น้ำตารื่นริน ริน ไหลไม่ขาดสาย
ยอมรับพ่ายเพลงพรหมห่มลิขิต
ยอมให้โชคชะตาพร่าชีวิต
เหมือนทำผิดยอมเซ่นฟ้าบูชาดิน
รักเราสองต้องหมองหม่นก่นโศกเศร้า
ร้อยคละเคล้าหนาวเหน็บเจ็บมิสิ้น
ทั้งหุ้มห่มบ่มชอกช้ำซ้ำอาจิณ
ใจถวิลวาดหวังไว้ไร้ร่างเงา
พบเพื่อรักเร้นร้างพรากฝากรอยเจ็บ
เป็นตะเข็บข่วนขีดใจให้หงอยเหงา
คนหนึ่งเป็นคนหนึ่งตายพ่ายซบเซา
ทุกข์รุมเร้าเผาใจให้ละลาย
ยอมจำนนหนี้รักใว้ห้ฟ้าดิน
ด้วยไอกลิ่นน้ำตาร้าวหนาวมิหน่าย
เป็นรอยรักสลักไว้คู่ใจกาย
จารใส่ป้ายปักลงตรงหลุมศพ.
29 มีนาคม 2552 18:11 น. - comment id 968342
สวัสดีค่ะ คุณ Salukphin แวะมาอ่านกลอน ค่ะ ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ เฮ้อ ! คนเราถ้าเลือกอะไรได้ดั่งใจก็คงดีนะ

29 มีนาคม 2552 18:32 น. - comment id 968359
สวัสดีค่ะมีคนร้องเพลงนี้ให้ค่ะ ได้ฟังก็ร้องไห้เลย ฟังกี่ครั้งก็ร้องไห้ คิดถึงเค้าคนนั้นค่ะ นานแล้วนะคะที่ไม่ได้นึกถึงเค้า พอมาได้อ่านกลอนหนูนางฟ้าแล้ว ก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งค่ะ นึกถึงเค้าคนนั้นมากๆเลย ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ
สุดท้ายแล้วก็เป็น เพลง ฝุ่น ของบิ๊กแอสค่ะ

30 มีนาคม 2552 05:42 น. - comment id 968496
ใช่ค่ะคุณพิมพ์แก้ว....

30 มีนาคม 2552 05:44 น. - comment id 968497
อย่าเศร้าอีกเลยนะคะคุณ somebody
