20 มิถุนายน 2546 16:02 น.
judas
คำปลอบโยนกี่ร้อยหมื่น..
เล่าจะกลบเสียงสะอื้นแห่งนางฟ้า
คนคนนึงมาจากลา
คือสาเหตุของน้ำตาแห่งปวดร้าว
หากความเหงาจะมีเสียง
สิ่งที่ฉันได้ยินคงมีเพียง คำกระซิบแผ่วเบา
คล้ายว่าท้อ ว่าปวดร้าว
ร้องขอความว่างเปล่าให้กับความทรงจำ
ฉันเคยยืนอยู่ตรงนี้
ตรงที่รอบกายมีแต่ความช้ำ
ตรงที่ท้องฟ้าไม่เป็นสีฟ้า แต่มืดดำ
ตรงที่สายลมเหมือนจะร่ำแต่บทเพลงคร่ำครวญ
จะไม่ขอให้เธอหยุดร้องไห้..
จะไม่บอกให้เธอหมาย ว่าสายลมจะพัดหวน
จะไม่บอกให้ลืมเขา คนที่จิตใจเรรวน
จะไม่บอกให้เธอหยุดทบทวน..
เพีงปล่อยเธอร้องไห้ให้สาใจ..
20 มิถุนายน 2546 15:32 น.
judas
ขอบคุณกับคำรักที่ให้
ขอบคุณที่บอกว่าใจเธอไหวอ่อน
แต่ขอโทษ ที่ฉันต้องเอ่ยตัดรอน
ให้เธอห้ามใจไว้ก่อน ก่อนจะสาย
ใช่ว่าฉันไม่รัก..
ใช่ว่าไม่อยากให้เธอเคียงกาย
แต่ความรักในบางความหมาย
อาจจะแปลว่าหนึ่งชายกับผู้หญืงสองคน
สองมือสองเท้า
ยามย่างยามก้าวใยกลับไม่สับสน
สองใจให้สองคน
กลับคล้ายอับจนสิ้นหนทาง
ตัดใจแต่วันนี้
สองเราอาจมีน้ำตาบ้าง
หวังว่าแผลในหัวใจ จะทำให้รักเราจืดจาง
หวังว่าความอ้างว้าง จะพาเธอไปพบคนที่ดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟjudas
หน้าส่วนตัว
1217
