"ความชั่วบ่พึงมี ก็สถิตย์ ณ นิพพาน" (อินทร ๑๑)

"เพชรสังคีต"

"ความชั่วบ่พึงมี ก็สถิตยื ณ นิพพาน"
...จันทรานภางาม                   ขณะข้าม ณ เมฆา
สาดสีสอางค์ตา                      จรมาระเรืองรอง
...ดาราระมาแฝง                      ระดะแซงน่ะชวนมอง
เพ็ญพรายโพยมทอง              ดุจย่องเหยาะเดียวดาย
...ดาราน่ะบอกชี                        วะบ่ห่างนะความตาย
เกิดมามิช้าสาย                      สุขคลายละชีพชนม์
...ดั่งดาวผิเจิดจ้า                       ก็มิช้าจะน่ายล
แว่บเดียวน่ะเกิดผล                 สุริย์จ้าจะจางสี
...ยามใดสุรีย์ลัด                        เลาะละผลัดจะแทนที
ดาราสิไป่มี                           ก็เพราะแรงสุรีย์ฉาย
...ชีวิตล่ะชีวิต                            ตริลิขิตมิง่ายดาย
ความชั่วดะทำร้าย                   ละก็โศกจะครอบงำ
...บัดนั้นนะชีวา                          และอุราจะมืดดำ
หมองดุจนภาคล้ำ                    ระคละเถ้าเขม่าสี
...ดาราน่ะสอนเรา                      พิเคราะห์เอานะสิ่งดี
ความชั่วบ่พึงมี                        ก็สถิตย์ ณ นิพพาน ฯ