5 ตุลาคม 2545 23:03 น.

เป็นตัวของตัวเอง

......มึนงงสับสนบ่นบ้า........
เย็นชาระอาล้าเหลือ........
........เหน็ดเหนื่อยเข้ามาเจือเจือ.....
ร้ายเหลือความเบื่อเข้ามาครอบงำ
...เพ้อเพ้อ...พร่ำพร่ำ....รำคาญ...
ประมาณสุดทนเหลือเชื่อ!!!!!!
.....รับมาเต็มเต็มเนื้อเนื้อ....
ไม่เผื่อสำหรับสิ่งดี..........
....เจ็บเจ็บจบจบเสียที...
สิ่งดีไม่มีให้เห็น.......
......เจ็บจำต้องจดให้เป็น
คอยเร้นคอยซ่อนกายา....
ลาแล้วลาทีหนีห่าง
.......ระหว่างความร้าวที่เห็น
วันนี้ขอเป็นตัวเอง......

~*~*~*~*เลิกเป็นแค่เงาของใคร~*~*~*~*~

530

love

comment

5 ตุลาคม 2545 20:12 น.

เสียงร่ำของจำปี

idaho

......วัสสะโปรยพร่ำแล้ว.........ลงมา
หนาวเหน็บในอุรา.................หม่นเศร้า
แขกเต้าส่งเสียงมา...............แสนโศก
กาลคร่าชีวาก้าว...................ล่วงแล้วลาเอย๚ะ๛

.......เพลาผันพรุ่งนี้.............ยาวนาน
อดีตรุ่งเรืองพาน.................ตอกย้ำ
เคยเซ็งแซ่เบิกบาน...............เป็นหนึ่ง
แสนเหนื่อยคำคอยซ้ำ.............อ่อนล้าโรยแรง๚ะ๛

......นทีแกล้งท่วมท้น.............จำปี
ใบค่อยล่วงลาที....................จากต้น
เคยสะพรั่งมากมี...................ด้วยดอก
หอมซ่านทรวงอดีต................พึ่งพ้นผ่านมา๚ะ๛

...................................................5 ต.ค.45

520

love

comment

5 ตุลาคม 2545 20:11 น.

ทุกสรรพสิ่งสิ่งคือเธอ

idaho

ในความเคลื่อนไหวของสายลม
ในเปลวแดดที่เต้นระยิบ
ในเสียงของสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆ
ในทุกสรรสิ่งรายรอบตัว

ฉันเห็นเธอในทุกสัมผัสของลมหายใจ

ในยามค่ำคืนที่หมู่ดาวเป็นผืนพรมห่มฟ้า
ในนภาที่มีจันทร์เจ้ายั่วยิ้มอยู่
ในสำเนียงของเสียงน้ำค้างที่พร่างพรู
ในอณูของอากาศยามค่ำคืน

ฉันละเมอถึงเธอเป็นเสียงเพลง

............................................5ต.ค.45

636

love

comment

5 ตุลาคม 2545 08:32 น.

สายลมกับคำสัญญา

idaho

ลมพลิ้วพัดผ่านร่างพรายพร่างพรม
แอบผสมกลิ่นความหอมและความหวาน
เพรียกเสียงเธอแว่วแว่วมายาวนาน
แอบผสานเสียงซึ้งของบางคำ
พร่ำรำพันคำรักฝากสายลม
ให้ช่วยดลพัดพาหวานคำล้ำ
กระซิบบอกข้างหูให้เธอจำ
คำที่มั่นสัญญาของสองเรา