๏ ๏ ๏ เก็บแก้วเพรงกาล ๏ ๏ ๏

ศาลาไทย

๏  เก็บสมบัติแต่เบื้อง                 ปางบรรพ์
โคลงกาพย์กลอนรังสรรค์         กล่อมหล้า
ดังถนิมประดับกรรณ                ประกายเก็จ
เทียบเพชรเจิดจรัสฟ้า               เทิดถ้อยทางกวี ๚
๏  แก้วมณีประดับด้าว             แดนสยาม
ผ่านยุครุ่งเรืองราม                  สืบเชื้อ
เลิศลักษณ์อักษรงาม              บ่งแบบ  
จารบทจรดบาทเกื้อ                 สู่สร้อยลายสือ ๚
                       
๏  เพรงกาลฤๅดับได้              แววฉาย
คำทิพย์ส่องประกาย              ปราชญ์รู้
ยงยศศักดิ์ห่อนหาย               ศิลป์เสก
ศาสตร์ส่งดิ่งใจผู้                    ดื่มซึ้งโสตกระแส ๚
    
๏  กาลแลจักเพิ่มพ้น            ค่าทวี
ทิพย์มธุรสวาที                    ร่วงรุ้ง
งดงามเงื่อนสง่าศรี              สานต่อ    
บรรณพิภพเฟื่องฟุ้ง             ฝึกฟื้นฝากสวรรค์ ๚				
comments powered by Disqus
  • ม้าก้านกล้วย

    7 พฤษภาคม 2545 18:06 น. - comment id 48183

    ขอบคุณ สำหรับโคลงเพราะ ๆ อย่างนี้
    ขอบคุณโลก ที่สร้างภาษาขึ้นมา
    ขอบคุณ คนทั้งหลาย ที่ได้ใช้ภาษาให้มันงอกเงย
    
  • ทะเลขวัญ

    7 พฤษภาคม 2545 20:49 น. - comment id 48195

    กำลังจะแต่งกลอนตามหาอยู่พอดีค่ะ เห็นหายไปนานนะคะ ตั้งแต่สงกรานต์ ยังคิดว่านอนเป็นเพื่อนคุณยายอีกเป็นเดือนค่ะ ขวัญอยากเขียนงานบรรเจิดใจแบบศาลาไทย แต่สมองเบลอแล้วค่ะ รักและชื่นชมบวกศรัทธาในงานที่สุดแล้วค่ะ......

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน