25 กุมภาพันธ์ 2552 16:02 น.
Jintalohitt
บนทางด่วน เสียงรถบดเบียดถนนขวักไขว่ ไม่หยุดรอใคร
ใต้ทางด่วน เด็กชายอยู่กับพ่อขี้เมา เฝ้ารอชีวิตที่ดีขึ้น.. ปาฏิหาริย์ทอดทิ้ง เช่นเดียวกับแม่
พ่อออกไปแต่เช้า ทำงาน เด็กชายวิ่งเล่นตามประสา
พ่อกลับมาย่ำค่ำ ขวดสุรา เด็กชายหาเศษอาหารตามมีตามเกิด.. ชีวิตสุนัข
พ่อนอนเมาแอ๋ ไร้สติ เด็กชายเดินดุ่มซุ่มซากกองขยะพะเนินหนึ่ง
ตุ๊กตา.. ตุ๊กตายาง ถูกทิ้ง เด็กชายฉงน ตุ๊กตาอะไรแปลกตา
พาลากกลับมาด้วยใจเริงร่า ฮ่าฮ่า เพื่อนใหม่
ตุ๊กตายางนอนเอนพิงฝาสังกะสีผุ เด็กชายนอนตัก ต่อไปนี้เจ้าจงเป็นแม่ของฉัน
เผลออุ่น เผลอนึกไปว่าแม่กลับมา เผลอหลับ เพ้อฝัน บ้าบอ แม่กลับมา แม่กลับมา
ผลุนตื่น เพ้อบ้า แม่กลับมา แม่กลับมา พลันตกใจ เฮ้ย ตุ๊กตาของฉันอยู่ที่ไหน แม่ฉันหายไปอีกแล้ว
มุมห้องพ่อกำลังนัวเนียกับแม่ใหม่ ตุ๊กตายาง เด็กชายโกรธ พ่อเมา พ่อบ้า พ่อทำร้ายแม่ฉัน เดี๋ยวแม่ฉันหนีไปอีก
เด็กชาย ขวดสุรา ฟาดสุด เหล้าสาด เลือดสด พ่อนอนชัก นิ่ง ฮ่าฮ่า พ่อสงบแล้ว พ่อไม่บ้า พ่อไม่เมา พ่อไม่ทำร้ายแม่แล้ว
เด็กชายกอดพ่อกอดแม่ ฮ่าฮ่า ครอบครัวฉัน
ฉันรักพ่อฉัน ฉันรักแม่ฉัน
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:56 น.
Jintalohitt
โทนี่ กำลังเล่นเครื่องเกมใหม่ล่าสุดที่พ่อซื้อให้เมื่อครั้งวันเกิดของเขา อย่างสนุกสนาน
ก่อนถูกแม่ใช้ให้ช่วยล้างจานที่เขาทิ้งไว้บนโต๊ะอาหาร
เขากลับไปล้างอย่างเสียไม่ได้
เขากระทุ้งเท้ากระแทกมือล้าง
พลางบ่น
"ทำไมต้องเป็นเราด้วยนะ"
จายา กำลังนอนหายใจรวยริน เขาไม่มีพ่อที่จะซื้อเครื่องเกมใหม่ล่าสุดให้
เขาไม่มีแม่ที่จะมาใช้งานเขา ไม่มีจานไม่มีอาหารไว้เหลือทิ้ง
เขากำลังอดตายเพราะพิษสงครามและความขาดแคลน
เขาหอบแรงหายใจระริน เนื้อตัวสั่น ตาลอยแทบสิ้นสติ
เขาลำพึงเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
"ทำไมต้องเป็นเราด้วยนะ"
โซเฟีย โซเฟีย.. เด็กหญิงนอนกอดกรอบรูปเก่าเขรอะเขม่าไฟ หากไม่มีรูปใดในกรอบไม้ไหม้ไฟนั้น
โซเฟีย โซเฟีย.. เด็กน้อยอยู่ในเตียงอุ่นเหน็บหนาวของสถานอนุเคราะห์เด็กกำพร้าอันเนื่องจากผลของสงคราม
สงครามที่เธอไม่ได้ก่อ
ทุกครั้ง ที่โซเฟียมองกรอบรูป เธอเห็นภาพผู้ชาย ผู้หญิง เด็กชาย และเด็กหญิง หรือคือเธอเอง
ทุกคนยิ้ม หัวเราะ อบอุ่น มีความสุข
ภาพนั้นแขวนอยู่กลางอากาศ ที่ๆเคยเป็นผนังบ้านแข็งแรงอ่อนโยน หากแต่บัดนี้เศษอิฐเศษหินกระจัดกระจาย
เธอแว่วเสียงไก่ในเล้าขานขัน เธอแว่วเสียงจอห์นส่งเสียงเห่ารับพ่อของโซเฟียกลับจากที่ทำงาน
เธอแว่วเสียงเรียกอ่อนโยนจากโต๊ะอาหาร
โซเฟีย โซเฟีย.. เด็กหญิงนอนกอดกรอบรูปที่ดูไร้ค่ามากราคาที่สุดแสน ในนั้นคือภาพงดงามมากมายเคลื่อนไหว
โซเฟีย โซเฟีย.. เด็กน้อยนอนกอดประคองเศษซากความทรงจำสวยงามไว้ เฉกเม็ดทราย
25 กุมภาพันธ์ 2552 15:49 น.
Jintalohitt
เด็กหญิงคนหนึ่งเจอโพรงไม้ใหญ่ที่มืดเกินหยั่งความลึก
เธอตะโกนเสียงลงไป และได้ยินเสียงก้องกลับมา.. ดูคล้ายเสียงเธอ
เธอคุยกับโพรงไม้นั้น
และเธอก็มักจะได้ยินเสียงที่เธออยากฟัง คำพูดที่เธออยากได้ยินกลับมาเสมอ
เธอกลับมาที่โพรงไม้นี้ เพื่อคุยกับโพรงไม้ทุกวัน
และเธอก็ไม่เคยคิดจะหาว่าเสียงนั้นมาจากที่ใด หรือคือสิ่งใด
แค่เธอพอใจกับสิ่งที่เธอได้รับ
เด็กชายคนหนึ่งเจอโพรงไม้ใหญ่ที่มืดเกินหยั่งความลึก
เขาลงไปสำรวจด้วยความสงสัย และได้ยินเสียงเด็กหญิงมาจากปากโพรงไม้
เสียงเด็กหญิงที่เขาแอบชอบ
เขาตะโกนกลับออกไป พูดทุกสิ่งที่เด็กหญิงต้องการหรือเพียงทำให้เด็กหญิงพอใจ
เขากลับมาซ่อนตัวในโพรงไม้ก่อนเด็กหญิงมาทุกวัน
เขาไม่เคยบอกเด็กหญิง เขาคือใคร เขาอยากเป็นเสียงในโพรงไม้มากกว่าเด็กชายทั่วๆไปคนหนึ่ง
เขาแค่พอใจกับสิ่งที่เขาได้ให้
หน้าส่วนตัว
1196
