5 สิงหาคม 2547 14:36 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
คุณแบ่งปันเลือดเนื้อมาเกื้อฉัน
มอบชีวิตเป็นของขวัญอันล้ำค่า
จากข้อมูลที่ฉันมองด้วยสองตา
สรุปว่าใกล้คุณฉันอุ่นใจ
คุณแบ่งสายเลือดหยดรดความหิว
ไม่โกรธกริ้วรอยขบกัดที่ฉันให้
คนเหมือนคุณฉันเห็นตัวได้ทั่วไป
แต่ไม่เห็นหัวใจใครเหมือนคุณ
คุณอาจเป็นแค่เพศเมียหรือเพศแม่
สายตาชายใคร่แลแค่อกหนุน
ปองเพียงรักอ้อยตาลหวานละมุน
แต่ฉันหลงรักคุณที่ความดี
คุณจึงกลายเป็นนางฟ้าในตาฉัน
เป็นเทวรูปที่สวรรค์วางผิดที่
ล้ำเลอค่ากว่าสุวรรณอัญมณี
เหมือนฉันมีพระเจ้าในเรือนใจ
คุณยังคงสวมสอดโอบกอดฉัน
ในคืนวันที่สาดชะน้ำตาไหล
คำปลอบคุณเพราะพริ้งกว่าสิ่งใด
เหมือนบทสวดอันยิ่งใหญ่แห่งอินทร์พรหม
คุณเกิดมาเพื่อให้ฉันขานชื่อแม่
เป็นเพื่อนแท้ที่ร่วมสุขและทุกข์ขม
รู้สะอาดรู้สกปรกรู้โลกกลม
ได้เป็นคนเพราะน้ำนมคุณอาทร
ฉันรักใครไม่ได้เท่าคุณแล้ว
คุณคือแก้วดวงที่สี่ที่พร่ำสอน
แม้วันใดใจวินาศเจียนขาดรอน
จะใช้ตักคุณแทนหมอนหนุนนอนตาย
5 สิงหาคม 2547 13:38 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันสอบเข้าหัวใจเธอไม่ผ่าน
แม้จะอ่านตำรามาท่วมหัว
รวมคะแนนตัดเกรดรักฉันชักกลัว
เพราะไม่ชัวร์ในพีอาร์ จีพีเอ
ฉันสอบเข้าหัวใจเธอไม่ได้
จึงร้องไห้ถวายรักที่หักเห
วิ่งฝ่าลมมรสุมมาทุ่มเท
ทางใจฉันวันเวย์ไม่สวนใคร
ฉันสอบเข้าหัวใจเธอไม่ติด
แม้เครดิตที่มีอยู่จะสู้ไหว
พากายผ่านติดสัมภาษณ์มหาลัย
แต่หัวใจดวงนี้เล่าต้องเข้ารามฯ
4 มิถุนายน 2547 17:10 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันไม่ใช่พระผู้เป็นเจ้า ที่ไม่มีใครกล่าวหานินทาได้
ฉันไม่ใช่สำลี ที่จะไม่มีสีดำเจือปน
ฉันไม่ใช่ดอกไม้ ที่มีกลิ่นหอมไว้ยั่วยวนมวลแมลง
ฉันไม่ใช่แสงแดด ที่จะแผดเผาฆ่าได้แม้กระทั่งเชื้อโรคบนผืนดินโลกมนุษย์
ฉันไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่จะต้องเก็บไว้บนหิ้งบูชา
ฉันไม่ใช่น้ำแข็ง ที่เย็นจัด แข็ง แต่ทนความร้อนไม่ได้
ฉันไม่ใช่ดวงอาทิตย์ ที่ใครๆก็มองเห็นทั่วเอกภพ
ฉันเป็นแค่คนธรรมดาที่ตกอยู่ใต้อำนาจกฎแรงโน้มถ่วงของโลก
เดินดิน กินข้าว มีความผิดพลาด มีบาดแผล มีรอยยิ้มและเสียงร้องไห้
หล่อเลี้ยงชีวิตด้วยอากาศที่หายใจเข้าออก
ไม่สามารถครอบครองโลกและจักรวาลได้
แต่ความคิดทุกส่วนของฉันที่ผลิตจากสมอง
ฉันยังเป็นผู้ครอบครองเพียงผู้เดียว
23 เมษายน 2547 17:00 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
สองบวกหนึ่งลบหนึ่งเท่ากับสอง
น้ำตานองสองที่ได้ไม่มีฉัน
สองเท่ากับเธอบวกเขา...เราเลิกกัน
เธอลบวันคืนผ่านหารลงตัว
หนึ่งลบสองมีสิทธิ์แค่ติดลบ
ฉันขอจบรักเศร้าเงาสลัว
จับหนึ่งคูณศูนย์สิ้นเลิกพันพัว
ซ่อนความกลัวในวงเล็บเจ็บคนเดียว
23 เมษายน 2547 16:52 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หญิงไม่รักนายแล้วอย่าคิดหนัก
หญิงไม่รักใช่ว่านายจะไร้หวัง
อย่าคิดไปช่วงชิงตื๊อหญิงชัง
ถูกหญิงทิ้งแค่ครั้งยังหายใจ
หญิงไม่รักนายแล้วอย่าคิดสั้น
หญิงตัดสายสัมพันธ์อย่าหวั่นไหว
หญิงไม่รักนายแล้วก็แล้วไป
ไม่เป็นไรหรอกนาย...เพื่อนชายมี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
984
