ท้องทุ่งนาเวิ้งว้างและว่างเปล่า
ต้นสะเดาโดดเดี่ยวดูเปลี่ยวเหงา
รังกระจาบถูกลมไล้ไหวเบาเบา
เมฆทึมเทาลอยล่องท้องนภา
ทางลูกรังสีแดงตัดแบ่งทุ่ง
ทิศทางมุ่งขุนเขาเนาเวหา
ชลประทานปล่อยน้ำหลั่งรินมา
ต้นตาลล้าคอยใครไร้เงาคน
ฝุ่นสีแดงตลบอบอวลทั่ว
ลมเย้ายั่วยอดไผ่ไหวสับสน
ทางขรุขระอุปสรรคเกินจักทน
น้อยนักชนผ่านมายากหาใคร
กลับมาแล้วแดนถิ่นแผ่นดินเกิด
หยุดเตลิดเสียทีที่แห่งไหน
คือที่เกิดที่ตายมาดหมายใจ
โลกสั่นไหวเพราะจิตคิดสั่นคลอน
เดินบนทางลูกรังเกรอะกรังฝุ่น
ซบไออุ่นทุ่งธารปานฟูกหมอน
ดั่งวิหคกลับหลังคืนรังนอน
เรียนคำสอนจากทุ่งมุ่งภายใน
เธอคงเมินบ้านนอกดั่งจอกแหน
นั่งบนแคร่นอนกระท่อมพร้อมหลับใหล
เธอคงเลี่ยงลูกรังทั้งหนีไกล
มุ่งแต่ไปลาดยางเหินห่างตา...
คีตากะ 27 เม.ย. 2561 19:48 น. - ID 149851 
1992
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
