๏ เก็บสมบัติแต่เบื้อง ปางบรรพ์ โคลงกาพย์กลอนรังสรรค์ กล่อมหล้า ดังถนิมประดับกรรณ ประกายเก็จ เทียบเพชรเจิดจรัสฟ้า เทิดถ้อยทางกวี ๚ ๏ แก้วมณีประดับด้าว แดนสยาม ผ่านยุครุ่งเรืองราม สืบเชื้อ เลิศลักษณ์อักษรงาม บ่งแบบ จารบทจรดบาทเกื้อ สู่สร้อยลายสือ ๚ ๏ เพรงกาลฤๅดับได้ แววฉาย คำทิพย์ส่องประกาย ปราชญ์รู้ ยงยศศักดิ์ห่อนหาย ศิลป์เสก ศาสตร์ส่งดิ่งใจผู้ ดื่มซึ้งโสตกระแส ๚ ๏ กาลแลจักเพิ่มพ้น ค่าทวี ทิพย์มธุรสวาที ร่วงรุ้ง งดงามเงื่อนสง่าศรี สานต่อ บรรณพิภพเฟื่องฟุ้ง ฝึกฟื้นฝากสวรรค์ ๚
7 พฤษภาคม 2545 18:06 น. - comment id 48183
ขอบคุณ สำหรับโคลงเพราะ ๆ อย่างนี้ ขอบคุณโลก ที่สร้างภาษาขึ้นมา ขอบคุณ คนทั้งหลาย ที่ได้ใช้ภาษาให้มันงอกเงย
7 พฤษภาคม 2545 20:49 น. - comment id 48195
กำลังจะแต่งกลอนตามหาอยู่พอดีค่ะ เห็นหายไปนานนะคะ ตั้งแต่สงกรานต์ ยังคิดว่านอนเป็นเพื่อนคุณยายอีกเป็นเดือนค่ะ ขวัญอยากเขียนงานบรรเจิดใจแบบศาลาไทย แต่สมองเบลอแล้วค่ะ รักและชื่นชมบวกศรัทธาในงานที่สุดแล้วค่ะ......