๏ เก็บสมบัติแต่เบื้อง ปางบรรพ์
โคลงกาพย์กลอนรังสรรค์ กล่อมหล้า
ดังถนิมประดับกรรณ ประกายเก็จ
เทียบเพชรเจิดจรัสฟ้า เทิดถ้อยทางกวี ๚
๏ แก้วมณีประดับด้าว แดนสยาม
ผ่านยุครุ่งเรืองราม สืบเชื้อ
เลิศลักษณ์อักษรงาม บ่งแบบ
จารบทจรดบาทเกื้อ สู่สร้อยลายสือ ๚
๏ เพรงกาลฤๅดับได้ แววฉาย
คำทิพย์ส่องประกาย ปราชญ์รู้
ยงยศศักดิ์ห่อนหาย ศิลป์เสก
ศาสตร์ส่งดิ่งใจผู้ ดื่มซึ้งโสตกระแส ๚
๏ กาลแลจักเพิ่มพ้น ค่าทวี
ทิพย์มธุรสวาที ร่วงรุ้ง
งดงามเงื่อนสง่าศรี สานต่อ
บรรณพิภพเฟื่องฟุ้ง ฝึกฟื้นฝากสวรรค์ ๚
7 พฤษภาคม 2545 18:06 น. - comment id 48183
ขอบคุณ สำหรับโคลงเพราะ ๆ อย่างนี้ ขอบคุณโลก ที่สร้างภาษาขึ้นมา ขอบคุณ คนทั้งหลาย ที่ได้ใช้ภาษาให้มันงอกเงย

7 พฤษภาคม 2545 20:49 น. - comment id 48195
กำลังจะแต่งกลอนตามหาอยู่พอดีค่ะ เห็นหายไปนานนะคะ ตั้งแต่สงกรานต์ ยังคิดว่านอนเป็นเพื่อนคุณยายอีกเป็นเดือนค่ะ ขวัญอยากเขียนงานบรรเจิดใจแบบศาลาไทย แต่สมองเบลอแล้วค่ะ รักและชื่นชมบวกศรัทธาในงานที่สุดแล้วค่ะ......
