มองตามหลังไวไวเขาไปลับ
เฝ้ารอคอยเขากลับนานนักหนา
วันเดือนปีผ่านผินปฏิญญา
สักวันหนึ่งเถิดหนา...จะมาเยือน
จะยิ้มทั้งน้ำตาถ้าปริ่มสุข
ถ้าหากทุกข์ยากเข็ญจะเป็นเพื่อน
ถ้าแววตาว่างเปล่า..เขาลืมเลือน
คงคืนเรือนห่มช้ำ..ตอกสำนึก
จึงมานั่งตื่นเต้นมือเย็นเฉียบ
ก้มหน้าเงียบหักห้ามความรู้สึก
ปากคอสั่นหัวใจไหวระทึก
ในห้วงลึกใฝ่หามานานเนา
สู้เดินทางลำบากและยากเย็น
ความรู้สึกลึกเร้นอยากเห็นเขา
อยากมองเขาให้เข้มเต็มตาเรา
กลับมีเงาบางบางพรางนัยนา
เงยหน้าขึ้นเพื่อจะชมให้คมชัด
ก็ติดขัดคล้ายคล้ายตาพรายพร่า
ช่างเอ่อออคลอฉ่ำหนอน้ำตา
อยากดูหน้าเขาจังอย่าบังเลย
ขอจ้องมองหน้าเขาที่เรารัก
เห็นเราจักยิ้มร่าหรือชาเฉย
กาลเวลาเปลี่ยนเขาหรือเปล่าเอย
อยากฟังเสียงคุ้นเคยเอ่ยสักคำ
แต่มิอาจสมหวังดังใจคิด
ม่านน้ำปิดนัยน์ตาจนพร่าฉ่ำ
อยากจะเก็บภาพใหม่ไปจดจำ
ตาก็ทำเหมือนเช่นไม่เป็นใจ
รู้ดีว่าหากพลาดโอกาสนี้
อาจไม่มีโอกาสหน้ามาเห็นใหม่
ยิ่งเพ่งสายตาจ้องมองเท่าใด
น้ำตาล้นจนจะไหลเผยใจตน
จึงเห็นเพียงใบหน้าพร่าเลือนราง
เพราะตาฟางน้ำตาคล้ายห่าฝน
ยิ่งฝืนกลั้นยิ่งปรี่นี่ชอบกล
ใจหนอใจทุรนทุกหนทาง
ก้มหน้าลงอีกครั้งตั้งใจหลบ
เพื่อเกลื่อนกลบน้ำสายที่พรายพร่าง
ใช้แขนเสื้อปาดป้ายให้รอยจาง
เงยหน้าว่างหลังไวไว..เขาไปแล้ว
หอบใจยับกลับบ้าน..ซบซานซม
โหยไห้ห่มเจ็บช้ำ..ครวญคร่ำแผ่ว
บนแก้มหมองนองน้ำวามวามแวว
กี่ครั้งแล้วน้ำตา...อาบหน้าตัว
1617
14
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
