
เจ้ามดน้อย แม้นตัวจ้อย ไม่ถอยสู้
ใครจู่จู่ หาญมาพาล ระรานเจ้า
เจ้าก็เหิม เสริมกำลัง ถะถั่งเอา
ป้องปกเหย้า ผู้รุกเร้า เข้าต่อตี
ถึงเล็กกาย แต่ใหญ่ใจ บ่ใช่เล่น
อย่าเห็นเป็น มดน้อยน้อย ด้อยศักดิ์ศรี
ถึงตัวน้อย เข้ารวมร้อย สามัคคี
ใครราวี ต้องพ่ายหนี เจ้ามดเอย

" หากน้ำตา แก้ปัญหา หัวใจได้
ก็ปล่อยให้ ไหลออกมา อย่างสาสม
ร้องให้สุด หยุดไหลเอง บรรเลงรมณ์
หากระทม จงปลดปล่อย แล้วค่อยคลาย "