15 สิงหาคม 2547 14:39 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รักเราปิดกิจการหารด้วยสอง
เลิกเกี่ยวข้องตัดขาดถึงชาติหน้า
จะเก็บเอารอยยิ้มและน้ำตา
จากชีวิตที่ผ่านมาเป็นบทเรียน
คำว่า เลิก แปลว่า เลิก เข้าใจไหม
หยิบดินสอแท่งใหม่ไว้ขีดเขียน
สะกดคำว่า รัก อย่างพากเพียร
แต่ผันเปลี่ยนแปรพักตร์รักเขาแทน
ความโชคร้ายไม่คบฉันนานนักหรอก
เจ็บกระจอกไม่ถึงหนึ่งส่วนแสน
คนดีดีมีมากมายไม่ขาดแคลน
ไม่หวงแหนถ้าเลิกคบคือจบกัน
กับคำตอบสุดท้ายไร้ทางหวน
สายน้ำไม่ไหลทวนขึ้นสวรรค์
อาจจะมีน้ำตาบ้างก็ช่างมัน
ร้องไปงั้นเป็นพิธีแกล้งฟูมฟาย
การกลับมารักกันใหม่ดูไร้ฤกษ์
คำว่า เลิก ยังตอกย้ำล้นความหมาย
ได้กินน้ำเอิบอาบอย่ากลับกลาย
วันกระหายอย่าดีดดิ้นมากินโคลน
15 สิงหาคม 2547 14:36 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
อย่าใช้สายตาเธอตบหน้าฉัน
อย่าใช้ความเงียบตะคอกใส่กัน
อย่าใช้น้ำตาและเสียงร้องไห้
ร้อยแทนเส้นด้ายรอยต่อคืนวัน
.........................
ฉันยังรักเธอบอกแล้วใช่ไหม
แต่การรักกันบนความแคลงใจ
มันเหมือนมีงูอยู่ในห้องนอน
และมีไฟฟอนอยู่ในห้องใจ
ฉันตื่นตระหนกดังนกจิกหนอน
ดังร่ายระบำบนเรือโยกคลอน
นอกจากความเงียบและเสียงฟูมฟาย
ไม่มีสิ่งใดอีกในที่นอน
............................
ความรักคืบหน้าตามหาความหมาย
แต่ความซื่อสัตย์ซานซมล้มตาย
ใจเธอสวมสอดกอดใครอยู่หรือ
ดูเหมือนไร้ใจสิงในร่างกาย
ไม่มีเครื่องชาร์ตเหมือนแบตมือถือ
รักเริ่มถดถอยหลุดลอยจากมือ
แว่วมาว่าเธอพบรักคนใหม่
เธอโกรธฉันไหม...ฉันเชื่อข่าวลือ
..........................
ประคับประคองความรักหนักไว้
หนักเหมือนสวมแอกฉันแบกด้วยใจ
ต่อสู้พิษรักโรคร้ายรุกราน
ไวรัสรักแยกแตกตัวออกไป
ใจฉันผอมโซเพราะขาดอาหาร
กรวดน้ำตารินอุทิศเป็นทาน
คนโง่ตาบอดหลับตามองเธอ
ถึงดีกว่าเธอก็ไม่ต้องการ
..........................
ไม่ควรสัญญาว่า รักเสมอ
ไม่ควรสัญญาว่า ฉันรักเธอ
สุดท้ายต้องใช้ความเงียบเยียวยา
หลอกฉันทำไมให้ฉันบ้าเบลอ
อย่าพูด ขอโทษ เพื่อสมน้ำหน้า
อย่าหัวเราะเยาะเย้ยด้วยสายตา
ไม่รักก็เลิกอย่าถ่วงให้รอ
เธอฉันและเขาต่างเสียเวลา
..............................
แค่จับยางลบลบรอยดินสอ
ใช้คำว่าเลิกลบคำว่ารอ
เป็นคนถูกทิ้งไม่ใช่สิ่งยาก
โปรดรู้ ที่รัก...ฉันกล้าเพียงพอ...
15 สิงหาคม 2547 14:31 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
แด่ความรักอันอ่อนล้านิทราเถิด
ในเมื่อเกิดผลิมาอย่างฝ่าฝืน
เพื่อสวยสดงดงามเพียงข้ามคืน
แล้วโปรยกลีบความขมขื่นให้ตรอมตรม
ไม่ใช่ฉันไม่หวงเจ้านะความรัก
มันหน่วงหนักต้องแบกรับการทับถม
ของกลีบใบที่แพ้พ่ายแรงสายลม
มีเพียงฉันซานซมสู้อดทน
หากความรักอ่อนล้านิทราเถิด
เพื่อไปเกิดในใจที่มีหยาดฝน
ใจสองเราแล้งร้างทั้งสองคน
น้ำตาหล่นนี้ไม่พอหล่อเลี้ยงใบ
เมื่อความรักอ่อนล้านิทราหลับ
จะบังคับให้ลุกปลุกไม่ไหว
ทำได้เพียงก้มหน้าไว้อาลัย
เรารักษาเจ้าไว้ได้ไม่ดีพอ...
13 สิงหาคม 2547 18:12 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
รู้ตัวความรักเกรดชักจะตก
ถูกเธอหักอกให้ติด มส.
แทบทุกหน่วยกิตฉันเริ่มติด ร.
หัวใจ มผ. รอวันรีไทร์
ไม่มีพรุ่งนี้สำหรับความรัก
อกที่ถูกหักใช้งานไม่ไหว
เธอแอบมีเขาฉันเล่ามีใคร
เก็บซากหัวใจไว้ในอกตน
ก้มหน้ายอมรับการดับแห่งรัก
ความทุกข์ทายทักฉันชักสับสน
ข้างกายเธอเล่ามีเขาอีกคน
กี่ฟ้ากี่ฝนฉันทนฝ่าฟัน
ให้ทำก็ทำอย่างเอาใจใส่
แค่เสียงร้องไห้ได้เป็นของขวัญ
เขามาวันไหนฉันไปวันนั้น
ถ่ายโอนความฝันฉันให้เขาแทน
13 สิงหาคม 2547 17:56 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
พรุ่งนี้เลิกเหนื่อยกับการห่วงเขา
และจบเรื่องเราลบความร้าวฉาน
ที่แล้วแล้วไปขอให้เป็นทาน
เหลือเพียงตำนานวันคืนหมื่นพัน
พรุ่งนี้จะยืนสู้ความไหวโยก
ท่ามกลางแยกโลก นรก สวรรค์
มีค่าต่อตนพอพ้นวันวัน
ยก รักนิรันดร์ ให้เขาครอบครอง
พรุ่งนี้ไม่ต้องรู้จักความปวด
ไม่ต้องร้าวรวดเพราะเขาทั้งสอง
น้ำตาใสใสไม่ต้องไหลนอง
เซลล์เม็ดเลือดหมองก็หยุดลำเลียง
พรุ่งนี้ไม่รู้ความหมาย ความเจ็บ
ใส่ในวงเล็บไม่อ่านออกเสียง
หมอนลายสดใสวางไว้บนเตียง
จะมีแค่เพียงใบเดียวเท่าคน
พรุ่งนี้ไม่ต้องวิ่งเต้นเพื่อเขา
ความดีของเราเขาไม่เคยสน
จะเก็บเอาไว้ใส่ใจของตน
เอาช่วงดิ้นรนมานอนหายใจ
พรุ่งนี้ฉันคงจะรู้เสียที
ว่าความโชคดีมันเป็นแบบไหน
สามเส้าสามง่ามรักทิ่มตำใจ
เขาเห็นใจไหม...ก็ไม่สักวัน
พรุ่งนี้ไม่มีเธอในความคิด
ก็เหมือนชีวิตสัมผัสสวรรค์
ไม่ได้ต้องการเห็นกาลนิรันดร ์
แค่ใจใฝ่ฝันเห็นวันพรุ่งนี้
พรุ่งนี้จะเห็นแต่สิ่งดีงาม
สิ่งโทรมเสื่อมทรามจะข้ามผ่านหนี
จะซึ้งซาบว่าเกิดมาโชคดี
ที่ยังพอมีสติรักตัว
พรุ่งนี้พอแล้วไม่ขอมีรัก
ช่างแสนหน่วงหนักร้าวรวดปวดหัว
จะไม่เก็บใจใครมาพันพัว
ขอโอบกอดตัวเวลาหนาวกาย
พรุ่งนี้จะอยู่ในโลกใบใหม่
ที่ความสุขใจไม่มีวางขาย
พรุ่งนี้จะรักตัวเองจนตาย
ลืมวันเลวร้ายเพื่อสร้างพรุ่งนี้
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
1603
