25 มกราคม 2546 01:20 น.
idaho
พบกันเมื่อสายเกินไป
คงจะเป็นคล้ายทางแยกที่ไม่อาจขนาน
ความเป็นเราไม่มีแน่ตลอดกาล
ต่อให้ผ่านนานแสนนานยังคงร้างไม่เห็นทางไป
อาจมีเพียงสายตาที่มองตอบ
อาจมีเพียงถ้อยคำคอยปลอบยามฉันร้องไห้
อาจมีเพียงมือเกาะกุมเดินก้าวพร้อมกันไป
แต่ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การให้ด้วยความเมตตา
เพราะฉันต้องการมากกว่านั้น
เพราะฉันยังหวั่นหวังความอบอุ่นที่คอยตามถามหา
เพราะฉันยังหวังซักวันสิ่งที่ค้นจะต้องได้มา
เพราะฉันยังคิดว่าอาจวาดหวังได้ดั่งใจตนเอง
ขอโทษที่เป็นคนเจ้าปัญหามาคอยกวน
แต่ความในใจล้วนอยากแสดงให้เห็น
แม้บอกออกมาเป็นคำพูดที่ไม่ชัดเจน
เพราะยังมีหลายสิ่งที่เร้นหลบอยู่ภายในอีกตั้งมากมาย
วาสนาเราพบจุดจบเตรียมพบพร้อม
ยืดหยัดเฝ้าประคับประคองหัวใจอย่าหวั่นไหว
แม้รู้ดีจะต้องเจ็บก็พร้อมเตรียมใจ
แต่ขอได้ไหมในวันนี้ฉันขอมีเธอ......
24 มกราคม 2546 14:00 น.
idaho
๏ ชิดนวลชวนกรุ่นแก้ม .................กานดา
หวานแว่วติดตรึงตา........................พี่แล้ว
เพ่งพิศผ่องโสภา............................ภาพหนึ่ง นะแม่
ยังอยู่ย้ำนะแก้ว..............................กล่อมไว้ในทรวง๚
๏ ดวงจันทร์คืนคู่ฟ้า........................ฟ้อนกราย
แสงเด่นดาราพราย..........................พร่างแพร้ว
ดวงเนตรหนึ่งสื่อหมาย.....................มนัส
บอกกล่าวเล่าเรื่องแล้ว....................ร่วมรู้ในใจ๚
๏ เปรมฤทัยใฝ่น้อง.........................แนบชิด
ภัทรสุดาจับจิต...............................ใจแล้ว
ฝากประทับตรึงติด.........................จากพี่ เจียวแม่
จากห่างพรากพี่แคล้ว......................เล่ห์น้องเรียมเกษม๚ะ๛
23 มกราคม 2546 19:25 น.
idaho
ความลับในหยาดน้ำตา
ไหลรินออกมาอาจไม่ใช่สิ่งเฉลย
น้ำตาของฉันไม่ใช่น้ำตาของความเจ็บซ้ำเลย
อยากรู้ไหมเอ่ยถึงความหมายของหยาดน้ำตา
ที่รินไหลออกมาในตอนนี้
คือความยินดีที่เธอมาบอกว่าจะลา
มันเป็นคำสุดล้ำค่า
รอเวลานานมาเพื่อให้เธอพูดเอง
ลาก่อนคนเก่งของฉันเมื่อวันวาน
อดีตเจ็บช้ำใจโดนข่มเหง
วันนี้หัวใจคงร้องบรรเลง
เสียใจด้วยน้ำตาที่เธอเห็นเกรงจะไม่ใช่ความร้าวในใจ
23 มกราคม 2546 05:12 น.
idaho
มนุษย์เกิดมาพร้อมคำถาม
วิ่งไล่ติดตามหาคำตอบ
ไขว่คว้าหาความจริงอย่างรอบคอบ
บ้างคิดตอบตามชอบใจตนเอง
ปรัชญาใดใดในโลกหล้า
ล้วนมาจากอัตตาที่บรรเลง
ต่างคนต่างจิตคร่ำคิดเคร่ง
คล้ายดั่งฟังเพลงฟังตามความชอบคน
หลักการต่างๆ ตั้งกำหนด
ทฤษฎีสวยสดมากมายล้น
เสนอแนะตีความอลวล
ต่างคิดค้นแสวงหาความสมบูรณ์
เสนอศาสตร์ประยุกต์แต่งแสวงหา
เขียนตำราเก็บไว้กันสาปสูญ
ถ่ายทอดสืบสานศาสตร์ให้เพิ่มพูน
วิ่งเวียนวุ่นวนว่ายวิเคราะห์ความ
ส่งเสริมต่อเติมแต่งแนวคิด
ครุ่นลิขิตไขว่คว้าตั้งคำถาม
ไม่มีหมดปุจจาให้เดินตาม
เป็นนิยามของมนุษย์เจ้าปัญหาไม่หยุดเลย
??????
22 มกราคม 2546 18:09 น.
idaho
เธอหยิบศรพิษเพ่งเล็งกลางจิตฉัน
คันธนูเหนี่ยวรั้งพลันศรปักกลางใจ
เจ็บแสบแปลบปร่าจนทนไม่ไหว
ดั่งไฟเผาไหม้ละลายลับเลือน
อยากเพียงหยุดยั้ง
ไม่อยากพลั้งพลาดเอ่ยเอื้อน
อยากร้องบอกและตักเตือน
อย่าคิดแชเชือนเพราะเรืองจริงมิงดงาม
หากเพียงตัดใจปล่อยเธอจาก
วันนี้อาจฝากเพียงน้ำตาที่ไม่อาจห้าม
ดีกว่าความผิดที่จะคอยติดตาม
เพียงเพราะความเอาแต่ใจตนเอง
หลับตาหวังเพียงเป็นอิสระ
จากพันธะทางหัวใจที่คอยข่มเหง
ระแวงหวั่นไหวแฝงความกลัวเกรง
ไม่ใช่เป็นคนเก่งคนกล้าอย่างใจเธอ
น่าประหลาดดีนะ...ที่ผู้ชายจะพูดอะไรก็ได้
ตามแต่ความต้องการของใจปล่อยให้ใจคนเพ้อ
ถึงวันนี้ต้องยั้งหยุดก่อนพลาดพลั้งเผลอ
เพียงพิศพบประสบเจอคงยากจะละห่างจากเธอไม่ได้เลย
หน้าส่วนตัว
846
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟidaho
