กลอน ๘ อนุทินเดือน ๖ - งานบุญบั้งไฟ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

     ๏ เมื่องานบุญบั้งไฟในเดือน ๖
ขอฝนตกวันทาพญาแถน
ไหว้วิงวอนบอกกล่าวเจ้าเมืองแมน
						
ให้เขตแคว้นฝนชุ่มชอุ่มดิน
     ๏ หน้าไถดำทำนามาอีกครั้ง
					
ขอฝนหลั่งรดโรยโปรยทั่วถิ่น
เป็นหยาดทิพย์จากฟ้ามาหลั่งริน
						
ได้ทำกินปลูกข้าวผองชาวนา
     ๏ เขาบอกบุญไปทั่วตัวจังหวัด
					
ว่าจะจัดงานใหญ่ให้หรรษา
เพื่อสืบสาน"ฮีตเก่า"แต่เค้ามา
						
ขอฝนจากฟากฟ้าสุราลัย
     ๏ แต่งบั้งไฟหมื่น-แสนเข้าแหนแห่
					
ขบวนแปรรำเซิ้งบันเทิงใหญ่
คืองานบุญพิธีวิถีไทย
						
"เอ้บั้งไฟ"เข้าอวดประกวดกัน
     ๏ เป็นลวดลายครุฑาพญานาค
					
วิจิตรล้วนหลายหลากมากสีสัน
แล้วแต่บ้านไหนจะคิดประชัน
						
สุดเชิงช่างเชิงชั้นพรรณา
     ๏ เสียงดนตรีอีสานกังวานขับ
					
ซ่านสดับสรวลสันต์ม่วนหรรษา
จังหวะลำลอยล่องกู่ก้องมา
						
ก็คึกคักนักหนาประสาใจ
     ๏ เขาแข่งจุดบั้งไฟให้ขึ้นฟ้า
					
ลำไหนอยู่นานกว่าบนฟ้าใหญ่
ก็ถือว่าชนะจะคว้าชัย
						
ที่สมได้สร้างสรรรค์เชิงชั้นมา
     ๏ ลำไหนซุบั้งแตกแยกเป็นเสี่ยง
					
ระเบิดเปรี้ยงปรับแพ้ซิแย่กว่า
เขาหามช่างลงโคลนโจนปลักนา
						
ก็เละเทะเฮฮาไม่ว่ากัน
     ๏ โคลนกระเด็นเปื้อนเปรอะเลอะไปทั่ว
				
เลยสะบัดปัดตัวหัวร่อขัน
เผลอสบตาแฉล้มนวลแจ่มจันทร์			
เหมือนเวลาช่วงนั้นพลันหยุดเดิน๚๛