นั่งเหม่อลอย ลำพัง ริมฝั่งน้ำ ดวงตะวัน แดงช้ำ ชิดขอบฟ้า ระเรื่อแดง แสงหม่น สนธยา ผิวธารา เรื่อแดง แสงเดียวกัน ทั้งผืนฟ้า ผิวน้ำ ยามโพล้เพล้ คล้ายหักเห หักห้าม ทุกความฝัน ผูกความหวัง รั้งพ่วง ดวงตะวัน ท้ายก็พลัน วูบดับ แล้วลับเลือน เหลือความหลัง คั่งค้าง กลางสายน้ำ ลอยคำถาม แสนไกล...อยู่ไหนเพื่อน? ฉันอยู่นี่ ที่ใหม่ ไกลจากเรือน อยู่เสมือน ต้นไม้ ใกล้ฝั่งชล.....แย้ม เราเหม่อลอยลำพังริมฝั่งน้ำ สุดชอกช้ำดวงใจไปทุกหน รินน้ำตาไหลหยดรดกมล คิดถึงคนอยู่ไกล...ไยไม่มา?.....din รินความหวังทั้งหลายเป็นสายน้ำ คอยทวงถามถึงเธอเสมอว่า กลับมาเถิดคนดีที่ลับลา สายน้ำตาสายนี้ยังมีเธอ....แย้ม เห็นนกบิน ผินลับ กลับรังรัก สร้างน้ำหนัก หน่วงใจ ให้เสมอ ความไร้คู่เคียงข้าง อย่างที่เจอ ได้แค่เพ้อ เพียงนก บินวกวน....ย้อย พี่ครวญคร่ำเคลิ้มคล้อยละห้อยโหย อาดูรโดยเดียวดายมาหลายหน ตากน้ำตาผ้ายับกับมือตน คิดถึงคนเคยเคียงมากเพียงใด....กวีน้อยเจ้าสำราญ ทุกราตรี ที่หวัง ยังคงเก้อ จะให้เพ้อ รำพัน ถึงวันไหน? ตากน้ำตาผ้ายับ ซับอาลัย เสียดหัวใจ ซ้ำซ้อน นอนละเมอ....แย้ม ญ... เพียงยินเสียงครวญคร่ำที่พร่ำบอก เกรงลวงหลอกให้ใจต้องไผลเผลอ ความคิดถึงเลอค่ามันพร่าเบลอ จึงต้องเก้อรอพี่ที่ฝั่งชล....din เห็นเรือแจว แววหวัง น้องยังอยู่ หวังพี่กู่ เรียกหา มาสักหน เมื่อเรือน้อย ลอยลับ ก็อับจน ความมืดมน ยังเสมือน เป็นเพื่อนแทน...แย้ม ย้อนรำลึก นึกทวน หวนความหลัง ครั้งเมื่อยัง ชื่นชิด สนิทแน่น ณ.ที่นี่ เหินห่าง มาต่างแดน อย่าคลอนแคลนเมินหมางให้นางครวญ..ปักษาสวรรค์ วอนเทพไท้เทวาคงคาแม่ ช่วยดูแลน้องข้า อย่ากำสรวล แขนสองข้างข้านี้ มีโซ่ตรวน ขอรบกวน แม่คงคา ฟ้าเบื้องบน...แย้ม เสียงครวญ มฤคคลั่ง ธนูรัก หมายมั่นปัก ทรวงหวาม งามฉงน กลับนวลไม่ เมียงตา มองกมล อัสสุชล มันหลั่ง ดั่งฟ้าคลุ้ม...รุ้ง ลานบงก์ ... .. http://youtu.be/PLJ8bpJnttM (ครวญ ....แย้มริอ่านร้องเอง 5 5 8 8 )
แย้ม ไกลวันเกิน 24 เม.ย. 2556 23:04 น. - ID 146674 
3591
5
4
22 กุมภาพันธ์ 2556 12:52 น. - comment id 1255083
เคยอ่านเจอว่า " "มิตรภาพ" ไม่มีที่ไหน "ที่หนาไม่เจอนะคะ
22 กุมภาพันธ์ 2556 20:34 น. - comment id 1255714
ย้อนรำลึกนึกทวนหวนความหลัง ครั้งเมื่อยังชื่นชิดสนิทแน่น ณ ที่นี่เหินห่างมาต่างแดน อย่าคลอนแคลนเมินหมางให้นางครวญ.
23 กุมภาพันธ์ 2556 07:19 น. - comment id 1255725
หน้าส่วนตัว
สวัสดีจ้าเพียงพลิ้ว
แย้มก็เคยอ่านเจอว่า"มิตรภาพ" ไม่มีที่ไหนที่หาไม่เจอ.
จริงสินะ! แม้แต่ริมฝั่ง...
อย่างต้นไม้ที่เพียงพลิ้วนำมานั่นไง คือสะพานของมิตรภาพที่ยั่งยืน
ระหว่างตลิ่งกับลำน้ำ.... ชอบจัง!
ขอบคุณมากที่ให้กำลังใจจ้ะ
23 กุมภาพันธ์ 2556 07:41 น. - comment id 1255726
สวัสดีจ้าปักษาสวรรค์ ย้อนรำลึกนึกทวนหวนความหลัง ครั้งเมื่อยังชื่นชิดสนิทแน่น ณ.ที่นี่เหินห่างมาต่างแดน อย่าคลอนแคลนเมินหมางให้นางครวญ...ปักษาสวรรค์ คิดถึงน้องหมองหม่นเหมือนจนแต้ม นั่งหน้าแหลมริมฝั่งความหวังด้วน จะลงน้ำตามชิดกลัวติดอวน เลยนั่งกวนน้ำเล่นทุกเย็นเรย...แย้ม (แม่เงือกน้อยมุดน้ำหายหัวไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้...คิดถึงจัง!) ขอขอบคุณมากจ้าปักษาสวรรค์ อุตส่าห์บินเข้ามาเป็นเพื่อน ขอจำชื่อเธอไว้นะ... "ปักษาสวรรค์"
23 กุมภาพันธ์ 2556 12:30 น. - comment id 1255752
เหลือความหลัง คั่งค้าง กลางสายน้ำ ลอยคำถาม แสนไกล...อยู่ไหนเพื่อน? ฉันอยู่นี่ ที่ใหม่ ไกลจากเรือน อยู่เสมือน ต้นไม้ ใกล้ฝั่งชล...แย้ม ไกลวันเกิน เราเหม่อลอยลำพังริมฝั่งน้ำ สุดชอกช้ำดวงใจไปทุกหน รินน้ำตาไหลหยดรดกมล คิดถึงคนอยู่ไกล...ไยไม่มา?...din
24 กุมภาพันธ์ 2556 13:27 น. - comment id 1255798
สวัสดีมากครับ Grand Din. รินความหวังทั้งหลายเป็นสายน้ำ คอยทวงถามถึงเธอเสมอว่า กลับมาเถิดคนดีที่ลับลา สายน้ำตาสายนี้ยังมีเธอ ขอบคุณมากคร้าบ
24 กุมภาพันธ์ 2556 14:50 น. - comment id 1255805
พี่ครวญคร่ำเคลิ้มคล้อยละห้อยโหย อาดูรย์โดยเดียวดายมาหายหน ตากน้ำตาผ้ายับกับมือตน คิดถึงคนเคยเคียงมากเพียงใด
24 กุมภาพันธ์ 2556 23:38 น. - comment id 1255828
สวัสดีกวีน้อยเจ้าสำราญครับ! ทุกราตรีที่หวังยังคงเก้อ จะให้เพ้อรำพึงถึงวันไหน? ตากน้ำตาผ้ายับซับอาลัย บีบหัวใจบอบช้ำทุกค่ำคืน ขอบคุณมากคร้าบ!
25 กุมภาพันธ์ 2556 15:16 น. - comment id 1255831
25 กุมภาพันธ์ 2556 16:08 น. - comment id 1255840
สวัสดีจ้ะคุณ din.
ขอขอบคุณในเจตนาที่เข้ามาจะช่วยแทรกเพื่อรับและส่งสัมผัส
แต่เจ้าย้อยอวดดีเล่นสนุกไปเสียก่อน ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย
ส่วนของคุณdin นั้น แย้มเอามาตั้งเป็นย่อหน้าใหม่ฝ่าย ญ.
ก็โต้กันได้เก๋นะครับ!
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการทักทายแบบธรรมดา เหมือนเพื่อน..
ชอบครับ ... ช่วยให้แย้มหายใจโล่งอกขึ้นมาหน่อย ฮิ ฮิ!
28 กุมภาพันธ์ 2556 16:12 น. - comment id 1255944
ช่างทำกลอนคนไหนนึกสนุกละก้อ...เชิญเลยคร้าบ!
28 กุมภาพันธ์ 2556 19:42 น. - comment id 1255950
เสียงครวญมฤคคลั่งธนูรัก หมายมันปักทรวงหวามงามฉงน กลับนวลไม่เมียงตามองกมล อัสสุฯ ยลมันหลั่งดั่งฟ้าคลุ้ม ต้องขอโทษนะครับที่นานๆ มาที เพิ่งจะยังไม่สะเด็ดน้ำกับเทศกาลมาฆบูชา งานรอเพียบ
28 กุมภาพันธ์ 2556 23:01 น. - comment id 1256034
ฝากไว้ก่อน วันนี้ไม่กล้า จะประลอง ให้มัวหมอง บทกลอน อันแสนหวาน จากวันนั้น ถึงวันนี้ หรือเมื่อวาน อย่ารำคาญ ก่อนนอน ก็แล้วกัน
1 มีนาคม 2556 19:51 น. - comment id 1256046
ส่งเพลงเพราะมาให้ฟังเรื่อยเลย ล่าสุดนี่เพราะมาก เด่วรออารมณ์มาก่อนจะลองแต่งดู ดีจ๊า...
2 มีนาคม 2556 03:07 น. - comment id 1256053
เขียนเศร้าเศร้าไม่เป็นก็เห็นอยู่ มาเยี่ยมดูเก่อนนอนตอนตีสองไม่ถึงกับซับหน้าน้ำตานอง จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
2 มีนาคม 2556 07:41 น. - comment id 1256057
ค.12 สวัสดีคุณรุ้ง ลานบงก์คร้าบ วอนเทพไท้เทวาคงคาแม่ ช่วยดูแลน้องข้า อย่ากำสรวญ แขนสองข้างทางนี้มีโซ่ตรวน ขอรบกวนเทวาฟ้าเบื้องบน ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมแม้งานยุ่ง ขอบคุณคร้าบ!
2 มีนาคม 2556 07:53 น. - comment id 1256058
ค13 หวัดดีจ้าคุณแมงตาก ฝากไว้ก่อน ก็ได้ ฉันไม่ว่า แต่เสียท่า มันหมก รกบ้านฉัน ให้เวลา ฝากไว้ ได้สามวัน หลังจากนั้น อยู่ไหน ฉันไม่รู้? ฮิฮิ!
2 มีนาคม 2556 09:20 น. - comment id 1256072
ค.14
สวัสดีจ้าคุณยาแก้ปวด
แย้มปวดหัวตัวเย็นเจี๊ยบมานานแล้ว นานนับอสงไขยที่เดียวแหละจะบอกให้! แต่วันนี้ที่คุณหมอยาแก้ปวดมาเยี่ยม อาการอย่างว่าหายไปเป็นปลิดทิ้งเรย..ไชโย้!
แย้มชอบอ่านกลอนกลัดติดเพลงที่คุณหมอยาฯเขียนนะ รู้สึกว่าแย้มรับสัมผัสได้ทันที เต็มๆเรย คงเป็นเพราะแย้มเองก็ทำแบบเดียวกันเลยมีร่องอารมณ์รออยู่
อีกอย่าง! แย้มเขียนกลอนแบบไม่ค่อยประสีประสา มาแบบเซอๆยังไงไม่รู้.. ว่าไหม? ส่วนของคุณยาดีกว่าหน่อย อ้อ! ดีกว่าเยอะ แต่ก็มีร่องรอยให้เห็นอยู่นะ อันนี้แหละที่ทำให้แย้มรู้สึกว่ามีเพื่อน ฮิฮิ!
คุณยาฯบิ้วอารมณ์ผสมเพลงกลอนใหม่มาลงเมื่อไร แย้มจะคอยอ่าน ไม่เคยพลาดอยู่แว้ว ไม่ต้องรีบร้อนนะ และขอความไม่ประสีประสาปนพาซื่อใส่มาอย่างเดิมด้วย เป็นเพื่อนกัน
ขอบคุณๆๆ
แย้มเอง
2 มีนาคม 2556 09:46 น. - comment id 1256074
ค.15 หวัดดีจ้าคุณแก้วเดียวจอด เขียนกลอนเศร้าเขาเห็นเป็นคนเศร้า เขียนกลอนเหงาเขาเห็นเป็นความหลัง จะร้องเพลงชาติไทยกลัวไม่ดัง เลยมานั่งกึ๊ดฮอด จอดแก้วเดียว ขอบคุณมากจร้า!
2 มีนาคม 2556 16:43 น. - comment id 1256092
วอนเทพไท้เทวาคงคาแม่ ช่วยดูแลน้องข้า อย่ากำสรวญ แขนสองข้างทางนี้มีโซ่ตรวน ขอรบกวนเทวาฟ้าเบื้องบน แขนสองข้างขังไว้ใช้เท้าเขียน เป็นความเพียรสื่อรุ้งสรรพฉงน หรือศรีปราชญ์กลับชาติชิงสัปดน ถูกบางคนตีตรวนจวนจับตาย โถ! สงสารจังครับ อ่านแล้ว กรรม..สรวล เข้าไปใหญ่ ๕๕๕ /รุ้ง ลานบงก์
2 มีนาคม 2556 20:29 น. - comment id 1256102
ค.20 หวัดดีจ้าท่าน รุ้ง ลานบงก์ แย้มมิใช่ศรีปราชญ์ พลาดมาเกิด แต่แววเพริ่ดพอเห็น เป็นกระสาย เคยโก้งโค้งโด่งดัง บนหลังควาย แต่สุดท้ายคล้ายดัง บนหลังคา
3 มีนาคม 2556 09:35 น. - comment id 1256117
แย้มมิใช่ศรีปราชญ์ พลาดมาเกิด
แต่แววเพริ่ดพอเห็น เป็นกระสาย
เคยโก้งโค้งโด่งดัง บนหลังควาย
แต่สุดท้ายคล้ายดัง บนหลังคา
(กลอนแปด /ลุงแย้ม)
โก้งโค้งหลังควายหวายเสียวไส้
ทำไมจะไม่ดังครับป๋า
ทีหลังอย่าทำล่ะคุณตา
พาราแตกตื่นกันพอดี ๕๕๕
(กลอนเจ็ด /รุ้ง)
3 มีนาคม 2556 10:25 น. - comment id 1256118
ค.22 ไอ้ที่โม้มานั่น มันแซมเปิ้ล แย้มขาดเกิล กว่านั้น คนหันหนี เป็นรพินทร์ จอมไพร ในพงพี เคยหางชี้ หนีช้าง อยู่กลางดอย
4 มีนาคม 2556 10:56 น. - comment id 1256154
ช้างหนีคงไม่ทันจึงหันสู้ หน้ามืดอยู่พงไพรดูซิหนอย ทั้งช้างเม่นหมีหมูมดตะนอย ต้องให้ต่อยให้เหยียบยังไม่จำ
4 มีนาคม 2556 11:50 น. - comment id 1256157
ค.24 เข็ดป่าดง ลงดอย มาห้อยหัว เขียนกลอนมั่ว ไม่อยากคุ้ย มาคุยซ้ำ ...ฮึ! เคยเขียนอ้อน สาวอ้วน ชวนสร้างกรรม สาวเจ้าขำ คิกคัก รักเต็มคาง ..ฮือๆ!
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
