กำสรวลคนไข้

Prayad

นั่งสงบซบหน้าดั่งลาร้าง
เนื้อแนบนางหว่างอกกลับหมกไหม้
โรครุมเร้าเหงาจิตเจ็บพิษใจ
แต่เยื่อใยไฟรักยังภักดี
เคยร่วมเรียงเคียงคู่เชิดชูชื่น
หวานใดอื่นหมื่นแสนฤๅแทนที่
ยังซาบซึ้งตรึงตราทุกนาที
จวบชีวีของฉัน...นับวันจร
ทั้งขาแข้งแข็งชาไม่น่าจับ
ยากขยับยันกายกอดก่ายหมอน
นอนติดเตียงเสียงเส่าใจร้าวรอน
พิษผ่าวร้อนหลอนจิตจวนปลิดปลง
มะเร็งร้ายขยายกินจนสิ้นไส้
ฤทธิ์อาลัยไล่รุมยิ่งลุ่มหลง
อัลไซเมอร์เหม่อจิตคิดพะวง
ลืมมิลงคงค้างมิจางจำ
ไข้ติดเชื้อเหลือแบกเข้าแทรกซ้อน 
ไข้รักร้อนรุมเร้าเผากระหน่ำ
หึงแหนหวงทรวงเก่าเศร้าระกำ
เห็นภาพซ้ำเธอเคียงร่วมเรียงใคร
มือตะกายป่ายคว้าแค่อากาศ
จวนชีพขาดบาดจิตคิดหวั่นไหว
โอ พิษรักปักทรวงห่วงบ่วงใจ
ดิน น้ำ ไฟ ลมสะดุดฤๅหยุดรัก
comments powered by Disqus
  Prayad

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน