมือเธอไว้
ไม่กล้าคิดคิดกับเธอเป็นเพื่อนใจ
ไม่กล้าเก็บเอาไว้ไมตรีเธอ
29 พฤศจิกายน 2545 00:23 น.
idaho
แกล้งเอ่ยวาจาเสกสรรปั้นหลอก
น้ำคำหวานคือหลอกให้ใหลหลง
ติดบ่วงมัดแน่นห้วงรักมึนงง
แล้วบรรจงกรีดตัดควักหัวใจ
สัมพันธ์ฝากฝังกลบใต้ผืนดิน
ขยี้สิ้นไม่เหลือซากให้เก็บไว้
คำขอโทษมิมีหลุดจากปากใจ
แสยะยิ้มมองไปอย่างดูแคลน
เอ่ยแต่คำสมน้ำหน้าว่าให้เจ็บ
และก็แหนบคำย้ำย่ำให้แค้น
สมน้ำหน้ามิอาลัยและห่วงแหน
ถ้อยแถลงแสดงแทนความในใจ
27 พฤศจิกายน 2545 22:13 น.
idaho
พรมน้ำคำหวานแผ่วที่ข้างหู
บอกให้รู้เผยไปสิ่งที่หวัง
เสียงกระซิบเบา ๆ ต้องภวังค์
ดั่งมนต์ขลังขังทรวงติดดวงมาลย์
กี่คำซึ้งกว่าซึ้งที่ดื่มด่ำ
ร้อยคำนำล้ำค่ามาผสาน
มิเปรียบเทียบคำเดียวที่เปรียบปาน
ประทับผ่านน้ำคำมิผันแปร
27 พฤศจิกายน 2545 22:13 น.
idaho
แสงเรืองรอง ส่องฟ้าอาภาเบิกบาน
จิตสราญเริญรื่นชื่นหรรษา
รื่นเริงเพลินเสียงสกุลณา
หมู่มัจฉาว่ายวนมาน่าเอ็นดู
มดแดงตัวนิดพลิกผืนไพร
เดินเรียงไปตามแนวอย่างรับรู้
หมู่ภมรหากินตอนเช้าตรู่
เฝ้ามองดูนิเวศทัศน์น่ารื่นรมณ์
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
หน้าส่วนตัว
1027
