หน้าส่วนตัว
@@ ในเงามืดสลัวตัวตนข้า
ปรารถนาเพียงรักที่หักหาย
แม้นคืนวันผันผ่านไปให้เสียดาย
สิ้นแล้วสายแห่งรักเคยภักดี
@@ ข้าก้าวสู่ม่านควันอันดำมืด
ใจเย็นชืดจืดจางร้างราศี
ซ่อนร่างไร้วิญญาณม่านราตรี
หัวใจน้อยข้านี้...มีเพียงเงา.
647
@@ลาก่อนเมืองชายแดนที่แสนเศร้า
ทิ้งงานเก่ารักเก่าเศร้าโศกศัลย์
จากมาด้วยน้ำตาความจาบัลย์
กลายเป็นฝันเบื้องหลังที่ฝังใจ
@@เหลือเพียง..ความทรงจำนำกลับบ้าน
ทรากความหวานรักเธอ..เพ้อหวั่นไหว
คอมตัวเก่าทิ้งร้างลาห่างไกล
เหลืออมตะ..รักยิ่งใหญ่..ไม่เคยลืม@@..??
@@ร่างกายฉันสลายหายไปแล้ว
ทุกถิ่นแถวแนวไพรไร้คนเห็น
อากาศธาตุ..จากไปไร้กฎเกณฑ์
ใจหยุดเต้น..เหลือเพียงรัก..ที่ภักดี
@@ฉันผ่าน..กาลเวลาสู่ฟ้ากว้าง
ลอยเคว้งคว้างห่างไกลไร้ถิ่นที่
ถูกลมพา..เลือนลางจางทุกที
ไม่เหลือแม้เศษธุลี..ที่ใดใด@@..??
@@กลายเป็นความว่างเปล่าที่เหงาเงียบ
เย็นยะเยียบจับใจใครจะเห็น
ไม่เหลือแล้วรักหวานกระซ่านเซ็น
ใจกระเด็นแหลกยับกับการลา
@@ที่รัก..อยากเอ่ยคำนี้..กี่ร้อยครั้ง
ไม่มีหวังอะไรรักไร้ค่า
ทั้งทั้งที่ค่ำเช้าเฝ้าบูชา
กลับกลายมาเป็นอื่น..ขมขื่นนัก@@..??
@@ถึงบทจบจบง่ายเสียดายนัก
นี่คือรักของเราเศร้าจริงหนอ
เรานั้นเพียงคนที่ดีไม่พอ
เธอไม่รอต่อไปให้เนิ่นนาน
@@ขอยอมรับความจริงทุกสิ่งสรรพ
แม้นต้องรับความเศร้าที่เผาผลาญ
ได้แต่มองหมองหม่นสุดทนทาน
ใจแหลกราญ..กับคำ..เธออำลา@@..??
