ลมไล้ร่างพร่างสายฝนดลใจจิต เหมือนหนึ่งมิตรประโลมปลอบตอบเเทนเหงา อันยามใดเมื่อไร้รักที่พักเนาว์ สุดทรวงเราจะเศร้าโศกวิโยคใจ เสียงลมหวีดกรีดกรายในความมืด ดังวืดวืดวีดวิ่วละลิ่วไหว พาเสียงศัพท์จับสำเนียงถึงเสียงใจ ที่ยังไร้เสียงตอบปลอบชีวี ประกายฟ้าฝนพรำเมื่อค่ำเข้า เมื่อฝนเพลามีลมหนาวมาแทนที่ ยังดวงใจให้คิดถึงหนึ่งนารี ให้คอยที่ติดลมหนาวคราวพัดมา พรพัฒนา ๑๔ กันยายน ๕๓
15 กันยายน 2553 06:00 น. - comment id 1156222
เป็นความหนาวร้าวลึก..ที่นึกรู้ คนรอคู่ฝนตก..อกก็ล้า ภาพที่เคยเชยชื่นยังตื่นตา ไม่ส่างซาหนาวเยือน..คงเหมือนกัน เขาจะคิดถึงเราหรือเปล่าหนอ? ใจมันท้อหม่นไหม้ได้แต่ฝัน ถ้าเค้าทำให้เจ้าสุขทุกคืนวัน พี่รำพันข้างเดียว...ไม่เกี่ยวใคร? ถ้าเค้าไปดี...ก็ปล่อยเค้าไปเน๊อะ (เป็นกำลังใจ..ให้เขียนมาอีกนะคะแบบว่าแอบซึ้งด้วยคน)
15 กันยายน 2553 19:27 น. - comment id 1156287
แวะมาเยี่ยมค่ะ
15 กันยายน 2553 21:18 น. - comment id 1156424
ขอบคุณที่เเวะมาชมครับ