7 ธันวาคม 2547 17:30 น.
idaho
๏ รินรินไหลร่ำแล้ว ชลเนตร
ร่ำร่ำอาบทั่วเขต ก่องแก้ม
รดรดหลั่งดั่งเพชร พรายพร่าง
เรือนร่างสะท้านแต้ม แต่งไว้รอยโศก๚๛
7 ธันวาคม 2547 16:39 น.
idaho
ความเข้าใจที่ไม่ตรงกัน
คงจะนำมาแต่ปัญหา
กี่ครั้งกันเล่าสู้ทนฝืนมา
เพราะคำแค่ว่า เธอคงเข้าใจ
เข้าใจฉันเข้าใจดี
ทุกอย่างตรงนี้อยู่ตรงจุดไหน
มีกรอบกั้นขวางและวางเอาไว้
ฉันจึงเข้าใจมันเป็นอย่างดี
เก็บกดหัวใจอยู่อย่างเหนื่อยล้า
บอกกับตัวเองว่าอย่ายอมถอยหนี
แล้วสักวันหนึ่งนั้นคงจะมี
วันที่เรานั้นเข้าใจตรงกัน
3 ธันวาคม 2547 17:40 น.
idaho
ไม่เคยเลยจะเป็นสาวที่ใสซื่อ
ไม่เคยขึ้นชื่อว่าอ่อนหวาน
เกะกะเกเรเป็นเช่นคนพาล
ห้าวหาญทำเก่งเกินชาย
อยากเป็นเช่นสาวที่ใสซื่อ
ขึ้นชื่อว่าอ่อนหวานไม่ห่างหาย
กริยายามเยื้องย่างช่างแพรวพราย
ในยามปรายตามองต้องฤดี
ก็เพราะเป็นตัวเองที่เธอเห็น
มีซ่อนเร้นเลวดีอยู่ตรงนี้
หากจะรักต้องรับได้นะคนดี
อย่าเดินหนีไปก่อนจะคบกัน (นะตัวเอง)
2 ธันวาคม 2547 19:25 น.
idaho
หนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาว
เอ่ยเมื่อคราวลมหนาวเวียนอีกหน
ในยามค่ำหนาวกายถึงกมล
อยากมีคนพาพ้นให้หนาวคลาย
ย่ำทิวาฟ้าพราวดาวพรายแสง
น้ำค้างแรงหยาดรินหล่นเป็นสาย
นิทรานี้ใครเล่าจะเคียงกาย
สายลมร้ายก็ยังพัดกระหน่ำเติม
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
1286
