ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา..
เดินตรวจตราเก็บเจ้าใบไม้
หมวกเก่าเสื้อขาดไม้กวาดคู่กาย
เกินเลาะเลียบตาปรายสองฝั่งถนน....
ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา....
มิเคยบ่นสักคราว่าฉันยากจน
เป็นแค่คนกวาดใบไม้ริมถนน
ยังพอเพียงอดทนในสิ่งที่เป็น....
ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา...
ยามเหว่ว้าไม่เคยท้อให้ใครเห็น
กี่เดือนกี่ปีเธอยังคงเป็น
คุณแม่ดีเด่นในใจลูกทุกครา....
บางวันภาพ ณ ข้างทาง
สองแม่ลูกต่างช่วยกันเก็บเศษหญ้า
ชุดนักเรียนขาวพราวในดวงตา
คือปารถนาที่แม่มุ่งมอง......
ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นสายตา
แม่จ๋ารู้ไหมลูกทุกข์หม่นหมอง
คิดถึงแม่อุ้มชูเคยค้ำประคอง
ทำได้แค่มองเถ้ากระดูกที่คุ้นตา....
ทิพย์โนราห์ พันดาว
5 สิงหาคม 2552 16:37 น. - comment id 1023578
ทำให้ดีที่สุดเพื่อคนที่ดีที่สุดและรักที่สุดนะคะ

5 สิงหาคม 2552 16:45 น. - comment id 1023585
รักที่สุด รักปลอดภัยคือแม่ค่ะ...

6 สิงหาคม 2552 01:08 น. - comment id 1023703
กลอนดีค่ะ โดนใจมาก

7 สิงหาคม 2552 19:44 น. - comment id 1024383
คนกวาดถนน หลายคนที่รู้จัก ก็มีฐานะอยู่เหมือนกันค่ะ เงินเดือนเป็นหมื่น นะค่ะ กลอนแต่งมาอ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ
