5 กรกฎาคม 2546 23:27 น.
kongdin
@@เธอหันหลังให้พี่มาหนีหน้า
ทั้งคำพูดเย็นชาพาเศร้าหมอง
โอ้..รักเอยเคยมีที่ครอบครอง
บัดนี้ต้องเดียวดาย..ในสายลม
@@เธอคงจากพี่ไปในไม่ช้า
จะทนได้อย่างไรหนาพาขื่นขม
รู้ตัวดีว่าเราต้องเศร้าตรม
จึงต้องข่มใจเหงา..เขาจากลา@@..??
5 กรกฎาคม 2546 23:13 น.
kongdin
@@เหมือนหุ่นยนต์วันนี้ที่ไร้รัก
ไม่อาจหักห้ามใจให้ห่วงหา
รักเขาเขาไม่รักเราสักครา
รินน้ำตากี่ครั้งยังเหมือนเคย
@@พี่ลืมเธอไม่ได้ใจคอยคิด
ยังสะกิดเตือนย้ำคำเอื้อนเอ่ย
บันทึกอยู่ภายในไม่ลืมเลย
โอ้รักเอย..ที่รักจ๋า..อย่าจากไป@@..??
5 กรกฎาคม 2546 01:27 น.
kongdin
@@ทุกนาทีที่ผ่านเนิ่นนานนัก
แสนคิดถึงที่รักหักใจหวัง
นับเวลารอคอยน้อยใจจัง
ไม่เหมือนครั้งรักหวานที่ผ่านมา
@@ที่ยามรักรักเราเข้าใจหนอ
ปุ๊บปั๊บก้อสิ้นกันขวัญผวา
พอยามรักสะดุดสุดพรรณนา
วันเวลาคืบคลาน..ปานสิ้นใจ@@..??
5 กรกฎาคม 2546 01:08 น.
kongdin
@@นี่เมืองไทยใช่เมืองทาส
เอาต่างชาติมาข่มเหง
ข้า..ไทยใช่กลัวเกรง
มานักเลงเก่งทำไม
@@พีโอซีดีแต่ปาก
ความทุกข์ยากช่วยไทยไหม
สุมปัญหามาเมืองไทย
แล้วผู้ใดได้ผลกรรม
@@ป่าไม้หายไปสิ้น
ทั่วทุกถิ่นที่เหยียบย่ำ
เรฟูจีนี่แหละทำ
ชายแดนช้ำรินน้ำตา
@@อพยพไม่จบสิ้น
เต็มแผ่นดินถิ่นฐานข้า
ซ่อนซุกรุกเข้ามา
ประดุจว่าแผ่นดินโจร
@@เมืองไทยใช่เมืองทาส
จะพินาศชาติปี้ป่น
ชนกลุ่มน้อยล่องลอยวน
สิทธิ์เหนือคนบนผืนไทย
@@ไม่ต้องการเรฟูจี
พีโอซีเชิญออกไป
ไปซะ..ไปให้ไกล
เพื่อคนไทยได้อยู่เย็น
@@คนไทยย่อมรักไทย
จะมีใครมามองเห็น
น่าเบื่อพวกเหลือเดน
อย่ามองเห็น..ไทยเป็นควา...@@..??
28 มิถุนายน 2546 18:25 น.
kongdin
ทุกอย่างเริ่มสั่นคลอน
ความอาทรคงหมดความหมาย
เมื่อตัดสินใจแล้วที่จะไป
ก็อย่าเสียใจให้แก่กัน
ค้นหาตัวเองให้เจอ
เหมือนที่เธอเคยบอกกับฉัน
มีอิสรภาพอย่าที่ต้องการ
เดินไปตามฝันดังใจ
หากวันใดที่เธอเหงา
แล้วเราจะกลับมารักกันใหม่
อิสรภาพอาจทำให้เธอเดียวดาย
เวลายินยอมให้เธอไป
แต่ถ้าเธอไม่มีใครก็ขอให้เธอกลับมา
หน้าส่วนตัว
533
