15 สิงหาคม 2546 00:14 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หล่นร่วง ร่วงหล่น
ใบหูกวางสีแดงหลุดจากต้น หล่นร่วง
เสียงเด็กตัวเล็กๆร้องเจี๊ยวจ๊าว สนุกสนานกับเครื่องเล่นหลากสีสันในสนาม
พวงแก้มสีชมพูเต็มอิ่มไปด้วยความสุข ใบหน้าเปรอะเปื้อนรอยยิ้ม
พวกเขาไม่ต้องดิ้นรนอะไร สนุกสนานกับชีวิต และการมองโลกแบบแคบๆ
ฟ้าของโลกแคบๆของพวกเขาเป็นสีฟ้าเสมอ
เขาไม่เคยเรียกสายฝนว่าพายุมรสุม
เขาไม่รู้จักเมฆดำถมึงทึง เขารู้จักแต่ปุยเมฆสีขาว
เขาไม่เคยรำพึงรำพันว่า เฮ่อชีวิต
โลกของเขาวุ่นวาย แต่อบอุ่น ปลอดภัย
แม้ว่าโลกแห่งความเป็นจริงจะเวิ้งว้าง อันตราย
เลวร้ายหรือน่าสะพรึงกลัวปานใด
พวกเขาไม่รู้ พวกเขาเป็นสุขกับการไม่รู้
ฉันก็เคยมีความไร้เดียงสา มีความคิดที่บริสุทธิ์
ฉันก็เคยมองเห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
ฉันก็เคยเป็นเด็ก
ฉันรู้ตัวดีว่าไม่สามารถย้อนวันเวลากลับไปยังวันวานได้
มันเหลือให้เห็นแค่ภาพยามหลับตา
หล่นร่วง ร่วงหล่น
ใบหูกวางสีแดงหลุดจากต้น หล่นร่วง
14 สิงหาคม 2546 16:05 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
คืนก่อนคุณนอนเตียงนี้ คืนนี้คุณนอนเตียงไหน
หึงหวงหรือ..ก็เปล่าฉันเข้าใจ คุณคงหวนมาใหม่ในสักวัน
คุณให้เงินฉันให้งานบันดาลสุข ฉันช่วยปลุกคุณลิ้มชิมสวรรค์
คุณก็ให้ความรักเป็นหลักพัน พอสุขสันต์ถึงขีดสุด Say Good Bye
เอาแบงก์พันอุดท่อน้ำตารั่ว ขายเพียงตัวหัวใจมิได้ขาย
มีมากหนุ่มไล้ลูบจูบเรือนกาย แต่ไร้ชายใดลูบจูบเรือนใจ
ไม่ผิดหวังเพราะฉันไม่เคยหวัง ความรักแท้ภายหลังการหลั่งไหล
คุณเข้าถึงผู้หญิงด้วยสิ่งใด ที่มากไปกว่าพระเจ้ากลางลำตัว?
เพียงค่าตัวชั่วคืนที่ยื่นฝาก ไม่อาจซื้อการจูบปากจากหญิงชั่ว
ฉันให้ได้แค่สนองกามหมองมัว ที่เนียนัวใช่สินค้ามีอารมณ์
อย่าลืมกอดลูกเมียด้วยรักแท้ ฉันเป็นแค่คนอื่นไม่ขื่นขม
โสเภณีหมากฝรั่งของสังคม แสนสุขสมที่ได้มาแค่ค่าตัว
14 สิงหาคม 2546 15:14 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ขอบคุณที่เธอศรัทธา มองเห็นคุณค่าในตัวฉัน
เมื่อฉันรู้ว่ามีค่าต่อใครสักคน ฉันภูมิใจสุขล้น ทุกคืนวัน
เธอทำให้ปัญหาอันหน่วงหนัก เบาบางด้วยความรัก ความผูกพัน
เธอทำให้สิ่งเล็กน้อยที่ไร้ราคา กลับมีคุณค่าสำหรับฉัน
ทำให้ฉันยิ้มได้แม้พ่ายแพ้ ไม่แคร์ความเจ็บปวดร้อยพัน
ขอบคุณรอยยิ้ม แววตา ความศรัทธาจากใจเธอนั้น
เธอเป็นคนที่เดินเข้ามา ทำให้ 24 ชั่วโมงของฉันมีค่าทุกวัน
14 สิงหาคม 2546 15:06 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ใครใครก็ต้องการความสุข มีใครต้องการความทุกข์เสียที่ไหน
ต่างก็ภาวนาขอให้สุขนั้นยืนยาว ฉันให้รักของเรามั่นคงตลอดไป
เราเรียนรู้และศึกษากันเสมอ ฉันและเธอมีความรักความเข้าใจ
เราไม่ใช่ผู้วิเศษในเทพนิยาย หลีกข้อผิดพลาดได้เสียเมื่อไร
ทางสายที่เราเดินนั้น อาจจะแตกต่างกันฉันรับได้
แต่เราก็มีทางสายกลาง ให้เดินร่วมทางอย่างสบายใจ
ฉันหวังว่าเราเข้าใจกันและกัน เธอและฉันสามารถเข้ากันได้
ต่างก็ต้องมีผิดพลาดกันทั้งคู่ เธอรู้ฉันรู้และพร้อมอภัย
14 สิงหาคม 2546 14:56 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
แสงแดดแผดเผาน้ำค้าง
น้ำค้างระเหยเหือดหาย ร่ายมนต์ฤดูใบไม้ร่วง กังวาน แว่วหวิว - หวีดหวิว
ง่ามกิ่งกรีดกรายฟ่องฟ้อน ใบไม้เหี่ยวแห้งร่ายรำ - ร่วงโรย
เถาวัลย์เลื้อยกอดรัดกิ่งก้านสาขา ทอดยอดสีเขียวอ่อนออเซาะ - ซอนซบ
ใบไม้แห้งแดงกรอบ ปลิดปลิว หล่นคว้าง
ความนึกคิดหลุดลอย เคว้งคว้างสู่เวิ้งจินตนาการ
สายลมพัดกวัดไกว ใบไม้ร่วงลง - ร่วงโรย
สายลมบรรเลงบทเพลงอ่อนหวาน - อ่อนไหว
ใบไม้เดียวดาย อำลาอ้อมแขนกิ่งก้าน ร่วงโรย
นกในรังหลั่งน้ำตา อำลา - อาลัย
แย้มยิ้มส่งเสียงใสต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ
ใบไม้สีส้มปล่อยตัวแห้งกรอบทีละน้อย อาบแสงแดดแจ่มจ้าเร่าร้อน
ใบไม้สีเขียวกรีดกรายร่ายรำ ทะเยอทะยาน
ใบไม้อ่อนสีน้ำตาลผลิออกมาใหม่
ใบไม้สีเหลืองเหยียดแขนขาอ้อนแอ้น อ่อนช้อย
เพลงป่าบรรเลงทำนอง หล่อเลี้ยงจังหวะชีวิตพืชพรรณ - พฤกษ์ไพร
ฤดูกาลเวียนหมุน ใบไม้สีน้ำตาลแก่ร่วงลงซบอกผืนดิน
ทับถมกัน เปื่อยยุ่ย ผุพัง เน่าสลาย เป็นปุ๋ยดี ดินดำ อุดมสมบูรณ์
หล่อเลี้ยงต้นไม้ ดอกไม้ ให้แตกกิ่งก้านสาขา
ผลิใบอ่อนสีน้ำตาล มาร่ายระบำลำนำใบไม้ป่า
ท่วงทำนองชีวิตยังดำเนินต่อไปอย่างไพเราะ
จังหวะการเต้นของหัวใจยังเริงร่า - เริงรื่น
นิทรากาล น้ำค้างโปรยสายพร่างพรมห่มใบไม้
วิญญาณหนาวเย็นหลับไหลในอ้อมอกอากาศ
รุ่งราง แสงแดดแผดเผาน้ำค้าง
น้ำค้างระเหยเหือดหาย ร่ายมนต์แห่งฤดูกาล
กังวานแว่วหวิว - หวีดหวิว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
2720
