30 พฤศจิกายน 2544 08:24 น.
kOrOkOsO
แหง่แหง่เสียงดังแรกแทรกสอดมา
แม่หลับตาปี๋ขี้เหงื่อซึมไหลย้อย
หายใจหอบถี่ถี่หรี่แหวกลมลอย
ตีนเท่าฝาหอยน้อยกระดิกพลิกเต้น
สองมือจับหัวเด็กน้อยประคอง
เลือดแดงนองเยิ้มไหลตกกระเซ็น
สายสะดือขาวขุ่นยาวเหมือนเอ็น
พยาบาลจับเส้นขึงดึงตัดฉับ
เด็กอวบขาวชำระล้างข้างเตียงแม่
ผ้าอ้อมแผ่กางผืนโอบหัวตัวรับ
ยาวศอกกว่าห่อผ้าอ้อมขาวยับ
ตาดำหลับมือเท้าซุกจุกผมปอย
นอนซุกซบอกแม่กกเผยอยิ้ม
ข้างแก้มริมปากแม่ปริแดงมีรอย
พ่อยืนเฝ้าจ้องหน้ากระจกคอย
ตาปรอยปรอยคล้ำดำกล่ำอดนอน
พ่อวาดฝันจะปั้นลูกให้สูงเด่น
ขับเคี่ยวเข็ญเป็นคนดีศรีโตมร
งานหนักพ่อลุยสู้ไร้แรมรอน
ลูกสุขนอนดีมีวิทยากล้าแกร่ง
พ่อช่วยแม่เลี้ยงเฝ้าเขย่านมขวด
ลูกดูดอวดจวบจวบตายิ้มแฉ่ง
พ่อคอยรับกลับบ้านห้วยขาแข้ง
แม่ยื้อแย่งกอดรัดฟัดลูกเล่น
พ่อนั่งเล่านิทานป่ากลางไฟสุม
ลูกแม่รุมล้อมฟังนั่งช่างหนาวเย็น
พ่อเขย่าคอคลอเพลงกล่อมให้เห็น
แม่ร้องร่ายรำเป็นงิ้วงามสามก๊ก
ลูกนั่งสดับสิ่งพ่อสอนก่อนวัยถึง
ลูกทราบซึ้งถึงอกพ่อคออาจตก
ถ้าลูกเกิดเผลอพลาดเสพยานรก
พ่อคงอกแตกแหลกละลายฝัน
พ่อยิ่งเศร้าเฝ้าคอยลูกทุกคืน
พ่อไม่รื่นเป็นผืนขวัญพิสุทธิ์อนันต์
พ่อคือมุกยืนยงกว่าของกำนัล
พ่อคำนั้นดำรงค่ามหาประเสริฐ
พ่อช่างยิ่งใหญ่ในพสุธาบน
พ่อคือคนแรกสุดท้ายที่ทูนเทิด
พ่อนั่งสถิตย์ติดกลางฤทัยเถิด
ชาตินี้เกิดเป็นพ่อเป็นลูกกัน.
27 พฤศจิกายน 2544 09:21 น.
kOrOkOsO
อุกฤษฎ์ฟ้าโสมส่องประชุมแสง
ระริ้วคลื่นแสดงทศพิษราชธรรม
สิ้นอโยธเยศธนยรรยงค้ำ
รัตนินทร์โกสินทร์นำสยามประเทศ
พระภูมีศรีมหาจักรีราช
เหล่าทวยราษฎร์น้อมนพใส่เหนือเกศ
พ่อเสด็จย่ำดินถิ่นไกลไทยทั่วเทศ
เลาะไร้รั้วเขตขันธ์เผ่าพงศ์พันธุ์แฝง
ทรงแผ่พระเมตตาบารมีอนันต์
สู่มิ่งขวัญผองประชาหล้าหลวงแหล่ง
ธ ทรงเป็นตราชูคู่แผ่นดินแกร่ง
พระเนตรแจ้งมองกว้างลึกวิริยะ
ทรงเป็นพระมหาราชันย์อธิบดีเอก
พิสุทธิ์เสกสั่งทิพย์พิมานวรรณะ
จุติม่านผ่านครบชันษาวาระ
ขอศากยะสถิตย์เนาว์เผ่าไทยเทอญฯ
27 พฤศจิกายน 2544 06:43 น.
kOrOkOsO
ประกวดกลอนตอนหนึ่งพึงใบ้บอก
เหมือนจับศอกขัดงัดกลางโต๊ะกลม
เขามีแข่งขันประชันกันนิยม
น่าภิรมย์ถ้ามีรางวัลปลอบ
แต่แข่งภาษากวีศรีอักษร
ขอพลัดผ่อนคุณค่ากว่ารางวัลมอบ
เพียงเขียนแข่งแต่งตามหัวกรอบ
ดีกว่าสอบภาษาอื่นยืนไร้งาม...
26 พฤศจิกายน 2544 11:02 น.
kOrOkOsO
ชมทุ่งพฤกษาภูผาสูง
หางนกยูงล้อลมลิ่วสนพริ้วไหว
สวองตะบองเพชรเจ็ดพันใบ
แสนสักไทรสารภีมีชุกชม
พันจันทน์กะพ้อต้นอ้อหมื่น
กุหลาบขาวดาวดอกตื่นน่าดอมดม
ยืนผงาดเด่นบนเนินดินน่าภิรมย์
เด็ดเป็นปิ่นปักผมคงสมดี.
26 พฤศจิกายน 2544 10:33 น.
kOrOkOsO
ที่หาดทรายขาวมีรอยเท้าเก่า
ข้างเปลน้อยแดดเผาอ่อนลมร่อนโชย
นกนางแอ่นแก่นแก้วร้องโอดโอย
อดหิวโซโหยบินว่อนวนทะเล
ปลาเล็กปลาน้อยปลาซิวว่ายวน
เฉี่ยวโฉบยลผิวน้ำกระเซ็นเซ
น้องนอนซุกใต้เตียงผ้าใบขาเก
ดูนกเจ้าเล่ห์แย่งปลามาซุกปีก
คลื่นซัดเขยิบกลบลบรอยหลีก
ผืนเท้าฉีกแยกเม็ดทรายละลายแตก
พัดซ้ำระลอกแล้วระลอกเล่า
รอยเก่าเก่าจางเลือนหายสลายน้ำแทรก
เจ้านกกินอิ่มอ้วนลงพุงเดิน
ย้ายสะเอวเหิรร่อนก่อนนิทรา
ช่างตัดรับกับแสงนวลจันทร์พร่า
ยิ่งต้องตาเคลิบเคลิ้มเยิ้มยวนใจ.
หน้าส่วนตัว
1482
