14 พฤศจิกายน 2549 17:45 น.
Niramai
เป็นมนุษย์พันธุ์เหว่หว้า
ฉันค้นหาความเป็นตัวตน
หาเท่าไรไม่เจอเลยสักหน
ใครคือคนที่ฉันควรค่า
เป็นมนุษย์ที่สุดจะเหงา
มีเพียงเรากับความโหยหา
แม้ที่เห็นนอกกายทำเป็นเก่งกล้า
ลึก-ลึกน้ำตา..ฉันนองหัวใจ
เหมือนครึ่งหนึ่งที่มันเว้าแหว่ง
ไม่แสดงตัวตนให้คนสงสัย
ซ้อนเก็บงำลึกล้ำเกินใครจะรู้ได้
ผลสุดท้าย...เหลือฉันกับใจเปล่า-เปล่า
แล้วครึ่งหนึ่งสำหรับหัวใจ
ที่ขาดหายเหมือนลอยไปกับลมหนาว
เขาอยู่ไหนในคืนที่ใจว่างเปล่า
แล้วเวลาของเรา...เมื่อไร..จะมา
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
14 พฤศจิกายน 2549 10:27 น.
Niramai
รู้ไหม คนดี
เธอคือคนธรรมดาที่แสนดีสำหรับฉัน
ไม่ว่าเพราะอะไร ที่ทำให้ใจเราผูกกัน
ฉันคงต้องขอบคุณสิ่งนั้นจากหัวใจ
รู้ไหม ...คนดี
เธอเติมใจเปล่า-เปล่า ดวงนี้จนเต็มได้
ด้วยทั้งหมดที่เป็นเธอ แม้ไม่เลิศเลอเกินใคร
ฉันก็รักเธอเข้าจนได้ โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
11 พฤศจิกายน 2549 14:57 น.
Niramai
ลาก่อนที่รัก
ขอบคุณที่ทำให้รู้จักความปวดร้าว
ขอบคุณในทุกความเสียใจ..ที่เธอมอบให้แม้เพียงชั่วคราว
แต่รู้ไหม มันจะร้าวลึกลงตรงที่ใจ
ลาก่อนที่รัก
การได้มารู้จักเธอคือฝันร้าย
จะไม่ลืมว่าเคยรักเธอมากเท่าใด
และไม่ลืมว่าเคยเสียใจมากมายเท่ากัน
ลาก่อนที่รัก
ขอบคุณในมากความรักอายุสั้น
ขอบคุณโชคชะตา ที่วันนี้เราต้องลาจากกัน
ชั่วนิจและนิรันดร์ อย่าได้พบกัน อีกเลย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
7 พฤศจิกายน 2549 22:07 น.
Niramai
เธอมันบ้า ฉันมันห่วย
คงเพราะรักไม่เคยช่วยอะไรได้
รักเธอมาก ก็เจ็บมากลำบากใจ
กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง ครึ่ง-ครึ่ง กลาง-กลาง
จบไม่จริง เพราะความจริงไม่เคยจบ
ระหว่างเราไม่อาจลบเรื่องช่องว่าง
ยิ่งนานวันยิ่งห่างไกลไร้ทิศทาง
ยิ่งจืดจาง ยิ่งเจ็บร้าว ไม่เข้าใจ
จบกันที เลิกซะที คงดีกว่า
มัวละล้าละลัง กับสิ่งที่หวังอะไรไม่ได้
เธอก็ยังเป็นเธอที่ไม่เคยเข้าใจ
ฉันก็ยังเป็นแค่...ใคร ที่เธอต้องการจะจากไป ...อยู่ดี
2 พฤศจิกายน 2549 22:50 น.
Niramai
ฉันไม่มีใคร.......
ตั้งแต่เธอจากไป..วันนั้น
การเริ่มต้นใหม่...อาจจะยังไกล ..เกินก้าวไปถึงมัน
เพราะใจฉัน...ยังผูกติดไว้ กับใครคนเดิม
เจอใครก็แค่ทักทาย
ไม่มีความหมายใดเพิ่ม
เหมือนเว้นว่างหัวใจไว้ให้เติม
แต่คำตอบที่เหมือนเดิม ก็คือเธอ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
หน้าส่วนตัว
1105
